Από που προέρχονται οι βλάσφημοι λογισμοί

- Γέροντα, νά μας λέγατε κάτι γιά τήν καλή αδιαφορία.
– Ή καλή αδιαφορία χρειάζεται σε έναν υπερευαίσθητο πού τον ταλαιπωρεί τό ταγκαλάκι με διάφορους λογισμούς. Τότε καλό είναι νά γίνη λίγο αναίσθητος, με τήν καλή έννοια, και νά μή λεπτολογή μερικά πράγματα. Η, ακόμη, χρειάζεται γιά κάποιον πού μπορεί σε πολλά νά είναι αδιάφορος, άλλα σε κάτι νά του εχη δημιουργήσει ό πειρασμός μιά υπερευαισθησία, γιά νά τον άχρηστέψη. Τότε  γιά ενα διάστημα θά  τον βοηθήση ή  καλή αδιαφορία. Θέλει όμως παρακολούθηση. Πρέπει νά λέη τον λογισμό του και νά παρακολουθήται άπό τόν πνευματικό, αλλιώς  μπορεί  σιγά-σιγά  νά  τά  πάρη  όλα  σβάρνα  και  νά  φθάση  στην  άλλη  άκρη,  νά  γίνη τελείως αδιάφορος.
- Γέροντα, γιατί, όταν πέφτω στην λύπη, έχω βλάσφημους λογισμούς;
– Κοίταξε νά δής τί γίνεται. Όταν το ταγκαλάκι σέ βλέπη λυπημένη, το εκμεταλλεύεται και σου δίνει μιά κοσμική καραμέλα, έναν αμαρτωλό λογισμό. Άφού πέσης την πρώτη φορά, μετά σέ οδηγεί σέ μεγαλύτερη στενοχώρια και δέν έχεις την δύναμη νά  αντίδρασης. Γι’ αυτό δέν πρέπει νά μένης ποτέ σέ κατάσταση λύπης, άλλα νά κάνης κάτι πνευματικό πού θά σέ βοηθήση νά βγής άπό αυτήν τήν κατάσταση.
– Γέροντα, πολύ παιδεύομαι μέ κάτι λογισμούς…
– Είναι του πειρασμού. Ειρήνευε και  μήν τους ακούς. Έσύ είσαι ευαίσθητη. Ό διάβολος εκμεταλλεύεται τήν ευαισθησία σου, σέ κάνει νά λεπτολογής μερικά πράγματα, κολλάει τό μυαλό σου έκει και βασανίζεσαι άδικα. Μπορεί νά σου φέρη άσχημους λογισμούς λ.χ. γιά τήν  Γερόντισσα  ή  και  γιά  μένα  τον  ίδιο.  Μήν  τους  δίνης  σημασία.  Ένας βλάσφημος λογισμός,  αν  του  δώσης  λίγη  σημασία,  μπορεί  νά  σέ  ταλαιπωρήση,  νά  σέ  τσακίση.  Σου χρειάζεται λίγη καλή αδιαφορία.
Μέ βλάσφημους λογισμούς  βασανίζει  ό  διάβολος συνήθως  τους  πολύ  ευλαβείς  και  πολύ ευαίσθητους. Μεγαλοποιεί τήν πτώση τους, γιά νά τους θλίβη, και εάν δέν κατορθώση νά τους φέρη σέ απόγνωση, ώστε νά αυτοκτονήσουν,  προσπαθεί  τουλάχιστον  νά  τους  τρελλάνη  και  νά  τους άχρηστέψη. Καί εάν δέν μπόρεση νά κάνη ούτε καί αυτό, τον ευχαριστεί νά τους φέρη έστω μία
μελαγχολία.
Είχα  συναντήσει  κάποιον  πού  συνέχεια  έφτυνε.  Μου  λένε:  Δαιμόνιο  έχει. Δέν κάνουν  έτσι,  τους  λέω,  όταν  έχουν δαιμόνιο. Όπως διαπίστωσα μετά, αυτός ό καημένος  δέν είχε φταίξει σέ τίποτε, ώστε νά δαιμονισθή. Είχε μεγαλώσει ορφανός καί είχε μιά ευαισθησία είχε καί αριστερό λογισμό καί λίγη φαντασία, πού τά καλλιέργησε ό διάβολος καί του έφερνε βλάσφημους  λογισμούς.  Όταν  λοιπόν  του  έφερνε  ό  διάβολος  τέτοιους  λογισμούς,  αυτός αντιδρούσε, τιναζόταν, έφτυνε τους βλάσφημους λογισμούς. Ό  άλλος  πού  έβλεπε  αυτήν  την  σκηνή νόμιζε ότι είχε δαιμόνιο. Νά εχη ό καημένος μια ευαισθησία, νά φτύνη τους βλάσφημους λογισμούς καινά  του  λένε: Έχεις  δαιμόνιο!  Οί  βλάσφημοι  λογισμοί  έρχονται  πολλές  φορές  και  άπό φθόνο του διαβόλου. Καμμιά φορά μάλιστα μετά άπό αγρυπνία, όταν κανείς είναι πτώμα άπό τήν  κούραση  και  δέν  μπορή  νά  αντίδραση,  του  φέρνει  ό  κακούργος  διάβολος  βλάσφημους λογισμούς και έπειτα, γιά νά τόν μπλέξη ή γιά νά τόν ρίξη στην απόγνωση, αρχίζει νά του λέη:
Τέτοιους  λογισμούς  ούτε  ό  διάβολος  δέν  φέρνει!  Τώρα  δέν  θά  σωθης….  Ακόμη  και  γιά  το Πανάγιο  Πνεύμα  μπορεί  νά  του  φέρη  βλάσφημους  λογισμούς  και  μετά  νά  του  πή  ότι  αυτή  ή αμαρτία δέν συγχωρείται κ.λπ.
– Γέροντα, μπορεί νά έρθη εξ αιτίας μας ένας βλάσφημος λογισμός;
– Ναί,  μπορεί  και  ό  ίδιος  ό  άνθρωπος  νά  δώση αφορμή.  Όταν δέν ύπάρχη ευαισθησία, οί βλάσφημοι λογισμοί είναι άπό υπερηφάνεια, άπό κατάκριση κ.λπ. Γι’ αυτό, όταν κάνετε άσκηση και έχετε λογισμούς απιστίας, βλάσφημους, νά ξέρετε ότι ή άσκηση γίνεται μέ υπερηφάνεια. Σκοτίζεται  ό  νους άπό τήν υπερηφάνεια, αρχίζει  ή  απιστία,  και απογυμνώνεται ό άνθρωπος άπό
τήν  Χάρη  του Θεού.  Ή όταν  κανείς  άσχολήται  μέ  δογματικά  θέματα,  χωρίς  νά  εχη  τέτοιες προϋποθέσεις, μετά έχει βλάσφημους λογισμούς.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Γ’ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ)