Οταν η προσευχή μας φτάνει στους κεκοιμημένους! - Αγιος Παϊσιος Αγιορείτης

Διηγήθηκε κάποτε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924–1994), τα εξής:
   

Μόλις είχα πάει στην Σκήτη των Ιβήρων (Μάϊος 1964), το έμαθε ο μπαρμπα–Θανάσης  ο "Κουρτζής" (=ο δασοφύλακας) από την Μονή του Φιλοθέου και ήρθε να με δει. Ήταν γνωστός μου και μου έφερε κάτι ευλογίες, διότι τότε στις αρχές δεν είχα τίποτε.

Τον ευχαρίστησα και του είπα να γράψει τα ονόματα των κεκοιμημένων συγγενών του, για να τα μνημονεύω. Εκείνος, επηρεασμένος από κάποιον μάρτυρα του Ιεχωβά, έλεγε: " Άμα πεθάνει ο άνθρωπος, δεν υπάρχει τίποτε· μετά θάνατον, όλα χάνονται!.."

Δεν πέρασε καιρός, εκοιμήθη και ο ίδιος. Όταν το έμαθα, πήγα μέχρι το (Μοναστήρι του) Φιλοθέου και είδα τον τάφο του. Έκανα κάθε μέρα προσευχή γι’ αυτόν, ο Θεός  να αναπαύσει την ψυχή του.

Υστερα από είκοσι μέρες από την κοίμηση του μπαρμπα–Θανάση, μαθαίνω ότι με έψαχνε ένα πρόσωπο από την Μονή του Φιλοθέου. Έρχεται αναστατωμένος, ήταν και  Επίτροπος σ’ αυτό το Μοναστήρι. "Πάτερ", μου λέει, "ήρθε στον ύπνο μου ο μπαρμπα–Θανάσης, ο πεθαμένος, και μου παραπονέθηκε πως τον ξέχασα και ότι εγώ  δεν έκανα τίποτα γι’ αυτόν. Μάλιστα δε, μου είπε ότι μόνον εσύ τον βοηθάς με  την προσευχή σου." Και, πραγματικά! Δεν τον μνημονεύω στην προσευχή μου. Ανέλαβα Προϊστάμενος του Μοναστηριού και τώρα τακτοποιώ το γραφείο, έχω πολλή δουλειά,  τι να κάνω τώρα, άφησα και τον κανόνα μου…".
 
Του είπα:
 
–"Ε, τώρα (μετά απ’ αυτό), να κάνεις λίγο παραπάνω (προσευχή)!".
  
Αυτό το γεγονός, ενίσχυσε τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο και συνέχισε να εύχεται
περισσότερο για τις ψυχές όλων των κεκοιμημένων.

Πηγή :'Αγιος Παϊσιος Αγιορείτης (1924 - 1994), βιβλίο :" Λόγοι" - "Οικογενειακή ζωή"