Πραγματικές ιστορίες για τον Γέροντα Παϊσιο.

ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ  Εκτός από τα σημεία των καιρών για τα οποία διακρίνεται η εποχή μας, υπάρχουν άραγε και σημεία του ουρανού που μας γεμίζουν με ελπίδα και πίστη ότι το έλεος και η χάρις του Θεού σε αυτές τις έσχατες ημέρες ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τον άνθρωπο;
«Η πίστη μας είναι ολοζώντανη» λέμε συνήθως όταν ακούσουμε για ένα θαύμα που έγινε στις ημέρες μας από αγίους ή σύγχρονους Γέροντες, τους οποίους γνωρίσαμε κάποιοι από κοντά και πάρα πολλοί από τα βιβλία με τη ζωή τους, όπως ο Γερ. Πορφύριος, Γερ. Παΐσιος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής κ.ά.
Με αυτό το δεδομένο η ομάδα του «Πενταπόσταγμα» βρήκε έναν άνθρωπο χαριτωμένο, αγιασμένο, που ζει χρόνια σε Μοναστήρι και αφήνει τον εαυτό του να γίνεται στα χέρια του Θεού, η έγχρωμη τηλεόραση του Πορφυρίου και η ασπρόμαυρη του Παϊσίου όπου ζωντανεύει σήμερα μπροστά μας το θαύμα της ολοζώντανης πίστης στο Θεό.

Θα ξεκινήσουμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες του χώρου μας, πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες γι’ αυτό τον ξεχωριστό άγιο Γέροντα των ημερών μας. Για λόγους ποικίλους δεν θα αποκαλύψουμε το όνομά του, ούτε τα ονόματα όσων έζησαν κοντά του θαυμαστά γεγονότα. Διότι στόχος μας είναι όχι η προβολή προσώπων, αλλά να δείξουμε ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε όσους ελπίζουν εις Αυτόν.

Συνήθως για τέτοιες αγιασμένες μορφές, οι έχοντες «φαρισαϊκό» φρόνημα και οίηση «χριστιανοί» μας κληρικοί και λαϊκοί, προσπαθούν να μειώσουν τα αγιασμένα αυτά πρόσωπα όσο είναι εν τη ζωή, κάνοντας τους κριτές και επικριτές όλων των άλλων, αλλά προβάλλοντας ταυτόχρονα και έντεχνα τον εαυτό τους ως καλό και άξιο, οπότε έχουν «το δικαίωμα» να κρίνουν τους άλλους ως αναξίους.
Αυτό έκαναν και οι Φαρισαίοι στο πρόσωπο του Χριστού. Έτσι ο Χριστός μας στις ημέρες Του, όπως λέει η Αγία Γραφή, ήταν σημείο αντιλεγόμενο.

Αγιασμένες μορφές όμως των ημερών μας μιμούμενοι τον Χριστό, έγιναν και αυτοί σημεία αντιλεγόμενα της εποχής τους. Ποιός δε θυμάται ότι όσο ζούσε ο Γέρ. Παΐσιος αρκετοί αγιορείτες αλλά και εκτός Αγίου Όρους, τον χαρακτήριζαν ως «Μαντείο των Δελφών» και ως «χαρτορίχτρα», διότι δεν ήθελαν να παραδεχτούν το προορατικό τους χάρισμα; Ποιός δε θυμάται ότι τον Γέρ. Ιωσήφ τον Ησυχαστή που επιτελούσε και θαύματα όταν ζούσε, θεωρούσαν τα ίδια αυτά άτομα και τον χαρακτήριζαν ως πλανεμένο; Μάλιστα απέτρεπαν πολύ κόσμο να πηγαίνει στο Γέροντα Παΐσιο, στο Γέροντα Πορφύριο, στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Σήμερα φυσικά όσοι από αυτούς ζουν μιλούν περί της αγιότητος αυτών των ανθρώπων.



Με λύπη αναφέρει ο Γέρ. Παΐσιος ότι παρασύρθηκε και πίστευσε ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ενώ το κελλί του ήταν κοντά στο δικό του κελλί (εντός Αγίου Όρους δηλαδή) δεν πήγε ούτε μία φορά να τον δει και να φιλήσει το χέρι του, επειδή πίστεψε εκείνους που έλεγαν τον Γέροντα Ιωσήφ πλανεμένο.

Το ίδιο έχει συμβεί και με πολλούς Αγίους που σήμερα στολίζουν πια τον Παράδεισο στον ουρανό. Ξεχωριστό παράδειγμα του αιώνος μας, ο άγιος Νεκτάριος που όσο ζούσε κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από την επίσημη Διοικούσα Εκκλησία που τον κατηγορούσε ανελέητα. Αλλά και για πολλούς άλλους αγίους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ανάλογες φαρισαϊκές συμπεριφορές.

Να γιατί λοιπόν, αν και γνωρίσαμε το Γέροντα αυτό, δεν θα αποκαλύψουμε εμείς εδώ το όνομά του. Διότι στόχος μας δεν είναι η προβολή του, αλλά το ότι η Εκκλησία μας είναι ζωντανή και στις ημέρες μας. Αλλά και διότι πάντοτε οι άνθρωποι αυτοί -όπως ήταν και ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός- θα είναι για κάποιους σημείο αντιλεγόμενο.
«Το Πενταπόσταγμα»


1ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Ο Γέροντας προείδε το θάνατο του πεθερού μου και είπε: «Να εξομολογηθεί τώρα. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει». Ήταν καλοκαίρι του 2011 όταν πήγαμε στην Ιερά Μονή … Ήταν ημέρα Κυριακή. Συνήθως τις Κυριακές το πρωί δέχεται ο Γέροντας τον κόσμο. Σταύρωσε τον πεθερό μου και του μίλησε ιδιαιτέρως λέγοντάς του κάποιες πνευματικές συμβουλές. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μία φορά. Αυτές οι δύο επισκέψεις και συμβουλές του Γέροντα ενδυνάμωσαν τον πεθερό μου για ν’ αντιμετωπίσει την ασθένεια του καρκίνου με υπομονή και δύναμη.
Μετά από 3 μήνες περίπου τηλεφώνησα σ’ έναν από τους μοναχούς της Μονής και του περιέγραψα την κατάσταση του πεθερού μου. Με συμβούλεψε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, αφού η κατάστασή του είχε χειροτερέψει. Ήρθε ιερέας και τον κοινώνησε. Ξαναμίλησα τηλεφωνικά με το μοναχό και του ανέφερα ότι ο πεθερός μου κοινώνησε, αλλά ο ιερέας δεν ήταν εξομολόγος και δεν τον εξομολόγησε. Τότε ο μοναχός μου είπε ότι πρέπει να εξομολογηθεί οπωσδήποτε. Στον τηλεφωνικό διάλογο που είχαμε με το μοναχό, ακούω από το βάθος τη φωνή του Γέροντα να λέει: «Πρέπει τώρα να εξομολογηθεί. Βρείτε έναν εξομολόγο. Δεν θα προλάβετε. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει!». Δεν καταφέραμε να βρούμε εξομολόγο. Το συγκλονιστικό είναι ότι ο πεθερός μου πέθανε πράγματι την τρίτη ημέρα όπως είχε πει ο Γέροντας.
Ήταν ξημερώματα 3.17´ όταν με ξύπνησαν και πήγα στον πεθερό μου και παρατήρησα ότι το πρόσωπό του είχε αλλάξει όψη και ήταν πολύ μαύρο. Τα μάτια του ήταν πολύ ανοιχτά και κοιτούσε με παράξενο τρόπο. Τότε μας ρώτησε: «Ποιός είναι αυτός;» ενώ κοιτούσε προς το ταβάνι του δωματίου. «Κερατά!» φώναξε με δυνατό ύφος και συνέχισε να βγάζει ένα παράξενο ουρλιαχτό. Η έκφραση του προσώπου του ήταν φοβισμένη και αγριεμένη συγχρόνως. Κοιτούσε συνεχώς ψηλά, αριστερά, δεξιά. Έβαζε τα χέρια του μπροστά στα μάτια του σαν να μην ήθελε κάποιον να δει. Αντιδρούσε και τον τρόμαζε αυτό που έβλεπε και τον ενοχλούσε. Οι εκφράσεις του προσώπου του ήταν παράξενες, σαν να απεχθανόταν αυτό που έβλεπε. Αυτό κράτησε δύο ώρες. Ήταν τόσο φοβερό! Αρχίσαμε εμείς να λιβανίζουμε το δωμάτιο και τότε ηρέμησε και είπε: «Α! τι ωραία που είναι τώρα!» και μετά έπεσε σε κώμα. Ήρθε ο ιερέας, του διάβασε μία ευχή και ο πεθερός μου ξεψύχησε. Τότε καταλάβαμε πόσο σημαντικό μυστήριο είναι η εξομολόγηση. Αλλά όλοι απορούσαμε για το πως ο Γέροντας ήξερε ποιά ημέρα ο πεθερός μου θα φύγει και τώρα καταλάβαμε γιατί επέμενε να εξομολογηθεί.
Γ. Κ.
Βάρδα Ηλείας

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

2ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
«Ανέστησε» εκ βεβαίου θανάτου τον πατέρα μου
Ο Γέροντας εδώ και 9 χρόνια είναι πνευματικός μου και υπήρξε το στήριγμα της οικογένειάς μου όλη αυτή την περίοδο.
Στις 26/3/2012 εισήχθη στο Νοσοκομείο Σωτηρία ο πατέρας μου Σταύρος, σε ηλικία 82 ετών, βρισκόμενος στο τελικό στάδιο μιας χρόνιας αναπνευστικής πνευμονοπάθειας. Τηλεφώνησα αμέσως στο Γέροντα και του είπα ότι ο πατέρας μου είναι πάρα πολύ άσχημα και οι γιατροί δεν μας δίνουν καμία ελπίδα. Τότε ο Γέροντας μου απάντησε: «Ο μπαμπάς σου θα πάει καλά και θα επιστρέψει σπίτι».
Στις ημέρες που ακολούθησαν ομολογώ ότι για πρώτη φορά αμφέβαλλα για τα λόγια του, καθώς μετά από πέντε πνευμονικά οιδήματα και ένα έμφραγμα που υπέστη ο πατέρας μου στο Νοσοκομείο, οι γιατροί μας κάλεσαν όλη την οικογένεια να παραμείνουμε όλη τη νύχτα κοντά του, διότι όλα έδειχναν ότι είναι η τελευταία, αφού υπήρχε ολική ανεπάρκεια πνευμόνων, ανεπάρκεια καρδιάς και νεφρών. Τοποθέτησαν μάλιστα και το ειδικό παραβάν για την οπτική απομόνωση του ετοιμοθάνατου πατέρα μου από τους υπολοίπους ασθενείς του δωματίου. Σ’ αυτή την κατάσταση ο μπαμπάς μου επικοινωνούσε ελάχιστα μαζί μας, ενώ υπέφερε αφάνταστα. Ο Γέροντας με συμβούλεψε από την πρώτη στιγμή να κοινωνήσει άμεσα ο πατέρας μου για να πάρει δύναμη, καθ’ ότι τον είχε εξομολογήσει πριν λίγο καιρό ο ίδιος.
Την Κυριακή 1η Απριλίου 2012 επισκέφθηκε αργά το βράδυ ο Γέροντας τον μπαμπά μου και αφού τον σταύρωσε, ακούμπησε το σταυρό στην καρδιά του, στο κέντρο του στέρνου και με τις δύο παλάμες του ακουμπούσε το σταυρό και τα πνευμόνια του πατέρα μου, ενώ το βλέμμα του χάθηκε στο κενό, καθώς προσευχόταν νοερά. Η στιγμή είχε μια απίστευτη ένταση. Φεύγοντας, ο Γέροντας μου είπε: «Είναι όντως πολύ σοβαρά ο πατέρας σου. Ας περιμένουμε να γίνει το θέλημα του Θεού.»
Οι γιατροί την επόμενη ημέρα ξαφνιάστηκαν από το ότι ο μπαμπάς μου ακόμη ζούσε. Οι κρίσεις δύσπνοιας και ασφυξίας σταμάτησαν ξαφνικά, ενώ τα ζωτικά του όργανα είχαν αρχίσει να επαναλειτουργούν. Οι γιατροί μας είπαν ότι είναι μια απλή αναλαμπή. Εντός των προσεχών ημερών, θα έλθει ξαφνικά το μοιραίο. Όμως ο μπαμπάς μου στις 10/4/2012 πήρε εξιτήριο και είναι σπίτι και συνεχίζει κανονικά τη ζωή του. Οι υπόλοιποι ασθενείς του δωματίου φώναζαν τον πατέρα μου Λάζαρο. Ο πατέρας μου δεν θυμάται καθόλου τις ημέρες που ήταν στο Νοσοκομείο. Το μόνο που θυμάται είναι το Γέροντα, σκυμμένο από πάνω του να προσεύχεται και τίποτε άλλο. Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό που με τις προσευχές του Γέροντα «ανέστησε» από βέβαιο θάνατο τον πατέρα μου.
Μ.Δ.
Γαλάτσι Αθηνών

(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)

3ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Εξαφανίστηκε ο καρκίνος αμέσως
Ονομάζομαι Α.Ι. είμαι νεαρός και κατάγομαι από τη Λεμεσσό της Κύπρου. Στις 31 Μαΐου του 2012 πήγα και επισκέφθηκα τον Γέροντα……….. Είχα κακοήθη όγκο-καρκίνο στο λαιμό μου και έκανα χημειοθεραπείες χωρίς η κατάστασή μου όμως να βελτιώνεται. Ζήτησα από τον Γέροντα να προσευχηθεί για μένα. Ο Γέροντας προσευχήθηκε και με σταύρωσε και τότε ένιωσα μέσα μου να με διαπερνά ένα ρεύμα. Ήμουν σίγουρος ότι είχα γίνει καλά. Την άλλη μέρα πήγα στους γιατρούς για εξετάσεις και οι γιατροί μου επιβεβαίωσαν ότι ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί. Είμαι καλά. Πίστη στο Χριστό να υπάρχει και όλα γίνονται. Ζει Κύριος ο Θεός.
Α.Ι.
Λεμεσσός Κύπρου

4ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Προείδε ο Γέροντας…..το πρόβλημά μας και εκπληρώθηκαν κατά γράμμα όσα μας είπε.

Είμαστε ο Γ. και η Θ. Τ. Παντρεμένοι από τον Αύγουστο του 2007, λαχταρούσαμε να χαρίσει και σε εμάς ο Θεός το πρώτο μας παιδί. Ωστόσο οι μήνες και τα χρόνια περνούσαν και το πολυπόθητο δεν ερχόταν. Λόγω ιατρικού ιστορικού θεωρούσαμε ότι το πρόβλημα ήταν στη γυναίκα μου Θ., χωρίς ωστόσο τούτο να δημιουργεί το οποιοδήποτε πρόβλημα στις μεταξύ μας σχέσεις.

Μιας και από το 2006 ο τόπος μόνιμης διαμονής μας ήταν και είναι η Κύπρος, η επαφή μας με τον Γέροντα (πρώην πνευματικός μας κατά τα χρόνια διαμονής μας στην Ελλάδα) ήταν σπάνια. Ωστόσο, οι τρεις μοναδικές επαφές που είχαμε μαζί του, η καθεμία ήταν καθοριστική.

Τον Νοέμβριο του 2009 σε επίσκεψή μας στο Μοναστήρι, από την πρώτη στιγμή που μας είδε, μας είπε: «Τώρα εσείς νομίζετε ότι το πρόβλημα της ατεκνίας είναι στη γυναίκα Θ., αλλά κάνετε λάθος ….το πρόβλημα είναι στον Γ.». Πράγματι επιστρέφοντας στην Κύπρο κάναμε και οι δύο μια σειρά εξετάσεων, που εν τέλει έδειξαν πως το πρόβλημα ήταν πραγματικά στον Γ. Ο Γέροντας δεν είχε κάνει λάθος. Ύστερα από χειρουργική επέμβαση, οι γιατροί μας τόνισαν πως δεν θα έπρεπε να περιμένουμε θεαματικά αποτελέσματα και πως ήταν απαραίτητη η φαρμακευτική υποβοήθεια. Ωστόσο για λόγους πνευματικούς την αρνηθήκαμε.

Στην δεύτερή μας συνάντηση με τον Γέροντα στις 28 Δεκεμβρίου του 2010 μας πρότεινε να μας σταυρώσει. Εν συνεχεία μας ρώτησε πότε θα φεύγαμε για Κύπρο και στο άκουσμα πως η επιστροφή μας είχε προγραμματιστεί για μετά από πέντε μέρες, μας εξέφρασε την επιθυμία ώστε κάποια από τις επόμενες μέρες να τον ξαναεπισκεφθούμε για να προσευχηθεί και να μας σταυρώσει πάλι.

Πράγματι στις 31 Ιανουαρίου του 2011 βρεθήκαμε και πάλι στο Μοναστήρι όπου ο Γέροντας μας σταύρωσε και προσευχήθηκε, εκ νέου. Μόνο που τούτη τη φορά όταν τελείωσε μας είπε: «θα πάτε καλά. Σε δύο μήνες θα ακούσουμε ευχάριστα».

Στις 13 Μαρτίου του 2011, Κυριακή της Ορθοδοξίας, ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΟΝΤΩΣ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ. Μετά από 3,5 χρόνια γάμου, η σύζυγος μου ήταν έγκυος, περιμέναμε πια το πρώτο μας παιδί, με τις προσευχές του Γέροντα και χωρίς την βοήθεια των γιατρών.

Ας είναι ευλογημένο το Όνομά Του.

Γ. Τ. και Θ.
Κύπρος
(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)


5ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Θα γλύτωνα την μαστεκτομή εάν είχα ακούσει τον Γέροντα……

Τον περασμένο Μάρτιο του 2011, λόγω μιας ενόχλησης στο στήθος και με αφορμή την ψηλάφιση ενός σκληρού ογκιδίου όσο ένα βερύκοκο, στην περιοχή, υπεβλήθην σε μαστογραφία. Η διάγνωση επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου. Ήταν καρκίνος του μαστού και το αστεροειδές του σχήμα ήταν ανησυχητικό. Το γεγονός αυτό λύπησε και αναστάτωσε εμένα και την οικογένειά μου. Ξέραμε ότι ακολουθούσαν μια σειρά επώδυνων εξετάσεων και πάνω απ᾽ όλα μια σοβαρότατη επέμβαση εσπευσμένα με την επακόλουθη θεραπεία.
Ωστόσο δεν έχασα την ελπίδα μου στο Θεό και αποφάσισα να επισκεφθώ το Μοναστήρι που ζει ο γέροντας…. προκειμένου να λάβω την ευχή και την ευλογία του. Πράγματι, συζήτησα μαζί του, και με τους παρευρισκομένους μοναχούς, και με συμβούλεψαν να έχω την πίστη μου στο Θεό και να δεχτώ με χαρά όποιο και αν είναι το θέλημά Του. Ακολούθησα το Γέροντα ύστερα στο Ναό, όπου με ο γέροντας προσευχήθηκε και με σταύρωσε. Με παρότρυνε μάλιστα να μην προβώ σε επέμβαση για τους τρεις επόμενους μήνες, και αφού κάνω πάλι ξανά τις εξετάσεις μου, μετά από ένα μήνα να επισκεφθώ τη Μονή και πάλι. Μου συνέστησε να αλείφω κάθε μέρα το νοσηρό σημείο με το λαδάκι από τα καντήλια και τον αγιασμό που μου έδωσε, παράλληλα με εντατική προσευχή. Έτσι, στο διάστημα αυτό των τριών μηνών ο όγκος είτε ότι θα υποχωρούσε, είτε θα εξασθενούσε μέχρι σημείου ελεγχόμενου και δεν θα ήταν ανάγκη να κάνω την μαστεκτομή. Επίσης μου είπε πιέστηκα να μην ακούσω κανέναν διότι θα μου επιμένουν όλοι να κάνω την επέμβαση.
Οι υπόλοιπες εξετάσεις που έπρεπε να κάνω βγήκαν πολύ καλές. Πράγματι, ακολούθησα τις οδηγίες του Γέροντα για την καθημερινότητά μου…..
Ωστόσο, οι πιέσεις του γιατρού και της οικογενείας μου με οδήγησαν στο να κάνω τελικά γρήγορα την επέμβαση της μαστεκτομής, χωρίς να περιμένω όπως μου είχε πει ο γέροντας. Την ημέρα του χειρουργείου, ο γιατρός όταν τελείωσε την επέμβαση βγήκε και μας δήλωσε ότι εκείνος ο «σκληρός» καρκινικός ιστός είχε συρρικνωθεί και μίκραινε και είχε μαλακώσει και ήταν σαν τσίχλα, κάτι που υποδήλωνε την ξαφνική υποχωρητική του διάθεση. Επιπλέον, ενώ σχεδόν στις περισσότερες εγχειρίσεις μαστεκτομής επακολουθούν χημειοθεραπείες η θεραπείες με ακτινοβολίες, στην περίπτωσή μου δεν χρειάστηκε παρά μόνο ένα χαπάκι ορμόνης. Τελικά, είχε δίκιο ο Γέροντας σε αυτά που με καθοδήγησε από την αρχή να κάνω. Η διορατικότητά του επαληθεύθηκε και πάλι. Αν περίμενα όσο χρονικό διάστημα μου είχε πει η εγχείρηση δεν θα είχε χρειαστεί καθόλου. Οι εξετάσεις που επανέλαβα έξι μήνες μετά έως και σήμερα είναι άριστες. Δεν έχω τίποτε πλέον.
Τελικά, όλη αυτή η ιστορία, με έκανε να μη χάνω ποτέ την πίστη μου και την ελπίδα μου στο Θεό και να εμπιστεύομαι το θέλημά Του. Από εδώ και στο εξής θα τον ευγνωμονώ έμπρακτα μέσα από τον εντατικότερο αγώνα μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έχω πλέον αλλάξει, και μαζί με εμένα και η όλη οικογένειά μου.
Με εκτίμηση
Π. Σ.
Παλαιό Φάληρο ΑΘΗΝΩΝ
(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)
ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 6
Να κοινωνήσει τη Μεγάλη Πέμπτη, διότι το Πάσχα θα πεθάνει

Ονομάζομαι Κ. Ε. και είμαι από τα Γιάννενα. Ο παππούς μου, Θ. Μ., που ζούσε στα Γιάννενα, στο χωριό Γ. ήταν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου. Πέθανε την ημέρα του Πάσχα. Πριν πεθάνει, τον παρακαλούσαμε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, ήταν αδύνατον όμως, διότι μας έλεγε «τι, θα πεθάνω και θέλετε να με κοινωνήσετε;» Όχι παππού, του λέγαμε, δεν πεθαίνεις, αλλά είναι καλό για την υγεία σου να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις. Και ο παππούς απαντούσε «τότε όταν σηκωθώ θα πάω μόνος μου!». Δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ, αλλά ούτε και θυμόμαστε να είχε ποτέ κοινωνήσει. Παρακαλέσαμε το Γέροντα να έλθει στο σπίτι μας…….. Ο Γέροντας ήρθε ευχαρίστως και μας είπε: «Μη στεναχωριέστε, θα τα καταφέρω με τη βοήθεια του Θεού να τον εξομολογήσω». Εμείς του απαντήσαμε: «Να κάνετε γρήγορα, γιατί οι γιατροί μας είπανε ότι δεν έχει μέρες». Έτσι δύο μήνες πριν το Πάσχα του 2010 ο Γέροντας … επισκέπτεται τον παππού μου. Όταν βγήκε από το δωμάτιό του μας αποκάλυψε τα εξής: «Ο παππούς εξομολογήθηκε, όλα τα αμαρτήματά του από παιδικής ηλικίας. Φοβάται ότι θα πεθάνει, αλλά εγώ τον έπεισα ότι δεν πεθαίνει τώρα. Γι᾽ αυτό του είπα να κοινωνήσει το Πάσχα. Εσείς όμως, να τον κοινωνήσετε τη Μεγάλη Πέμπτη. Πείτε του ότι είναι Πάσχα τότε. Θα κοινωνήσει ο παππούς και σε τρεις μέρες, ανήμερα δηλαδή το Πάσχα, θα πεθάνει». Θέλαμε δύο μήνες μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη. Ο παππούς μόλις έφυγε ο Γέροντας χειροτέρεψε αμέσως και οι γιατροί μας έλεγαν ότι όπου νάναι η ψυχή του βγαίνει. Το λιγότερο σε έξι ώρες από τώρα, θα έχει τελειώσει, μας έλεγαν οι γιατροί… Αλλά περνούσαν οι μέρες και ο παππούς δεν πέθαινε. Έφτασε τελικά η Μεγάλη Πέμπτη. Του είπαμε ότι είναι Πάσχα και του υπενθυμίσαμε ότι ο Γέροντας είχε πει να κοινωνήσει. Εκείνος δέχθηκε με χαρά να κοινωνήσει. Έτοιμος πλέον για τον Ουρανό, την Κυριακή του Πάσχα ο παππούς έφυγε... Όλοι οι συγγενείς στην κηδεία λέγαμε: «Τρομερό, αυτό που συνέβηκε. Ο Γέροντας βγήκε αληθινός...».

Ε.Κ.
(τα πλήρη στοιχεία υπάρχουν στο αρχείο μας /Πενταπόσταγμα)



ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 7

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Θα αποκτήσετε παιδάκι. Θα είναι κοριτσάκι και θα σας το χαρίσει η Αγία Παρασκευή, η οποία ήλθε εδώ και την είδα να στέκεται δίπλα σας»

Ο  Γέροντας …………………. πήγαινε σε ένα μαγαζάκι κι αγόραζε αναψυκτικά και ξηρούς καρπούς για να τους προσφέρει στους φιλοξενουμένους……
Η κυρία που είχε το μαγαζάκι αυτό παρακάλεσε το Γέροντα να προσευχηθεί για την κόρη της Ε. και το σύζυγό της Δ., διότι δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά. Τότε ο Γέροντας της είπε: «Την άλλη φορά που θα έλθω να είναι εδώ τα παιδιά σου για να τα δω, να προσευχηθώ και να τα σταυρώσω. Εγώ παρακαλώ τον Κύριο να γίνεται πάντοτε το θέλημά Του, κι Εκείνος όπου θέλει κάνει το θαύμα Του. Ας έλθουν λοιπόν να παρακαλέσουμε μαζί τον Θεό».
Πράγματι την επομένη εβδομάδα, η Ε. και ο Δ. περίμεναν τον Γέροντα στο μαγαζάκι….. Τότε ο Γέροντας τους πρότεινε: «Πάμε στην πίσω μεριά του μαγαζιού να μη φαινόμαστε για να σας σταυρώσω και να προσευχηθούμε».  Πηγαίνοντας στο πίσω μέρος, γονάτισε στο έδαφος και άρχισε να προσεύχεται και να σταυρώνει το ζευγάρι. Μετά από δύο τρία λεπτά τους λέει: «Θα αποκτήσετε παιδάκι. Θα είναι κοριτσάκι και θα σας το χαρίσει η Αγία Παρασκευή, η οποία ήλθε εδώ και την είδα να στέκεται δίπλα σας». Ο Δ. και η Ε. Λ. δάκρυσαν. Όταν τους ρώτησε ο Γέροντας γιατί κλαίνε, του απάντησαν: «Κλαίμε από χαρά! Διότι όλα αυτά τα χρόνια παρακαλούσαμε την Αγία Παρασκευή που την έχουμε προστάτιδά μας να μας χαρίσει ένα παιδάκι κι εσείς χωρίς να μας γνωρίζετε είδατε την προστάτιδα Αγία μας και μας είπατε ότι θα αποκτήσουμε κοριτσάκι. Είναι να μην κλαίμε;».
Πράγματι. Το Γενάρη του 2008 η Ε. και ο Δ. απέκτησαν ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Το κοριτσάκι βαπτίστηκε στην Αγία Παρασκευή Αττικής το Σεπτέμβριο του 2008.  Στο δε Γέροντα, πριν τη βάπτιση, μαζί με την πρόσκληση της βαπτίσεως του έστειλαν και το εξής γράμμα:
«Πατέρα Νεκτάριε, σας στέλνουμε το προσκλητήριο της βαπτίσεως για την κόρη μας. Για μας θα ήταν μεγάλη χαρά και τιμή να σας δούμε κοντά μας. Είμαι η κοπέλα που με την ευλογία σας έχουμε στην αγκαλιά μας την μικρή Παρασκευή. Πάτερ για άλλη μια φορά ο άντρας μου κι εγώ σας ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας για το θαύμα που ζούμε. Σας έχουμε πάντα στη σκέψη μας και για μας αποτελείτε μέρος της οικογενείας μας. Να μας έχετε πάντοτε στις προσευχές σας. Πιστεύουμε ότι είναι ευλογία Θεού που σας γνωρίσαμε και πάλι σας ευχαριστούμε.

Με εκτίμηση και αγάπη
Δ. Ε. και Παρασκευή Λ.
(τα πλήρη στοιχεία υπάρχουν στο αρχείο μας /Πενταπόσταγμα)


ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 8.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Η μητέρα σου σε τρεις μέρες θα φύγει για την άλλη ζωή!»

Η μητέρα μου έπασχε από καρκίνο. Δυστυχώς όταν το διαγνώσαμε, οι γιατροί, μας είπαν ότι η κατάσταση ήταν προχωρημένη και δεν υπήρχε καμμία ελπίδα ζωής. Μας είχαν δώσει οι γιατροί έξι μήνες ζωή. Εκείνη έζησε δέκα μήνες.
Στις 18 Οκτωβρίου 2008, ημέρα Σάββατο, ο Γέροντας, μας είχε επισκεφθεί στα Ιωάννινα, στο σπίτι της πεθεράς μου. Το απόγευμα και ενώ καθόμασταν όλοι και ακούγαμε τα όσα σημαντικά και σοφά μας έλεγε ο Γέροντας, ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου. Ήταν η Μ., οικογενειακή φίλη και μου λέει:
«Η μητέρα σου, δεν είναι καλά, σε ζητάει, πρέπει να έρθεις τώρα!». «Δος τη μου να της μιλήσω» της λέω.
«Έλα παιδί μου, πεθαίνω! Έλα να με δεις».
Η μητέρα μου, είχε κάνει εις βάρος μου ένα λάθος. Πριν φύγει, πήγε με την μεγαλύτερη αδελφή μου και τον πατέρα μου και έκανε μια διαθήκη, κρυφά από εμένα, και φυσικά εγώ δεν συμμετείχα στους αποδοχείς της κληρονομιάς της.
Έφυγα, λοιπόν, τρέχοντας, μόλις με ειδοποίησε και πήγα σ' εκείνη. Ήταν όντως πολύ χάλια. Είχε ανεβάσει πυρετό. Είχε δύσπνοια και μιλούσε με δυσκολία. Συζητήσαμε οι δύο μας όλα τα παραπάνω περί διαθήκης, γιατί η μητέρα μου, ο πατέρας μου και η αδελφή μου τους τελευταίους έξι μήνες, πριν φύγει, δεν με αποδεχόντουσαν. Έβλεπα, ότι δυσκολευόταν η ψυχή της πάρα πολύ για να φύγει. Κατάλαβα ότι έπρεπε πάση θυσία να εξομολογηθεί. Ο πατέρας μου όμως, ήταν αντίθετος με αυτό. Δεν ήξερα τι να κάνω!
Έψαχνα να βρω τον πνευματικό μου π. Ιωήλ, του τηλεφωνούσα και δυστυχώς δεν απαντούσε ούτε στο τηλέφωνο, ούτε στα μηνύματά μου. Την άλλη μέρα, Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008, μετά την θεία Λειτουργία, ο Γέροντας ήταν στο σπίτι της πεθεράς μου και μιλούσε με διάφορους πιστούς, που πήγαν να πάρουνε την ευλογία του, διότι σε λίγη ώρα θα έφευγε για το Μοναστήρι του.
Μου λέει ο άντρας μου Ι.: «Πήγαινε στον πάτερ, πέστου ακριβώς τι συμβαίνει και θα σε συμβουλεύσει αυτός τι να κάνεις».
Πράγματι, πήγα στο Γέροντα, του είπα ακριβώς τι είχε συμβεί και, μου είπε, κοιτώντας με στα μάτια: «Άκου παιδί μου τι θα κάνεις. Θα πας τώρα στη μητέρα σου και θα της πεις:
Μαμά, θέλεις να φέρουμε έναν παπούλη να σου διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας, για να γίνεις καλύτερα; Εκείνη θα σου απαντήσει «ναι»! Θα πάρεις τότε έναν παπούλη και θα πας εκεί. Θα βγείτε όλοι έξω από το δωμάτιο και η μητέρα σου θα εξομολογηθεί. Βιάσου, όμως, παιδί μου, γιατί η μητέρα σου, σε τρεις μέρες θα φύγει!!!» Πηγαίνω λοιπόν στη μητέρα μου και τη ρωτάω:
-Γιατί αναστενάζεις έτσι;
-Δεν μπορώ, νοιώθω ένα βάρος.
-Που;
-Εδώ, στο θώρακα.
-Θέλεις να έρθει ένας παπούλης, να σου διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας, για να γίνεις καλύτερα;
-Ναι!
Φεύγει ο άντρας μου, Ι. και πηγαίνει στον π. Ξενοφώντα και του εξηγεί τι έχει συμβεί. Εκείνος, με μεγάλη χαρά ήρθε στο σπίτι. Πήγαμε μαζί στο δωμάτιο, τους έβγαλα όλους έξω και έκλεισα την πόρτα. Η μητέρα μου, όπως ακριβώς μου είχε πει ο Γέροντας, έτσι κι έγινε! Εξομολογήθηκε, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια!
Την άλλη μέρα, Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008, ήρθε ο γιατρός της μητέρας μου, ο οποίος έλειπε σε σεμινάριο.
«Ουρολοίμωξη έχει, θα πάρει αντιβίωση και θα το ξεπεράσει», μας είπε. Η κατάσταση όμως της μητέρας μου, εξακολουθούσε να είναι η ίδια.
Την τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008, το πρωί η μητέρα μου ξύπνησε ευδιάθετη και γελούσε μετά από πολύ καιρό. Το απόγευμα στις 4  περίπου έφυγε! Αμέσως θυμήθηκα τα λόγια του Γέροντα!
«Βιάσου, παιδί μου, γιατί η μητέρα σου σε τρεις μέρες θα φύγει!».
Την ίδια μέρα το βράδυ μαζί με τον άντρα μου, πήρα τηλέφωνο το Γέροντα.
-Έλα, παιδί μου, έφυγε η μαμά σου, έτσι; με ρώτησε, προτού προλάβω να του το πω εγώ.
-Ναι, πάτερ μου, έφυγε!
-Μη φοβάσαι, είναι στα χέρια του Θεού τώρα!
Θα ήθελα να ξέρετε ότι αυτά τα λόγια του Γέροντα με βοήθησαν, απάλυναν το  μεγάλο πόνο που νοιώθω από το χαμό της μητέρας μου Ι., γι᾽ αυτό και σας στέλνω τώρα αυτήν την επιστολή, για να τον ευχαριστήσω δημόσια.
Θα ήθελα επίσης να πω σε όλους εσάς τους πιστούς που θα διαβάσετε αυτή την επιστολή μου, ότι είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε στη ζωή μας αυτόν τον άνθρωπο! Και ζητώ απ' όλους σας όχι μόνον να τον αγαπάμε, αλλά να τον ακούμε και να προσευχόμαστε γι' αυτόν καθημερινά, να μας τον έχει ο Θεός καλά.

Β.Μ.
Ιωάννινα




9ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Μέχρι να φτάσεις στο σπίτι σου
θα είσαι καλά»

Ο κ. Δ.Κ. και η σύζυγός του Π. από το Αντίρριο Αιτωλοακαρνανίας, είναι πνευματικά παιδιά του Γέροντα, εξομολογούνται εδώ και χρόνια σ  ἐκεῖνον....
Στις αρχές του έτους 2006 η κ. Π. άρχισε να υποφέρει από πόνους στη μέση της, που καθώς προχωρούσε ο καιρός γίνονταν όλο και πιο έντονοι, όπως περιγράφει και στη γραπτή μαρτυρία της. Αρχικά πίστεψε ότι οι πόνοι αυτοί οφείλονταν στο κάταγμα κόκκυγος που είχε πάθει στη γέννα ενός εκ των παιδιών της.
Κατά τον μήνα Ιούνιο, οι πόνοι έγιναν αφόρητοι και η γυναίκα δεν μπορούσε να καθήσει πουθενά, οπότε έκανε ακτινογραφίες στο Νοσοκομείο του Μεσολογγίου που έδειξαν μεγάλου βαθμού δισκοκήλη. Έπειτα από τρεις ημέρες ο πόνος «έπιασε» έντονος και το αριστερό πόδι. Τότε ο σύζυγός της την οδήγησε πολύ φοβισμένη σε ιδιώτη γιατρό, στον κ. Δήμου Ιωάννη ορθοπεδικό στο Αγρίνιο, ο οποίος αφού την εξέτασε, της έδωσε να κάνει ενέσεις για δεκαπέντε ημέρες, να παραμείνει ένα μήνα ξαπλωμένη κι έπειτα να κάνει αξονική τομογραφία.
Αφού ακολούθησε αυτή την αγωγή, στο τέλος Ιουλίου, όταν έκανε την αξονική, η κατάσταση δεν είχε καλυτερέψει καθόλου. Ο γιατρός που είδε την τομογραφία, τους είπε ότι πρέπει να βρουν νευροχειρούργο και ορθοπεδικό, για να γίνει εγχείρηση και να ελευθερωθεί το πόδι.

Είδε στο όνειρό της το Γέροντα.

Σ  αὐτή την κατάσταση την ίδια νύχτα, ήταν ξημέρωμα Σαββάτου όταν η κ. Π. είδε σε ένα όνειρο τον Γέροντα. Ο Γέροντας στο όνειρό της, ήρθε στο σπίτι της και κρατώντας ένα σταυρό την πλησίασε και της είπε: «Τι κάνεις παιδί μου;» Εκείνη του απάντησε: «Πάτερ, δεν είμαι καλά, πονάω στη μέση μου». Τότε ο Γέροντας της λέει: «Μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά• γύρνα να δω που πονάς». Εκείνη γύρισε και της έβαλε το σταυρό στη μέση και τη σταύρωσε λέγοντάς της: «Θα σε στείλω να πας και σε ένα καλό γιατρό που είναι στην Πάτρα». Όταν ξύπνησε, δεν μπορούσε να θυμηθεί σε ποιόν γιατρό της είχε πει να πάει.


Ξαφνικά και ανεξήγητα ο πόνος υποχώρησε

Από την επόμενη ημέρα, αμέσως μετά το όνειρο, Κυριακή απόγευμα, ο πόνος στο πόδι άρχισε να υποχωρεί. Μέχρι τη Δευτέρα στις 6:00 το απόγευμα που πήγε ξανά στο γιατρό στο Αγρίνιο, το πόδι δεν πονούσε πια καθόλου. Ο γιατρός βλέποντας την αξονική που είχε βγει μόλις πριν από τρεις ημέρες, όπου φαινόταν καθαρά ότι ήταν σοβαρότατη κατάσταση για χειρουργείο, έμεινε έκπληκτος και απόρησε πως το πόδι ξαφνικά και παραδόξως ελευθερώθηκε και έπαψε να την πονά και κατέληξε να πει ότι, αφού την άφησε ο πόνος, αποκλείεται πια η άμεση εγχείρηση. Η εμφάνιση του Γέροντα στον ύπνο της με τον Σταυρό είχε ήδη ενεργήσει.
Για τη μέση της κ. Π. όμως, που εξακολουθούσε να πονά, ο γιατρός έδωσε πάλι αγωγή με χάπια και φυσιοθεραπείες, την οποία και ακολούθησε. Αφού πέρασαν άλλες εικοσιπέντε ημέρες, δεν σημειώθηκε καμμιά βελτίωση. Στη φάση αυτή η ασθενής δεν μπορούσε να καθήσει καθόλου στην καρέκλα από τους πόνους. Ο σύζυγός της, ανήσυχος για την κατάστασή της, ρώτησε τον γιατρό μήπως χρειάζεται να την πάει και στα Γιάννενα, όπου είχε ακούσει πως υπάρχουν καλοί γιατροί για τέτοιες περιπτώσεις. Ο γιατρός του σύστησε να της πει να κάνει υπομονή, γιατί πολλές φορές τέτοια δισκοκήλη μπορεί να χρειαστεί περισσότερους από δύο η τρεις μήνες για να παρουσιάσει βελτίωση.


Αποφασίζουν να κάνουν ταξίδι για να συναντήσουν το Γέροντα.

Αφού είδε ότι η επιστήμη δεν μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο, η κ. Π. αποφάσισε τότε να τηλεφωνήσει στον Γέροντα. Του διηγήθηκε το περιστατικό με το όνειρο που τον είχε δει και πως την άφησαν μετά την εμφάνιση του Γέροντα στο όνειρο, αμέσως οι πόνοι στο πόδι. Ο Γέροντας της απάντησε ότι πρέπει το συντομότερο δυνατόν να έρθει στο Μοναστήρι.
Πράγματι, πήγε με το σύζυγό της και με δύο από τα μικρά παιδιά της στη Μονή, με έντονους πόνους στη μέση, με το κάθισμα του αυτοκινήτου κατεβασμένο σε στάση ξαπλωτή, γιατί δεν μπορούσε καθόλου να καθήσει. Περπατώντας με δυσκολία και υποβασταζόμενη μπήκε στο Ναό όπου ήταν ο Γέροντας, ενώ ο σύζυγος και τα παιδιά περίμεναν έξω από την εκκλησία.


«Θα βρω εγώ που πονάς εσύ να προσεύχεσαι!»

Μέσα στο ναό ο Γέροντας φόρεσε το πετραχήλι του και η κ. Π. του λέει: «Πάτερ, πονάω...», «Εσύ μη μιλάς, θα βρω εγώ που πονάς, εσύ κάνε την προσευχή σου» της απάντησε. Κατόπιν της διάβασε ευχές και έβαλε τον σταυρό του στη μέση της πίσω, και άρχισε να προσεύχεται παρακαλώντας τον Χριστό, την Θεοτόκο και τους Αγίους να τη βοηθήσουν. Αφού προσευχήθηκε και την σταύρωσε, πήγε κοντά στο τέμπλο της εκκλησίας, έβαλε το χέρι του στο καντήλι της Παναγίας και με το λαδάκι, της σταύρωσε τη μέση. Σε λίγο, καθώς έβγαιναν  σιγά σιγά από το ναό, η κ. Π. ρώτησε τον Γέροντα: «Πάτερ, μου είπατε στο όνειρό μου ότι θα με στείλετε και σε ένα γιατρό στην Πάτρα, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του». Ο Γέροντας τότε της απάντησε, ότι αυτός ο γιατρός είναι ο Άγιος Ανδρέας και της σύστησε να πάει το συντομότερο δυνατόν στον ναό του στην Πάτρα και να προσκυνήσει την τιμία κάρα του.


«Μέχρι να φθάσεις στο σπίτι σου θα είσαι καλά»

Βγαίνοντας στον περίβολο της εκκλησίας, καθώς χαιρετούσαν, ο Γέροντας της χτύπησε ελαφρά την πλάτη της κ.Π., λέγοντάς της: «Πήγαινε παιδί μου στο σπίτι σου και μέχρι να φθάσεις, θα είσαι καλά. Θα σου μείνει μόνο ένας μικρός πόνος, αλλά θα πας στον Άγιο Ανδρέα και όταν προσκυνήσεις την κάρα του θα φύγει αμέσως και αυτός ο πόνος!».
Πράγματι δεν είχαν βγει ακόμα από τη Μονή και η κ. Π. λέει στο σύζυγό της: «Τι θα έλεγες αν σου πω ότι μου φαίνεται πως με αφήνει ο πόνος;» Εκείνος την κοίταξε δύσπιστος και της απαντά: «Μάλλον θα είναι ιδέα σου, ίσως ένοιωσες καλύτερα επειδή τώρα περπάτησες ξανά». Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο και όσο περνούσε η ώρα, ο πόνος της μέσης υποχωρούσε. Ο κ. Δ. έκπληκτος, άκουσε τη σύζυγό του να λέει: «Μπα, πάω καλύτερα, ο πόνος με αφήνει!» Καθώς έφταναν στη Ναύπακτο, ενώ είχε πάει με το κάθισμα ξαπλωμένο στο Γέροντα, τώρα σιγά-σιγά το σήκωνε, μέχρι που το έφερε σε κανονική όρθια θέση. Ώσπου να περάσει μια ώρα από τη στιγμή που τη σταύρωσε ο Γέροντας, ο πόνος είχε σχεδόν εξαφανισθεί! Όταν έφθασαν στη πόλη της Ναυπάκτου, σταμάτησαν στο σούπερ μάρκετ για ψώνια και η κ. Π.  χωρίς κανένα πρόβλημα πλέον στη μέση μπήκε στο σούπερ μάρκετ και μάλιστα τόλμησε να σηκώσει το καλάθι με τα ψώνια. Όταν πια έφθασαν στο σπίτι τους, είχε μείνει μόνο ένας μικρός πόνος, όπως τους είχε πει ο Γέροντα, σαν κατάλοιπο των τρομερών πόνων που είχε δοκιμάσει επί πολλούς μήνες...
Όλα έγιναν ακριβώς όπως τα περιέγραψε ο Γέροντας: Όπως ακριβώς της είχε πει: «Μέχρι να πας σπίτι θα είσαι καλά μόνο ένα μικρό πόνο θα έχεις και θα πας…» Έπειτα από δύο ημέρες πήγαν στον περίλαμπρο ναό του Αγίου Ανδρέα Πατρών, όπου η κ. Π. προσκύνησε την τιμία κάρα του Πρωτοκλήτου Αποστόλου του Χριστού, Αγίου Ανδρέα. Από εκείνη τη στιγμή  και η παραμικρή ενόχληση, ο ελάχιστος πόνος εξαφανίσθηκε και η κ. Π. ήταν εντελώς καλά! Έως και σήμερα οι γιατροί της κ. Π. έχουν μείνει άναυδοι για το πως θεραπεύθηκε η κ. Π. χωρίς εγχείρηση. Αλλά και εντυπωσιασμένη από το ότι ο Γέροντας βγήκε αληθινός ακόμη και στις λεπτομέρειες!

ιερέας Δ.Τ.
(τα πλήρη στοιχεία υπάρχουν στο αρχείο μας /Πενταπόσταγμα)


10ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Εξαφανίστηκε ο όγκος κι έμεινε έγκυος!

Η κ. Σ. Ν. από την Πάτρα το Δεκέμβριο του 2007 αναζήτησε τον Γέροντα για να προσευχηθεί γι᾽ αυτή.
Αφού τον συνάντησε του ανέφερε ότι προσπαθούσε να μείνει έγκυος εδώ και 10 χρόνια και δεν μπορούσε. Κατέφευγε στους γιατρούς χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα. Ο τελευταίος γιατρός της, γυναικολόγος, κ. Γ., ανακάλυψε ότι στη μήτρα καιιδιαιτέρως στη μία ωοθήκη υπήρχε όγκος. Αμέσως έκανε βιοψία και της είπε να επισκεφθεί ξανά τον γιατρό λίγες ημέρες μετά, για να έχουν βγει τα αποτελέσματα της βιοψίας.
Η κ. Σ. Ν. ζήτησε τότε από το Γέροντα, πριν βγουν τα αποτελέσματα, να τη σταυρώσει και να προσευχηθεί γι᾽ αυτή. Ο Γέροντας πράγματι προσευχήθηκε και τη σταύρωσε με λείψανα του Αγίου Νεκταρίου λέγοντάς της, να μη στεναχωριέται γιατί όλα θα πάνε καλά.
Η ίδια όμως δεν περίμενε να βγουν τα αποτελέσματα της βιοψίας και στις 3 Ιανουαρίου, επισκέφθηκε από μόνη της το γυναικολόγο της για να της κάνει νέα εξέταση. Ο ιατρός κ. Γ. έκανε νέο υπέρηχο και διαπίστωσε ότι ο όγκος είχε εξαφανιστεί και δεν υπήρχε ούτε καν σκια. Το θαύμα είχε τελεστεί.
Την Κυριακή 6 Ιανουαρίου η κ. Ν. Σ., μαζί με το σύζυγό της, επισκέφθηκαν τον Γέροντα και χαρούμενη του ανήγγειλε το θαύμα,ότι δηλαδή ο όγκος είχε εξαφανιστεί.
Τότε ο Γέροντας της είπε: «Αφού ο άγιος σε έκανε καλά, θα έλθει τώρα και αυτό που ζητάς τόσα χρόνια. Θα γεννήσεις παιδάκι». Την σταύρωσε, προσευχήθηκε πάλι και της είπε: «Πάρε το αγίασμα του Αγίου και για 40 μέρες να βάζεις αγιασμό πάνω στην κοιλιά σου και να τη σταυρώνεις με την εικονίτσα του. Πήγαινε τώρα μέσα στον Ιερό Ναό, μπροστά στην θαυματουργική εικόνα του και τάξε του το παιδί, ότι θα του δώσεις το όνομά του και ότι θα το βαπτίσεις εδώ στο Μοναστήρι του. Μετά 40 μέρες να πας στο γυναικολόγο να κάνεις εξετάσεις και θα γίνει το θέλημα του Θεού».
Την άλλη μέρα, στις 7 Ιανουαρίου, ήρθαν και τα αποτελέσματα της βιοψίας. Φυσικά ήταν πλέον άχρηστα, διότι ο όγκος, όπωςπροαναφέραμε, είχε ήδη εξαφανιστεί. Η βιοψία έδειξε ότι ο όγκος που υπήρχε και είχε ήδη εξαφανιστεί, ήταν καλοήθης.
Η κ. Σ. Ν. για 40 ημέρες έκανε ο,τι της είπε ο Γέροντας. Αμέσως μετά πήγε στον γυναικολόγο και διαπίστωσε ότι ήταν έγκυος! Πράγματι το Δεκέμβριο του 2008, με τη βοήθεια του Θεού, κρατούσε πια ένα υγιέστατο κοριτσάκι στην αγκαλιά της. Αργότερα,όπως είχε τάξει στον Άγιο, το βάπτισε στη Μονή και του έδωσε το όνομα του Αγίου.
Από τότε η κ. Σ. Ν. με το σύζυγό της Χ. πηγαίνουν συχνά στη Μονή κι ευχαριστούν τους αγίους μας, αλλά και το Γέροντα που τους στήριξε για όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
π. Ι. Σ.

Ευχαριστήρια επιστολή στο Γέροντα από την κ. Σ. Ν.

Αγαπητέ μου Γέροντα,
Ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω αυτήν την επιστολή και να σας πω όσα δεν μπορώ να πω προσωπικά. Σήμερα ζω μόνο από εσάς, εσείς μου δώσατε και πάλι ζωή και δύναμη για να ζήσω. Να συνεχίσω τη ζωή που με δοκίμασε τόσο πολύ.
Από μικρό παιδάκι ένιωσα τον πόνο, αλλά δεν το έβαζα ποτέ κάτω. Έφτασε η ώρα να παντρευτώ κι εγώ, από τότε όμως άρχισαν όλες οι αρρώστιες. Στη ζωή μου μπήκαν οι γιατροί, τα φάρμακα, πέρασα 10 χρόνια γεμάτα πόνο και θλίψη.
Εκείνο όμως που με πόνεσε πολύ ήταν που σε όποιο γιατρό κι αν πήγαινα όλοι μου έλεγαν: «Ν. δεν θα μπορέσεις ποτέ να κάνεις παιδί».
Εδώ αρχίζει ένας άλλος αγώνας πόνου και προσπαθειών, γιατί ήθελα ν᾽ αποκτήσω ένα παιδάκι και το όνειρό μου να γίνει πραγματικότητα. Γι᾽ αυτό το όνειρο έδωσα πολλούς αγώνες για να κερδίσω με τη χάρη του Θεού. Και βέβαια ο Θεός με βοήθησε και κέρδισα χάρη σε εσάς.
Στην προσπάθειά μου να κάνω παιδί, στη δύσκολη αυτή πορεία, μου διαγνώστηκε όγκος. Τότε έπεσα από τα σύννεφα και γκρεμίστηκαν όλα γύρω μου. Λέω, δεν μπορεί ψέμματα θα είναι κι αυτό. Και αυτό ήλθε σε μένα; και πικραμένη είπα «Γιατί Θεέ μου;» Το ξέρω Γέροντά μου, δεν έπρεπε να το πω, αλλά για μια στιγμή έχασα τη δύναμή μου. Όμως χάρη σε εσάς και στα θεία λόγια σας και την δύναμή σας, με την βοήθεια του Αγίου και της Παναγίας με βοηθήσατε πολύ, με στηρίξατε, μου δώσατε κουράγιο και με το άγιο χέρι σας και τις προσευχές σας με έκανε ο Θεός καλά. Έφυγε ο όγκος και τότε μου είπατε: «Μη φοβάσαι Ν., τώρα που ο Άγιος σε έκανε καλά θα μας δώσει και αυτό που θέλουμε πολύ. Ένα παιδάκι». Από τότε και μέσα σ᾽ ένα χρονικό περιθώριο ερχόμουν συνέχεια στη Μονή, για να μου δίνετε κουράγιο και να μου χαρίζετε το θείο λόγο. Μόλις σας έβλεπα ένιωθα άλλος άνθρωπος, έπαιρνα δύναμη, ήλπιζα ότι όλα θα πάνε καλά. Έως ότου έφτασε η ώρα που μου είπατε Γέροντά μου: «Ν., τώρα προσευχήσου στον Άγιο. Ζήτησε αυτό που θες και θα στο δώσει». Με σταυρώσατε, προσευχηθήκατε και μου είπατε με τα θεία λόγια σας και τα οποία θα τα θυμάμαι για μια ζωή. «Σε 40 μέρες, Ν., ο Άγιος θα σου χαρίσει αυτό που ζητούσες 10 χρόνια». Αυτά τα λόγια μου είπατε. Και ναι, βγήκαν αληθινά! Σε 40 μέρες είχα αυτό που ήθελα Γέροντά μου, πίστεψα στα λόγια σας και πάντοτε θα τα πιστεύω και θα τα έχω στην καρδιά μου όσο ζω. Γι᾽ αυτό ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω και να σας πω αυτά που αισθάνομαι. Είστε ο άνθρωπος εκείνος που σήμερα ζω και ανασαίνω διότι ο Θεός μέσα από εσάς μου έδωσε και πάλι τη ζωή. Δια των προσευχών σας έχω ένα πλασματάκι ευλογημένο. Σας ευχαριστώ Γέροντά μου για όλα. Δεν αρκεί βέβαια έναευχαριστώ. Αλλά σας υπόσχομαι ότι το θαύμα που διαμέσου εσάς έκανε ο Θεός σε μένα και ο Άγιος θα το φωνάζω πάντοτε. Θα σας εκτιμώ και θα σας αγαπώ έως την τελευταία μου πνοή και θα έρχομαι πάντα με το σύζυγό μου στη Μονή σας και ευλαβικά θα ακούω τα λόγια σας με πίστη και αφοσίωση στο Χριστό.

Με εκτίμηση ζητώ τις ευχές σας
Ν. Σ.
Πάτρα



11ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Δύο αδέλφια απέκτησαν παιδιά μετά από πολλά χρόνια γάμου.
Λέγομαι Κ. Τ. και ο αδελφός μου λέγεται Π. Τ. και θα σας δώσω την δική μου μαρτυρία αλλά και του αδελφού μου, που συμβαίνει να είναι παρόμοια, για την μεγάλη ευλογία που δεχθήκαμε μετά από τις προσευχές του Γέροντα.

Επισκέφθηκα το Μοναστήρι τον Αύγουστο του 2008, ύστερα από παρότρυνση μιας φίλης, της οποίας η μητέρα είχε έρθει στο Γέροντα για κάποιο πρόβλημα υγείας που είχε η ίδια. Συγκεκριμένα μας εξήγησε η φίλη μου, ότι με την χάρη του Θεού και τις προσευχές του Γέροντα γίνονται πολλά θαύματα, άρρωστοι θεραπεύονται και αν είναι άτεκνα ζευγάρια αποκτούν παιδιά.

Είμαι παντρεμένη εδώ και 6 χρόνια με τον σύζυγό μου και δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε ένα παιδάκι. Το συζήτησα λοιπόν με το σύζυγό μου, καθώς και με τον αδελφό μου και την νύφη μου, γιατί όπως σας είπα, είχαν κι εκείνοι το ίδιο πρόβλημα με εμάς, αφού είναι παντρεμένοι 10 χρόνια και δεν είχαν κάνει κι αυτοί ένα παιδάκι.

Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε όλοι μαζί στο Μοναστήρι να μας διαβάσει μια ευχή ο Γέροντας αλλά και για να  προσευχηθεί για μας. Μάλιστα ο Γέροντας μας είπε να πάμε στο Μοναστήρι άλλες τρεις φορές για να μας διαβάσει και να προσευχηθεί, γιατί έχουμε σοβαρό πρόβλημα και γι’ αυτό ούτε εγώ, αλλά ούτε και ο αδελφός μου είχαμε καταφέρει να αποκτήσουμε παιδάκι.

Ο Γέροντας όμως, μας είπε να μην ανησυχούμε, μας ζήτησε όμως πρώτα να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε, να πηγαίνουμε συχνά Εκκλησία, να προσευχόμαστε και να νηστεύουμε.
Ακόμη μας είπε ότι θα κάνουμε παιδιά και μάλιστα το δεύτερο όνομα από το πρώτο παιδί που θ’ αποκτήσουμε να του δώσουμε το όνομα του Αγίου της Μονής.

Πράγματι, οι προσευχές του Γέροντα εισακούσθηκαν αλλά και όλα όσα μας είχε πει πραγματοποιήθηκαν! Σήμερα έχουμε αποκτήσει δύο υγιέστατα παιδάκια, δίδυμα, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι! Ο αδελφός μου έχει επίσης ένα υγιέστατο αγοράκι! Το καλοκαίρι του 2009 βαπτίσαμε τα παιδιά μας όπως μας είπε και ο Γέροντας.
Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να δοξάζουμε και να ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, πρώτα το Θεό και ύστερα το Γέροντα που διαμέσου των προσευχών του έγινε και σ’ εμάς το θαύμα!

Αθήνα
Άγιος Δημήτριος, Ιανουάριος 2009
τα αδέλφια Κ. και Π. Τ.

12ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Έπασχα από κολικούς του εντέρου για 7,5 χρόνια.Τώρα είμαι καλά.
Γνωρίζω το Γέροντα από το 1984. Παρακολουθώ την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια και τον αγαπώ και τον εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο. Τον βλέπω δε πολύ συχνά στην Αθήνα που ζω.
Έχοντας δει επανειλημμένα την δύναμη των προσευχών του, του ζήτησα να βοηθήσει και μένα και φυσικά σαν καλός πατέρας το έκανε.
Έπασχα από κολικούς του εντέρου επί 7,5 χρόνια. Δεν ζούσα φυσιολογικά και περνούσα πάρα πολλές ημέρες τρώγοντας μόνο ψωμί με βούτυρο. Οι πόνοι όμως δεν υποχωρούσαν, παρά του ότι έπαιρνα και πάρα πολλά χάπια Buscopan Plus, τα οποία μόνο προσωρινά με ηρεμούσαν, με κίνδυνο να βλάψουν το συκώτι μου, καθότι ξεπερνούσα σχεδόν καθημερινά κατά πολύ την δοσολογία. Η κατάστασή μου όμως συνεχώς χειροτέρευε.
Πριν πάω να κάνω την ειδική και απεχθή προς εμένα εξέταση επισκέφθηκα τον αγαπημένο μου Γέροντα και αφού εξομολογήθηκα, του ζήτησα να με ευλογήσει και να προσευχηθεί για μένα. Σας παραθέτω τον διάλογο που είχαμε:
-Γέροντα θέλω να προσευχηθείτε για να φύγουν οι φοβεροί πόνοι που έχω. Δεν θέλω να πάω στο γιατρό. Θέλω να με κάνετε εσείς καλά.
-Παιδάκι μου, δεν θεραπεύω εγώ τους ανθρώπους, ο Χριστός είναι ο Ιατρός μας. Αν είναι θέλημα Θεού θα γίνεις καλά. Αλλά να πας και στο γιατρό σου.
-Εγώ όμως πιστεύω αληθινά και στη δύναμη των προσευχών σας και πιστεύω πως θα με κάνετε καλά. Το πιστεύω πολύ.
Γονάτισα και με ευλόγησε προσευχόμενος για μένα.
-Γέροντα, τι νιώσατε, θα γίνω καλά;
-Κάτι ένιωσα παιδί μου...
Αν με κάνετε καλά θα πέσω στα γόνατα και θα ασπασθώ τα παπούτσια που φοράτε.
Κοιτάζω κάτι μαύρα, λίγο σκονισμένα παπούτσια και αν και πολύ παράξενη και υπερβολική με την καθαριότητα ένιωσα μια λαχτάρα να το κάνω.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από εκείνη την ημέρα και δεν έχω νιώσει κανένα πόνο. Δεν έχω πάρει ούτε ένα φάρμακο και χαίρομαι να βλέπω στο οικογενειακό φαρμακείο στιβαγμένα και ανέγγιχτα τα BUSCOPAN PLUS. Τρώω άνετα όλα τα φαγητά που είχα 7,5 χρόνια να πλησιάσω (όσπρια, λαχανικά κλπ.) και ο,τι θέλω χωρίς κανένα πρόβλημα.
Συνάντησα τον γέροντα και του ανακοίνωσα την θεραπεία μου. Η αντίδρασή του ήταν απλή και σεμνή. Με άκουγε σαν εξωτερικός και κάπως αδιάφορος ακροατής, σαν να μην ήταν εκείνος που προσευχήθηκε για μένα και όσο και αν επέμενα και τον παρακάλεσα δεν μου επέτρεψε να γονατίσω να ασπασθώ τα παπούτσια του. Έχω φωτογραφία του αγαπημένου μου γέροντα στο σαλόνι του σπιτιού μου. Κάθε φορά που την κοιτάζω λέω με βαθειά ευγνωμοσύνη «Χριστέ μου βοήθησε τον Γέροντα».
Θαυμαστός ο Θεός που και σήμερα μας δίνει καλούς και αγίους κληρικούς.

Φ.Τ.
Ν. Ηράκλειο Αθηνών

13ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Αποκτήσαμε κι εμείς παιδί όταν μας σταύρωσε ο Γέροντας!
Μέχρι το καλοκαίρι του 2008 προσπαθούσαμε ν᾽ αποκτήσουμε παιδί, αλλά το μόνο αποτέλεσμα ήταν αποβολές, πόνος και στεναχώρια 5 ετών. Ο γιατρός μας δεν μπορούσε να βρει λύση και μας είχε σχεδόν αποθαρρύνει, ενώ εμείς ήμασταν έτοιμοι να εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια. Σε μία από τις επισκέψεις μας στο μοναστήρι, στις 8 Ιουνίου 2008 ζητήσαμε την ευλογία και τις προσευχές του Γέροντα, αφού του εκμυστηρευτήκαμε πρώτα το πρόβλημά μας. Εκείνος τότε μας πήρε ιδιαιτέρως και αφού προσευχήθηκε και μας ευλόγησε, μας είπε: «Αν αποκτήσετε τέκνο, να γνωρίζετε ότι ο Άγιος Δημήτριος θα σας το χαρίσει. Αυτός θα έχει μεσολαβήσει. Και θα δώσετε στο παιδί το όνομα του Αγίου. (Πριν το συλλάβουμε γνώριζε ο Γέροντας ότι αν μας έδινε ο Θεός παιδί και ότι θα ήταν αγόρι και για το θαύμα θα είχε πρεσβεύσει ο Άγιος Δημήτριος).
Γυρίζοντας στην Αθήνα ο γιατρός μας ξαφνικά είχε τη φώτιση να υποβληθούμε σε πολύ εξειδικευμένες εξετάσεις, κάτι που τόσα χρόνια δεν μας το είχε συστήσει. Πράγματι, μας δόθηκε κάποια ελπίδα. Ανακαλύψαμε κάποιους παράγοντες, που όπως μας είπε ο γιατρός, αν τους ρυθμίζαμε ίσως να ήταν δυνατή πλέον η επίτευξη εγκυμοσύνης. Ενημερώσαμε αμέσως το Γέροντα για την εξέλιξη και για όσα μας είπε ξαφνικά ο γιατρός. Ο Γέροντας μας έδωσε δύναμη και κουράγιο.
Μετά από 6μηνη και επώδυνη θεραπεία στις 12 Δεκεμβρίου του 2008 ανακαλύψαμε ότι περιμένουμε παιδί. Το θαύμα είχε γίνει. Με μεγάλη χαρά ταξιδέψαμε τον Ιανουάριο του 2009 στο μοναστήρι να ενημερώσουμε το Γέροντα, να του ζητήσουμε και πάλι την ευλογία του για να πάει καλά η εγκυμοσύνη και να μη συμβεί πάλι κάποια αποβολή η κάτι άλλο. Μας επανέλαβε ότι το παιδί που περιμένουμε είναι αγόρι, πράγμα που μας χαροποίησε γιατί θα του δίναμε το όνομα του Αγίου Δημητρίου. Ο γιατρός μας μέχρι και τον 6ο μήνα της κύησης, μέσα από τον υπέρηχο, μας έλεγε όμως ότι έχουμε κοριτσάκι, αλλά στον υπέρηχο που κάναμε τον 7ο μήνα διαπιστώνουμε ξαφνικά ότι ο γιατρός είχε κάνει λάθος και ότι περιμένουμε αγόρι, όπως ακριβώς μας είχε πει ο Γέροντας με μεγάλη σιγουριά από την αρχή. Όλα πήγαν καλά. Και σήμερα έχουμε στην αγκαλιά μας το υγιέστατο αγοράκι μας, τον Δημήτρη μας κι ευχαριστούμε το Θεό, τον Άγιο Δημήτριο και τον Γέροντα γι᾽ αυτό.

Σ.Σ. και Α.Ξ.
Γέρακας Αττικής

14ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Μόλις σταύρωσε ο Γέροντας το παιδί μας μίλησε αμέσως.
Η κ. Μ. και ο κ. Γ. Β. είναι κάτοικοι μεγάλης κωμοπόλεως της Μεσσηνίας. Ο γιος τους Α., σχεδόν 3 ετών, δεν μιλούσε καθόλου. Έβγαζε μόνον άναρθρες φωνές. Θα πρέπει μάλιστα να τονίσουμε πως την περίοδο που δεν μιλούσε, είχαν επισκεφθεί και λογοθεραπευτή, ο οποίος αφού εξέτασε τον Α., διέγνωσε πως το παιδί έχει μείνει πίσω, καθώς για την ηλικία του, η φυσιολογική εξέλιξη στην ομιλία του θα ήταν να λέει τουλάχιστον 40 με 50 λέξεις, ενώ αυτό ακόμα δεν μιλούσε καθόλου. Μόνον έβγαζε άναρθρες κραυγές.
Οι δικοί τους άνθρωποι τους ενθάρρυναν λέγοντάς τους να μην στεναχωριούνται και ότι, περνώντας ο καιρός, το παιδί τους θα μιλήσει. Όμως ο καιρός περνούσε, το παιδί έφτασε 3 ετών και δεν έλεγε ούτε «μαμά»...
Αποφάσισαν λοιπόν να πάνε να συναντήσουν τον Γέροντα, επειδή είχαν ακούσει να γίνονται τόσα πολλά καλά, όταν προσευχόμενος, ευλογεί τους πιστούς. Πράγματι πήγαν και οι ίδιοι και τώρα μας διηγούνται:
«Όταν επισκεφθήκαμε το Μοναστήρι ο Γέροντας ήταν στο Αρχονταρίκι της Μονής. Όταν είδε τον μικρό Α., τον ρώτησε πως είναι το όνομά του κι εμείς του είπαμε πως ο μικρός δεν μιλάει. Τότε ο Γέροντας πλησίασε τον Α. και τον ευλόγησε. Η αλήθεια είναι πως κι εμείς είχαμε την πρόθεση να ζητήσουμε από τον Γέροντα να προσευχηθεί και να ευλογήσει το γιο μας, άλλωσε αυτός ήταν ο λόγος που είχαμε έρθει στο Μοναστήρι, αλλά πριν καν του το ζητήσουμε, εκείνος πρώτος μας πρόλαβε. Ο Γέροντας αφού προσευχήθηκε, ευλόγησε το παιδί, μας είπε να μην ανησυχούμε γιατί το παιδί θα μιλήσει.
Και πράγματι! Το αποτέλεσμα ήταν τόσο άμεσο, αλλά και εντυπωσιακά αναπάντεχο να γίνει μέσα σε λίγα λεπτά! Αμέσως μόλις βγήκαμε από το Αρχονταρίκι, ο Α. άρχισε να λέει λέξεις! Δεν πιστεύαμε στ᾽ αυτιά μας! Μάλιστα επισκεφθήκαμε και τον εκθετήριο χώρο με τα προϊόντα της Μονής και κει ο μικρός, βλέποντας τα διάφορα αντικείμενα, άρχισε να μας τα δείχνει και να τα λέει με τα ονόματά τους! Αρχικά όχι εντελώς καθαρά, αλλά σταδιακά και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έλεγε τις λέξεις πεντακάθαρα, προς έκπληξη και πολλών γνωστών μας που όταν τον είδαν κατάλαβαν αμέσως την διαφορά! Το παιδί μας με τη δύναμη του Θεού και τις προσευχές του Γέροντα τον Απρίλιο του 2009, μιλάει κανονικά και δεν έχει σήμερα απολύτως κανένα πρόβλημα.
Δοξάζουμε τον Θεό και μέσα από την καρδιά μας ευχαριστούμε τον Γέροντα που ο Θεός τον χρησιμοποιεί και μέσα από αυτόν κάνει τόσα θαυμαστά σημεία!

Μ. και Γ. Β.
Κ. Μεσσηνίας


15ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Απεκτήσαμε παιδί μετά από 18 χρόνια γάμου!
Είμαστε παντρεμένοι 18 χρόνια και δυστυχώς παιδάκι δεν μπορέσαμε να κάνουμε, αν και είχαμε κάνει 11 εξωσωματικές. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο Μοναστήρι να δούμε το Γέροντα. Τον συναντήσαμε και μας δέχθηκε με πολλή αγάπη. Του αναφέραμε το πρόβλημά μας. Μας κοίταζε στα μάτια και μας άκουγε με πολλή προσοχή. Δεν μιλούσε πολύ, ίσως μέσα του να προσευχόταν. Του είπαμε ότι όλα αυτά τα χρόνια προσευχόμαστε στην Παναγία την… που ευλαβούμεθα. Αλλά δυστυχώς δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα κάτι. Μετά από όλα όσα του λέγαμε, εκείνος μας λέει «ελάτε κοντά μου τώρα να σας διαβάσω μια ευχή». Μας ευλόγησε και μας είπε ότι έχουμε σοβαρό πρόβλημα και γι᾽ αυτό δεν μπορέσαμε να κάνουμε παιδί έως σήμερα. Μας είπε στο τέλος «Θα έρθετε άλλες δύο φορές να σας διαβάσω και να προσευχηθούμε. Και όλα πιστεύω ότι θα πάνε καλά». Πράγματι τον επισκεφθήκαμε άλλες δύο φορές. Η τελευταία φορά ήταν στις 22 Αυγούστου του 2008. Όταν πήγαμε για τρίτη φορά μας λέει: «Αύριο να πάτε στην Παναγία την… που είναι και η εορτή της. Να παρακαλέσετε την Παναγία μας να σας χαρίσει ένα παιδάκι και να το βαπτίσετε εκεί». «Γέροντα να κάνουμε πάλι εξωσωματική;». Τότε ο Γέροντας μας απάντησε. «Άκουσε παιδί μου. Κάνεις δεν κάνεις εξωσωματική, τώρα θα γεννήσεις παιδί. Τέλειωσε! Η Παναγία θα σου το χαρίσει! Δεν χρειάζεται να ξαναέλθετε σε μένα. Σε λίγο θα έχετε παιδί».
Πράγματι την άλλη μέρα πήγαμε στο πανηγύρι της Παναγίας όπου και την παρακαλέσαμε. Σε λίγες μέρες διαπιστώσαμε την εγκυμοσύνη. Σήμερα έχουμε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, την Άννα Μαρία. Χωρίς την Παναγία και το Γέροντα δεν θα είχαμε αυτή τη χαρά που κρατάμε σήμερα στην αγκαλιά μας, το μικρό μας κοριτσάκι. Ένα μικρό ευχαριστώ δεν λέει τίποτε. Θα είμαστε για πάντα ευγνώμονες.
Δ.Σ. και Ι.Σ.
Περιστέρι Αθηνών

16ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Θα κάνετε κοριτσάκι και θα το βαπτίσετε Άννα προς τιμήν της Αγίας Άννης
Η ιστορία μας ξεκίνησε καλά. Παντρευτήκαμε και μετά από τρία χρόνια γάμου, αποκτήσαμε τον γιο μας Κ., που είναι τώρα 8 χρονών. Στην πορεία όμως αρχίσανε τα πρώτα προβλήματα. Προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε και άλλα παιδάκια, που ήταν το όνειρό μας, μάταια όμως, δεν γινόταν. Απευθυνθήκαμε σε γιατρούς, κάναμε εξετάσεις και δεν βρέθηκε κάτι το επιλήψιμο που μας καθυστερούσε. Παρόλα αυτά απέβαλα αρκετές φορές, με αποτέλεσμα ο πόνος που μας είχε δημιουργηθεί να σβήνει και την τελευταία μας ελπίδα. Μέχρι την στιγμή που έμαθα για τα θαύματα που γίνονται με τις προσευχές του Γέροντα. Έτσι επισκεφθήκαμε το Μοναστήρι  για να συναντήσουμε το Γέροντα και να του πούμε το πρόβλημά μας. Μας πήρε ιδιαιτέρως και αφού προσευχήθηκε και μας ευλόγησε, μας είπε ότι θα αποκτήσουμε και δεύτερο παιδί και θα είναι κοριτσάκι. Μας προέτρεψε επίσης να το ονομάσουμε Άννα που είναι το όνομα της μητέρας της Παναγίας. Μας είπε να πηγαίνουμε πιο συχνά στην εκκλησία και να διαβάζουμε την Παράκληση και τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Φύγαμε με το κουράγιο και την ελπίδα που μας έδωσε ο Γέροντας. Μετά από λίγο καιρό και συγκεκριμένα στις 23 Ιουλίου 2009 μάθαμε ότι ήμουν έγκυος. Στην πορεία της εγκυμοσύνης μου πάλι είχα προβλήματα και ήμουνα για έξι μήνες περίπου στο κρεβάτι, μέχρι την στιγμή που γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Όπως ακριβώς μου είχε πει ο Γέροντας «θα αποκτήσετε και δεύτερο παιδί και θα είναι κοριτσάκι», έτσι και έγινε. Τώρα την κρατώ και πολλές φορές βουρκώνω όταν την αγκαλιάζω. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι τα καταφέραμε με τη βοήθεια του Θεού και της Αγίας Άννας. Ακόμα ευχαριστούμε τον Γέροντα που συνέβαλλε με την προσευχή του ώστε να πραγματοποιηθεί ένα άπιαστο για εμάς όνειρο.

Γ. Α και Κ. Ε. Αγρίνιο

17ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Ο πολύποδας ξαφνικά εξαφανίστηκε!
Ονομάζομαι Θ. Γ. και είμαι κάτοικος Πατρών. Είχα μπει στο Νοσοκομείο και μετά από εξετάσεις, οι γιατροί διέγνωσαν και με ενημέρωσαν πως είχα πολύποδα στη χολή. Μου συνέστησαν να χειρουργηθώ. Εγώ όμως δεν έκανα εγχείρηση και μετά από μερικούς μήνες έκανα υπερηχογράφημα. Ο πολύποδας είχε μεγαλώσει στα 12 εκατοστά. Εγώ και πάλι δεν έκανα ούτε χειρουργείο, αλλά ούτε και πήρα κάποια φαρμακευτική αγωγή. Αφού πέρασαν περίπου 3-4 μήνες έκανα κι άλλο υπερηχογράφημα και ο πολύποδας είχε αυξηθεί στα 17 εκατοστά. Πήγα τότε στο χειρούργο ιατρό και μου είπε να χειρουργηθώ εσπευσμένα γιατί ο πολύποδας μεγαλώνει. Εγώ και πάλι όμως αποφάσισα να μην κάνω την εγχείρηση.
Μετά από κάποιο διάστημα, επισκέφθηκα το Μοναστήρι του Γέροντα και πληροφορούμενη για τη δύναμη των προσευχών του, πήγα αμέσως να τον δω. Του είπα το πρόβλημά μου και του ζήτησα να με προσευχηθεί και να με ευλογήσει. Εκείνος  μου είπε να έρθω στο Μοναστήρι τρεις φορές για να μου διαβάσει μία ευχή και να προσευχηθεί για μένα. Την δεύτερη φορά που ήρθα και την στιγμή ακριβώς που με ευλογούσε ο Γέροντας, κατάλαβα πως κάτι μου συνέβαινε. Ένιωσα κάτι σα φτερούγισμα. Μάλιστα, εκείνη την ώρα ακριβώς, με ρώτησε ο Γέροντας αν νιώθω κάτι κι εγώ του είπα «ναι». Στο Μοναστήρι ήρθα και τρίτη φορά, όπως μου είχε πει ο Γέροντας. Αφού με ευλόγησε για τελευταία φορά, μου συνέστησε να κάνω υπερηχογράφημα και ταυτόχρονα με πολλή σιγουριά με πληροφόρησε, ότι ο πολύποδας έχει εξαφανιστεί και ότι πλέον είμαι εντελώς υγιής. Οι γιατροί θα σου το επιβεβαιώσουν, με βεβαίωσε πρώτα εκείνος.
Πράγματι! Έκανα αμέσως υπερηχογράφημα και ο γιατρός μου με ενημέρωσε ότι δεν υπάρχει πια πολύποδας, έχει εξαφανιστεί! Στη συνέχεια πήγα σε άλλους δύο διαφορετικούς γιατρούς. Έκανα υπερηχογράφημα και στους δύο. Και στις δύο περιπτώσεις και οι δύο γιατροί μου απάντησαν πως δεν έχω πολύποδα! Ο Γέροντας επιβεβαιώθηκε όπως μου τα είχε πει.
Ένα μόνον μπορώ να πω. Δόξα σοι Κύριε δόξα σοι! Από τότε επισκέπτομαι το Μοναστήρι όποτε μπορώ για να πάρω την ευχή του Γέροντα, ευχαριστώντας τον για την μεσολάβηση της προσευχής του.

Θ. Γ. Πάτρα