Η ‘’καλή ανησυχία’’ που είπε ο Όσιος Παΐσιος, δεν ήταν μορφή συνωμοσιολογίας

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Προβληματισμός και μεγάλη λύπη κατέχει το λαό του Θεού, με την άκρα απαγόρευση, ακόμα και στο θέμα της Θείας Ευχαριστίας. Σίγουρα σε ακραίες και λυπηρές καταστάσεις, όπως τώρα με την ακραία απαγόρευση λόγω κορωνοϊού, δεν λείπουν και τα ακραία σενάρια συνωμοσιολογίας. Όμως είναι μεγάλο λάθος να χαρακτηρίζονται άλλοι προβληματισμοί ως μορφές συνωμοσιολογίας και μάλιστα με ‘’επιλεκτική’’ εμπάθεια να επικεντρώνονται σε ένα το πολύ δύο πρόσωπα, εξουθενώνοντάς τα μάλιστα.

Οι φήμες περί υποχρεωτικού εμβολίου με παράλληλη εμφύτευση μικροτσίπ, έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία σε πολλούς. Ανεξάρτητα από το πως τελικά θα διαπιστώνεται αν κάποιος έχει εμβολιασθεί, είναι κάτι που ανησύχησε πολλούς, πιστούς μάλιστα και απίστους, καθότι αν τελικά υπάρξει εμφύτευση μικροτσίπ, τούτο μπορεί να έχει μια άλλη δυναμική σε υπερκρατικό επίπεδο. Δεν αποτελεί συνωμοσιολογία η ‘’καλή ανησυχία’’, για να χρησιμοποιήσομε την έκφραση του Οσίου Παϊσίου, για θέματα που μπορούν να αποτελέσουν εργαλεία σε κέντρα υπερκρατικού ελέγχου.

Ενθυμούμαι σε μια μου επίσκεψη στο Κελί της Παναγούδας, ο Όσιος Παΐσιος χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια ερώτησή μου ή έστω ένας εσωτερικός προβληματισμός, όπως είχε συμβεί σε άλλη επίσκεψή μου με πολύ διαφορετικό θέμα, ο αγιασμένος Γέροντας μου υπέδειξε δύο τέτοιους τρόπους υπερκρατικών ελέγχων, για τις οποίες όσο κι αν προκληθώ δεν πρόκειται να τους αναφέρω, αφήνοντάς τους στο ‘’έλεος’’ της εμπαθούς μονομέρειας. Από την επίσκεψη αυτή κατάλαβα κατόπιν τη σημασία της έκφρασης του Οσίου Παϊσίου, ‘’ήθελα να βάλω την καλήν ανησυχία’’. Δεν είχε η έκφραση τούτη την έννοια της πρόρρησης, αλλά την καλήν έγνοια για το λαό του Θεού, αλλά και γενικά για κάθε άνθρωπο για τον οποίο ο Χριστός από αγάπη σταυρώθηκε.

Αυτή την ‘’καλή ανησυχία’’ είχε και ο Γέροντας Ευθύμιος της Καψάλας, εξέφρασε όταν πρόσφατα αναφέρθηκε στο θέμα του πρωτόγνωρου και αμφισβητούμενου υποχρεωτικού εμβολίου με το ενδεχόμενο να γίνει εμφύτευση μικροτσίπ, σύμφωνα με πληροφορίες που κυκλοφορούν. Το εμβόλιο είναι που προβλημάτισε τον Γέροντα Ευθύμιο ή οι συνεχείς πληροφορίες για συνόδευσή του με μικροτσίπ;

Ακόμη και ο Γέροντας αυτός, δεν διέλαθε της μονομερούς στάσης στις αναφορές των. Όταν κατά την πρώτη διευκρινιστική αναφορά του Γέροντος Ευθυμίου στα περί φύλαξης τροφίμων για ένα χρόνο και άλλων, ότι ήταν λόγια που δεν ειπώθηκαν από αυτόν, θεώρησαν ότι συνηγορεί με τη στάση τους, ενθουσιαστικά παρέπεμπαν σ’ αυτόν, αλλ’ όμως όταν δημοσιεύτηκε η θέση του για το υποχρεωτικό εμβόλιο με το ενδεχόμενο να συνοδεύεται από μικροτσίπ, ως υποκειμενική άποψη την ‘’εξουδετέρωσαν’’. Αν συνηγορούσε όμως στην άποψή τους, τότε η ‘’υποκειμενική άποψη’’ θα είχε τη νικητήρια μορφή με το, ‘’αυτό είπε ο Γέροντας Ευθύμιος της Καψάλας’’. Τώρα απλά είναι μια υποκειμενική άποψη και αφήνεται στο περιθώριο.

Παρόλη την κρισιμότητα της κατάστασης λόγω κορωνοϊού, η μονομέρεια δεν παύει τη διαδικτυακή νοσηρότητά της. Ο λαός του Θεού οδυνάται και η διαδικτυακή νοσηρότητα δεν παύει το εμπαθές τραγούδημά της. Με λύπη παρατηρούμε λυπηρή εξουθενωτική πολεμική επιλογή κατά των προσώπων που ‘’θέλουν’’ ή μάλλον επιζητούν να κακίσουν. Η πολύ μεγάλη θλίψη των ημερών μας, επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές εξουθένωσης; Κληρικοί και λαϊκοί με λύπη έχουν παρατηρήσει τούτη την πολεμική εμπάθεια, μια πολεμική που δεν φείδεται εξουθένωσης των προσώπων αυτών.

Για παράδειγμα, παρατηρήσαμε ότι αρκετοί ήταν εκείνοι οι Ιερωμένοι που ομίλησαν για εμπλοκή της νέας τάξης στα λυπηρά που επισυμβαίνουν στις μέρες μας. Όμως η ιδιοτελής πολεμική επικεντρώθηκε σε ένα ή το πολύ δύο πρόσωπα. Με λύπη παρατηρήσαμε ότι τεχνηέντως ή μάλλον ιδιοτελώς, ούτε ακροθιγώς δεν αναφέρθηκαν και σε άλλους που ομίλησαν γι’ αυτά, επιμένοντας στον εξευτελισμό των προσώπων που επιλέγουν κατά συρροήν να πολεμούν. Με τέτοια λύπη που υπάρχει, που βρίσκουν ‘’κουράγιο’’ ακόμα, για τέτοια ιδιοτελή πολεμική εμμονή; Η μεγάλη θλίψη των ημερών μας επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές;

Για παράδειγμα, ήταν απορίας άξιον η μονομερής αποφυγή σχολιασμού από μέρους τους, για την Μητροπολιτική ανακοίνωση που προβλημάτισε Ελλάδα και Κύπρο και στην οποία έγινε παραπομπή και σε εναλλακτική κοινότητα, για την οποία κοινότητα έγινε κριτική παρέμβαση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας κατά την ΚΔ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη (Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας). Να θυμίσουμε ότι η κριτική αυτή αναφορά της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας αφορούσε τον ‘’φιλοσοφικό’’ και ‘’θεραπευτικό’’ προσανατολισμό της εναλλακτικής αυτής κοινότητας. Η επιλεγμένη όμως πολεμική της εμπαθούς μονομέρειας, δεν επέτρεψε παρόμοια κριτική στάση και σε άλλους. Τα περί ακολουθούσης μεγαλύτερης επιδημίας, διέλαθαν της προσοχής των ή τεχνηέντως τα προσπέρασαν; Αν αυτά τα έλεγαν οι πολεμούμενοι από αυτούς, τα μέγιστα θα εξουθενώνοντο.

Αν τελικά υπάρξει εμβόλιο με παράλληλη εμφύτευση μικροτσίπ, με ποιο δικαίωμα να παρακωλύσει κανείς όσους εμπαθώς επιμένουν στη μονομέρεια, να το ‘’δοκιμάσουν’’, ακόμα και πρώτοι αυτό; Δικαίωμά τους να έχουν τούτη τη ‘’πρωτειά’’. Όσοι όμως κατάλαβαν έστω και λίγο, τι εννοούσε ο Όσιος Παΐσιος όταν έλεγε, ότι ‘’ήθελα να βάλω την καλή ανησυχία’’, είναι δικαίωμά τους να εκφράζουν την αντίθεσή τους ή τις επιφυλάξεις τους γι’ αυτό. Αν τελικά υπάρξει εμβόλιο με παράλληλη εμφύτευση μικροτσίπ σύμφωνα με τα διαθρυλούμενα, τότε τα περί φιλανθρωπίας εκτενή αντεπιχειρήματά τους, ποσώς δεν αρκούν.

Άγιος Παϊσιος: ''Δυστυχώς οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες''

Είχε έρθει στο Καλύβι ένας άθεος μέχρι το κόκκαλο. Αφού είπε διάφορα, μετά μου λέει: «Εγώ είμαι εικονομάχος». Από εκεί που δεν πίστευε τίποτε, ύστερα έλεγε ότι είναι εικονομάχος.

«Βρε αθεόφοβε, του λέω, εσύ αφού δεν πιστεύεις σε τίποτε, τι μου λες ότι είσαι εικονομάχος;

Τότε, τον καιρό της Εικονομαχίας, μερικοί Χριστιανοί από υπερβολικό ζήλο έπεσαν σε πλάνη, έφθασαν στην άλλη άκρη, και μετά η Εκκλησία τοποθέτησε το θέμα· δεν είναι ότι δεν πίστευαν».

Υποστήριζε εν τω μεταξύ όλη την σημερινή κατάσταση. Μαλώσαμε εκεί πέρα. «Καλά, του λέω, κατάσταση είναι αυτή;

Δικαστικοί να φοβούνται να δικάσουν, να κάνουν μηνύσεις για εγκληματίες και να τους απειλούν ο ένας και ο άλλος και να αναγκάζωνται να τις αποσύρουν;

Και τελικά ποιοί κυβερνούν; Σε αναπαύει αυτή η κατάσταση; Υποστηρίζεις αυτούς; Εσύ είσαι εγκληματίας. Γι᾿ αυτό ήρθες; Άντε, φύγε από εδώ!». Τον έδιωξα.

Έχω υπ᾿ όψιν μου έναν άλλον άθεο, έναν βλάσφημο, που τον αφήνουν στην τηλεόραση και μιλάει, ενώ έχει πεί τα πιο βλάσφημα λόγια για τον Χριστό και την Παναγία.

Δεν παίρνει και η Εκκλησία μια θέση να αφορίση μερικούς. Αυτούς έπρεπε να τους αφορίζη η Εκκλησία. Λυπούνται τον αφορισμό!

Έγραψε ένας κάτι βλάσφημα για την Παναγία και κανείς δεν μίλησε. Λέω σε κάποιον: «Δεν είδες τι γράφει εκείνος;». «Ε, τι να τους κάνης, μου λέει. Θα λερωθής, αν ασχοληθής μαζί τους». Φοβούνται να μιλήσουν.

Να μη θέλουμε να βγάλη ο άλλος το φίδι από την τρύπα, για να έχουμε εμείς την ησυχία μας. Αυτό είναι έλλειψη αγάπης. Ύστερα αρχίζει ο άνθρωπος να κινήται από συμφέρον.

Γι' αυτό βλέπεις ένα πνεύμα σήμερα: «Με τον τάδε να έχουμε σχέσεις, για να μας λέη καλά λόγια. Με τον άλλο να τα έχουμε καλά, για να μη μας διασύρη κ.λπ. Να μη μας πάρουν για κορόιδα, να μη γίνουμε θύματα».

Άλλος αδιαφορεί και δεν μιλάει. «Να μη μιλήσω, λέει, για να μη με γράψουν οι εφημερίδες». Οι περισσότεροι δηλαδή είναι τελείως αδιάφοροι. Τώρα άρχισε λίγο κάτι να γίνεται.

Τόσον καιρό δεν έγραφε κανένας τίποτα. Είχα βάλει τις φωνές πριν από χρόνια σε κάποιον στο Άγιον Όρος. «Πολύ πατριωτισμό έχεις», μου λέει.

Πριν από λίγο καιρό ήρθε και με βρήκε: «Όλα τα διέλυσαν, μου λέει, οικογένεια, παιδεία...». Του λέω και εγώ με την σειρά μου: «Πολύ πατριωτισμό έχεις!».

Όλη αυτή η κατάσταση έχει κάνει ένα κακό και ένα καλό. Το κακό είναι ότι και εκείνοι που είχαν κάτι μέσα τους, άρχισαν να αδιαφορούν, γιατί λένε: «Εγώ θα σιάξω την κατάσταση;».

Το καλό είναι ότι πολλοί άρχισαν να προβληματίζωνται και να αλλάζουν. Μερικοί έρχονται και με βρίσκουν και προσπαθούν να δικαιολογήσουν ένα κακό που έκαναν προηγουμένως, γιατί έχουν προβληματισθή.

Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.

Σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνη ο,τι γίνεται ανθρωπίνως και ο,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνη στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε.

Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι᾿ αυτήν;

Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!

Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;». «Τι να πης, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάη όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον».

Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, του λέω, "δεν συμφωνώ μ᾿ αυτό". Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθής εσύ και να ρημάξουν όλα;».

Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν.

Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια· άλλαξαν όλο τον κόσμο.

Και στην βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ο κόσμος.

Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς να αδιαφορούμε!

Αν η Εκκλησία δεν μιλάη, για να μην έρθη σε ρήξη με το κράτος, αν οι Μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τα έχουν καλά με όλους, γιατί τους βοηθάνε στα Ιδρύματα κ.λπ., οι Αγιορείτες πάλι δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα, τότε ποιος θα μιλήση;

Είπα σε κάποιον ηγούμενο: «Αν σας πούν ότι θα σας κόψουν τα επιδόματα, να πήτε: "Θα κόψουμε και εμείς την φιλοξενία", για να προβληματισθούν».

Οι καθηγητές της Θεολογίας κ.λπ. δεν φωνάζουν, γιατί λένε: «Είμαστε υπάλληλοι· θα χάσουμε τον μισθό μας, και μετά πως θα ζήσουμε;».

Τα μοναστήρια εν τω μεταξύ τα έπιασαν με τις συντάξεις. Γιατί εγώ δεν θέλω να πάρω ούτε αυτήν την ταπεινή σύνταξη του Ο.Γ.Α.;

Ακόμη και ασφαλισμένο σε μια ασφάλεια του Ο.Γ.Α. να τον έχουν τον μοναχό, και αυτό δεν είναι τίμιο. Να τον έχουν ασφαλισμένο ως άπορο, ναί· αυτό τον τιμά.

Αλλά να τον έχουν ασφαλισμένο στον Ο.Γ.Α., γιατί; Ο μοναχός άφησε μεγάλες συντάξεις, έφυγε από τον κόσμο και ήρθε στο μοναστήρι, και να πάρη πάλι σύνταξη! Και να φθάνουμε για την σύνταξη να προδώσουμε τον Χριστό!

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Β'- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Άγιος Παΐσιος: Δεν θα πάει πολύ αυτή η κατάσταση, θα πάρει σκούπα ο Θεός! Από Newsroom

Άγιος Παΐσιος: «Δεν θα πάει πολύ αυτή η κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ο Θεός!»

«Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά – σιγά από καμία πέτρα, για να σωριαστεί το οικοδόμημα της πίστεως.

Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό. Όχι μόνον αυτοί που αφαιρούν πέτρες και το γκρεμίζουν, αλλά και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε.»
«Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλοσύνη.»
«Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.»
«Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά που του χρειάζονται, φθάνει ο άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.»

Σελίδες 19, 20, 21 & 22 (αποσπάσματα)
Από το βιβλίο: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ Του ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ¨ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ¨ ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ «Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ»