Ο Θεός μας υπομένει.

Άγιος Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης

Σήμερα ό Θεός ανέχεται την κατάσταση. Ανέχεται, ανέχεται, για να είναι αναπολόγητος ό κακός. Είναι πε­ριπτώσεις πού ό Θεός επεμβαίνει άμεσα και αμέσως, ενώ σε άλλες περιπτώσεις περιμένει· δεν δίνει αμέσως την λύση και περιμένει την υπομονή των ανθρώπων, την προ­σευχή, τον αγώνα. Τι αρχοντιά έχει ό Θεός! Ένας πόσους είχε σφάξει τότε με τον πόλεμο και ακόμη ζει. Θα τού πει στην άλλη ζωή ό Θεός: «Σ’ άφησα να ζήσης περισσότερο και από τους καλούς». Δεν θα έχει ελαφρυντικά.

                –  Γέροντα, μερικοί τέτοιοι άνθρωποι, ενώ είναι βαριά άρρωστοι, πώς δεν πεθαίνουν;

                – Φαίνεται έχουν βαρείες αμαρτίες, γι’ αυτό δεν πεθαίνουν. Περιμένει ό Θεός μήπως μετανοήσουν.

                –  Και τον κόσμο πού παιδεύουν;

                - Αυτοί πού παιδεύονται και δεν φταίνε, αποταμιεύουν. Αυτοί πού φταίνε, εξοφλούν.

                – Γέροντα, τι θα πει «Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί τό χείρον, πλανώντες καί πλανώμενοι»;

                –  Κοίταξε· υπάρχουν άνθρωποι πού έχουν κάποιον εγω­ισμό και ό Θεός τους δίνει ένα σκαμπίλι να πάνε παρα­κάτω. Άλλοι έχουν λίγο παραπάνω εγωισμό και ό Θεός τους δίνει ένα σκαμπίλι και πάνε ακόμη παρακάτω. Αυτούς όμως πού έχουν εωσφορική υπερηφάνεια, ό Θεός τους αφήνει. Μπορεί να φαίνεται ότι κάνουν προκοπή, άλλα τι προκοπή είναι αυτή; Μαύρη προκοπή. Και μετά δεν πέφτουν απλώς κάτω, αλλά πέφτουν κατ’ευθείαν στο βάραθρο. Ό Θεός να φυλάει!

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Β’ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)