Μονάχου Μωϋσέως Αγιορείτου ΔΕΚΑΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

Γέροντας Παΐσιος

Τρίτη, 13 Οκτώβριος 2009 07:30

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Παγκυπρίου Συλλόγου "Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οι Φίλοι του Αγίου Όρους», πού εκδίδει το παρόν διδακτικό περιοδικό, μου απέστειλε παρακλητική επιστολή, να γράψω κάτι για τον βίο καί τη διδαχή του Γέροντος Παϊσίου, για να συμπεριληφθεί σ' ένα αφιερωματικό τεύχος πού ετοιμάζουν. Αμέσως δίστασα Μ' έχουν ζητήσει κι άλλοι κι επίμονα αρνήθηκα Νομίζω πώς έχουν γραφεί πολλά για τον Γέροντα καί δεν είναι όλα προσεγμένα Πρέπει πολύ να προσέχουμε όταν μιλάμε καί περισσότερο όταν γράφουμε. Κάποτε ό Γέροντας μου μίλησε πολύ αυστηρά για κάποιον πού του είχε στείλει διάφορες αγιορείτικες διηγήσεις, αλλά δεν ήταν ακριβείς. Ταπεινά φρονώ πώς το βιβλίο του Γέροντα για τον όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη είναι υποδειγματικό: Μικρό, μεστό, σοβαρό, απλό καί χαριτωμένο. Έκανε άγιο έναν άγνωστο παπά της Καππαδοκίας, πού θα λησμονιόταν. Με την ελπίδα ότι το αφιέρωμα των ευγενών έκδοτων θα είναι έτσι, σύρω τίς λιτές αυτές γραμμές. Ό μακαριστός γέροντας Παίσιος είχε κάτι άπ' τη στερνή δόξα της ένδοξης κι άγιότεκνης Καππαδοκίας. Κυλούσε στο αίμα του ζωηρή φιλόθεη πνοή, ασκητικό πνεύμα, ταπεινό φρόνημα Ό άγιος Αρσένιος βαπτίζοντας τον του μετέδωσε τη χάρη του. Τα νεανικά του χρόνια στην εύανδροι Ήπειρο ήταν μαθητεία στον Συναξαριστή. Νέος ήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας καί ζήτησε άσκητικότητα άθληση, αγώνα, υπακοή, υπομονή, διακονία, αυτοθυσία, αγρυπνία, προσευχή. Στις μονές, τίς σκήτες, τίς καλύβες καί τα κελιά πού έζησε μιλούσε με τον Θεό, με την Παναγία, με τους αγίους. Οι συνομιλίες του αυτές κι ή μακρά του άσκηση του έδωσαν λόγο αγαθό, για να παρηγορεί τόσες πονεμένες ψυχές, πού τον πλησίαζαν καθημερινά για να βοηθηθούν. Βοηθούνταν. Έρχονταν μετά καί μας το έλεγαν. Μιλούσε δι' αυτού ό Θεός. Δεν μιλούσε ό ίδιος, ή γνώση του, ή επιστήμη του, ή ευφυΐα του, αλλά ή δοθείσα θεία χάρη. Ήταν ταπεινός καί γι' αυτό χαριτωμένος. Πονούσε πολύ από την ασθένεια του καί δεν παραπονιόταν. Πονούσε ή ψυχή του από τ' ανθρώπινα λάθη καί τον πόνο του, τη λύπη καί τον στεναγμό του τα έκανε προσευχή. Εκείνος καλύτερα να τα λύσει κι όχι αυτός. Ήταν πλούσιος στη φτώχεια του, μεγάλος στη μικρότητα του... Στα εκδοθέντα βιβλία υπάρχουν άφθονοι λόγοι του. Λόγοι απλοί, μα με χάρη, πού δείχνουν πώς ή πνευματική ζωή δεν είναι φοβερή καί δύσκολη. Λόγοι καρδιακοί κι όχι εγκεφαλικοί. Λόγοι εγκάρδιοι, φιλάνθρωποι, μέσα από το βίωμα, την εμπειρία, τη συνομιλία με τον Θεό, όπως είπαμε. Ό κόσμος κουράσθηκε πολύ από την κενή πολυλογία. Διψά για λόγο διάφανο, μεστό, αληθινό, θεϊκό. Ό μακάριος Γέροντας Πάίσιος ήταν ένας αληθινός δούλος του Θεού, ολοκληρωτικά δοσμένος στον Θεό, πού του μιλούσε Εκείνος καί μιλούσε αυτός. Ήταν ένας ταπεινός μεταφορέας των λόγων του Θεού. Πόσους καί πόσους ανθρώπους δεν ανέπαυσε. Ό κόσμος μας έχει μεγάλη ανάγκη την αγιότητα. Αυτό είναι το κυρίως ελλείπων. Ό Γέροντας Παΐσιος όμως για να φθάσει εκεί πού έφθασε κοπίασε πολύ, μόχθησε νυχθήμερα, αγωνίσθηκε υπέρμετρα, ταπεινώθηκε υπερβολικά. Έτσι δεν επιτρέπεται να καθόμαστε σταυροπόδι στα σαλόνια καί να διηγούμεθα απολαυστικά τους λόγους του, αλλά να προσλάβουμε κάτι από το ένθεο φρόνημα του, την ταπεινή διδαχή του, ν' αγαπήσουμε πιο πολύ τον Χριστό, την αγία Εκκλησία, τα θεία Μυστήρια, την προσευχή, την κατάνυξη, τη σιωπή. Ή ευχή του Γέροντα ας μας συνοδεύει πάντοτε. Μοναχός ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ