Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ὅπου ὑπάρχει ὑλικός πλοῦτος, ἐκεῖ ὑπάρχει πνευματική φτώχεια»

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἐπιστολές» 

τοῦ Γέροντος Παϊσίου, Α΄ Ἔκδοση 1994

Εἶπε ὁ γέροντας: Οἱ ἀκτήμονες συγκινοῦν ἀκόμη καί τούς ληστᾶς οἱ ὁποῖοι καί βοηθοῦν πολλές φορές τούς ἀκτήμονες ὅπως καί οἱ ἴδιοι οἱ ληστές βοηθιοῦνται ἀπό τό παράδειγμα τῆς ἀκτημοσύνης τους, ἀλλά κυρίως ἀπό τήν προσευχή τους νά τούς φωτίσει ὁ Θεός νά μετανοήσουν καί νά μή κλέβουν στό ἑξῆς. Ὅταν ξεγελαστοῦν ληστές καί πᾶνε νά τούς κλέψουν καί δέ βρίσκουν πράγματα τῆς προκοπῆς γιά νά πάρουν, διδάσκονται καί ἀπό τήν ἀκτημοσύνη τους πάλι, ἀλλά περισσότερο ἀπό τήν καλοσύνη τῶν ἀκτημόνων, πού λυποῦνται πού ἔκαναν τόσο κόπο οἱ ληστές καί φεύγουν μέ ἄδεια χέρια. Αὐτή ἡ λύπη εἶναι πολύ αἰσθητή καί ἀλλοιώνει τούς ληστές.

Ὅσοι ὅμως δέν τηροῦμε τήν ὑπόσχεση τῆς ἀκτημοσύνης καί μαζεύουμε ὑλικά πλούτη μαζεύουμε καί τούς... ληστές τή νύχτα, καί μᾶς δίνουν καί ξύλο, μᾶς παίρνουν καί τά πλούσια πράγματα καί μᾶς ἀφήνουν μόνο τά φτωχά, τά καλογερικά. Αὐτό δηλαδή πού δέν ἐφαρμόσαμε μέ τό Εὐαγγέλιο καί μέ τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων Πατέρων, τότε τό ἐφαρμόζουμε μέ τό ξύλο τῶν λήστων.

Νά μήν ἀναπαύουμε τό λογισμό μας, ὅταν ἀπό τό ξύλο τῶν ληστῶν μείνουμε ἀκτήμονες, ἀλλ΄ ἀντιθέτως θά πρέπει νά μᾶς πειράζη ἡ συνείδηση, πού δέν εἴχαμε τηρήσει τήν ἀκτημοσύνη καί δέ σκεφτήκαμε νωρίτερα νά τά δίναμε τά πράγματα μόνοι μας, μιᾶ πού χρειάζονται...
στούς λαϊκούς γιά νά μή κινδυνέψουν νά γίνουν κλέφτες νά χάσουν καί τήν ὑπόληψη τους. Ἐάν θά εἶναι καί λίγο εὐαίσθητοι, θά τούς τύπτη καί ἡ συνείδηση πού ἔδειραν ἕναν καλόγηρο, ἐνῶ τοῦ ἔκαναν καλό στήν οὐσία ἔστω καί μέ τόν κακό τους αὐτό τρόπο.

Ἄς ξεγυμνώσουμε λοιπόν τό κελλί μας ἀπό πλούτη καί τήν ψυχή μας ἀπό πάθη γιά νά ἔχη νόημα ἡ ζωή μας σάν Μοναχοί διότι ὅπου ὑπάρχει ὑλικός πλοῦτος ἐκεῖ ὑπάρχει πνευματική φτώχεια.

Ὁ πλοῦτος φέρνει καί τήν ὅλη καταστροφή στήν ψυχή, ὅταν δέν διανέμεται στίς φτωχές ψυχές γιά τήν ψυχή μας καί τίς ψυχές τῶν πεθαμένων μας.

Ὁ πλοῦτος πνίγει τήν ψυχή μέ τό πολύ ἄγχος τῆς ἀχορτασιᾶς. Ὅταν ἰδοῦμε ἄνθρωπο μέ μεγάλο ἄγχος, στενοχώρια καί λύπη, ἐνῶ τά ἔχει ὅλα (τίποτε δέν τοῦ λείπει) πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι τοῦ λείπει ὁ Θεός.