"ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" (ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ)

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΑΚΟΜΑ !!!

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Εξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι.

– Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβη ο Χριστός;

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ – Ναι. Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την Θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Αγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου.

Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.

Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω.

Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά.

Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Εξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό! Ετσι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη.

Αποσπάσματα από το βιβλίο: Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ – σελίδα 187 – 188

ΕΚΔΟΣΗ: Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης

+++

Η επικοινωνία του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου με τα ζώα

Η επικοινωνία του Γέροντος Παϊσίου με τα ζώα

εκ του νέου βιβλίου ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Εντύπωση έκανε στους Κονιτσιώτες και η επικοινωνία που είχε ο «Καλόγερος» με τα ζώα. Μία Κυριακή, μετά την Θεία Λειτουργία, ο Πατήρ Παΐσιος είχε αποσυρθεί στο κελλί του, όταν ακούσθηκαν τρομαγμένες φωνές. Βγήκε έξω, και τι να δει; Μία μεγάλη αρκούδα είχε μπει στο Μοναστήρι από την πύλη. Την πλησίασε και της είπε: «Τώρα πρέπει να φύγεις, επειδή οι άνθρωποι φοβούνται. Αύριο να έρθεις, όχι όμως από εδώ, αλλά από το  κάτω μέρος». Η αρκούδα σηκώθηκε στα δυο της πόδια και έφυγε προς το βουνό. Κάθε Δευτέρα επτά-οκτώ αρκούδες πήγαιναν στην πίσω πλευρά της Μονής, έξω από το μαγειρείο, και ο Πατήρ Παΐσιος τους έριχνε τα αποφάγια που είχαν αφήσει οι επισκέπτες το Σαββατοκύριακο.

Μια μέρα ένα παιδί, βλέποντας τον τάφο που είχε ανοίξει ο Όσιος, του είπε:

- Πάτερ, ο τάφος δεν έχει ανοιχθεί πολύ, θέλει κι άλλο σκάψιμο.

- Πήγαινε στην αποθήκη να φέρεις φτυάρι και κασμά, να τον σκάψουμε πιο βαθιά, είπε εκείνος.

Μπαίνοντας το παιδί στην αποθήκη, είδε να ξεδιπλώνονται μπροστά του δύο φίδια και τρόμαξε. Ο Πατήρ Παΐσιος όμως πήγε από πίσω του, το έπιασε από τον ώμο και του είπε: «Είναι αθώα, Γιώργο, τα φίδια, μη φοβάσαι». Και στα φίδια είπε: «Πηγαίνετε πίσω, δεν βλέπετε ότι ο Γιώργος σας φοβάται;». Τα φίδια υπάκουσαν και αμέσως γύρισαν πίσω και μαζεύτηκαν σε μία γωνιά.

Στο Στόμιο είχε πολλά φίδια, αλλά ο Όσιος δεν τα σκότωνε, ούτε άφηνε άλλους να σκοτώσουν φίδι. Τόση πνευματική ευαισθησία είχε, που ούτε μυρμήγκι δεν ήθελε να πατήσει. Σε ένα παιδί, που μάθαινε την τέχνη του ξυλουργού, είπε μια φορά:

- Παναγιώτη, πρόσεχε να μην πατήσεις κανένα μυρμήγκι.

- Ε, Πάτερ, τόσα μυρμήγκια υπάρχουν, απάντησε το παιδί.

- Εσύ να προσέχεις, του επανέλαβε.

Μια μέρα, το καλοκαίρι του 1960, ο Όσιος είδε έναν λαγό να τρώει φασολάκια στον μικρό κήπο που είχε φτιάξει σε πεζούλια κάτω από το Μοναστήρι. Πήγε σιγά σιγά πίσω από τον λαγό, άνοιξε το ζωστικό του και τον έπιασε μέσα. Τον πήρε πάνω στο Μοναστήρι, τον κούρεψε στο μέτωπο, του ζωγράφισε με κόκκινο χρώμα έναν σταυρό και έπειτα τον άφησε ελεύθερο λέγοντας: «Άντε, να πας στην ευχή του Θεού κι άλλη φορά να μην τρως τα φασολάκια 

· έχεις τόσα χόρτα να φας, τόσα έχει δώσει ο Θεός». Ύστερα έλεγε στους κυνηγούς.

- Προσέξτε μη σκοτώσετε τον λαγό μου. Έχει έναν σταυρό στο μέτωπο για να τον αναγνωρίζετε κι εσείς!

- Προλαβαίνεις, Πάτερ Παΐσιε, να δεις αν έχει σταυρό ο λαγός; Ο λαγός φεύγει βολίδα, έλεγαν οι κυνηγοί.

- Θα τον δείτε, θα τον δείτε, απαντούσε, και έτσι τους εμπόδιζε να κυνηγούν κοντά στο Μοναστήρι.

Φιλία είχε και με τα ζαρκάδια. Όταν πήγαινε για ξύλα στο δάσος, εκείνα τον αναγνώριζαν από το χτύπημα του τσεκουριού και τον πλησίαζαν. «Έλα, να δεις τα ζαρκάδια, είπε μια μέρα σε έναν κυνηγό. Και σε παρακαλώ πολύ, μη σκοτώσεις κανένα από αυτά τα ζώα». Ο κυνηγός πλησίασε και έκπληκτος είδε πέντε-έξι ζαρκάδια να βόσκουν κοντά του. Έλεγε μετά: «Το πιο ωραίο θέαμα είναι να δείτε τον Καλόγερο παρέα με ζαρκάδια!»

Βίος Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Πνευματικό ραντάρ, ενώ ο κόσμος συνταράσσεται

Πνευματικό ραντάρ, ενώ ο κόσμος συνταράσσεται

εκ του νέου βιβλίου
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Έλεγε ο Όσιος Παΐσιος: «Εφημερίδα διάβασα μία φορά στην ζωή μου, για να μάθω πότε θα κληθώ στρατιώτης. Αν συμβεί ένα γεγονός, ή θα μαθευτεί και θα το μάθω κι εγώ ή θα το μάθω με την προσευχή». Και κάποια από τα συνταρακτικά γεγονότα που συνέβησαν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 ο Όσιος όχι μόνον τα έμαθε με την προσευχή, αλλά και τα είχε δει με «την πνευματική τηλεόραση» πολλά χρόνια πριν συμβούν.

Την πτώση του κομμουνισμού στην Ρωσία και στα άλλα κομμουνιστικά κράτη την είχε προφητεύσει δέκα χρόνια νωρίτερα. Το 1979 είχε πει: «Ο κομμουνισμός θα πέσει. Η Σοβιετική Ένωση θα διαλυθεί και θα γίνει πολλά κρατίδια. Στην Αλβανία θα ανοίξουν οι Εκκλησίες, και σιγά-σιγά θα θριαμβεύσει η Ορθοδοξία». Από τότε πολλές φορές επανέλαβε τις προφητείες αυτές.

Το 1988 είπε σε μια παρεά:

― Στην Παλαιά Διαθήκη, για τις αμαρτίες του λαού, ο Θεός είχε αφήσει τρεις γενιές υπόδουλες στην Βαβυλώνα και μετά οικονόμησε και ελευθερώθηκαν. Κάθε γενιά αριθμεί είκοσι πέντε χρόνια. Τρία επί είκοσι πέντε πόσο κάνει;

― Εβδομήντα πέντε, του είπαν.

― Το 1917 έγινε η ρωσική επανάσταση, συν 75 πόσο κάνει; τους ρώτησε.

― 1992, απάντησαν.

Και αμέσως ο Όσιος άλλαξε θέμα. Πράγματι, έως το 1992 είχαν πέσει όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης.

Τον Μάιο του 1989, στην Λέσχη Αξιωματικών της Ξάνθης, ο Όσιος είχε πει στον στρατιωτικό γιατρό, με τον οποίο συζήτησε:

― Από ψάρεμα ξέρεις; Ξέρεις τι θα γίνει, αν κάποιος πιάσει πολλά ψάρια αλλά τα δίχτυα είναι σάπια και η θάλασσα έχει φουρτούνα;

― Θα σπάσουν τα δίχτυα, και θα φύγουν τα ψάρια, απάντησε ο γιατρός.

― Και η Σοβιετική Ένωση, συνέχισε ο Όσιος, είναι σαν μία τράτα, η οποία έριξε τα δίχτυα της και μάζεψε πολλά ψάρια. Τα δίχτυα όμως είναι σάπια και τρίζουν· όπου νά ‘ναι θα σπάσουν! Όλοι αυτοί οι λαοί θα ελευθερωθούν. Τον «Τσαούση του αίσχους» τον ξέρεις; ρώτησε πάλι.

― Τον Τσαουσέσκου εννοείτε; είπε με απορία ο γιατρός.

― Ναι, αυτόν θα τον σκοτώσουν, είπε ο Όσιος, και θα τον δει όλος ο κόσμος. Σε έξι μήνες όλοι αυτοί οι λαοί θα ελευθερωθούν.

Και τον Ιούλιο του 1989, είπε σε προσκυνητές: «Ο Χριστός, όπως ξέρετε, ήταν μαραγκός. Στο χέρι Του κρατάει ένα μεγάλο κατσαβίδι· πότε βιδώνει, πότε ξεβιδώνει. Τώρα λοιπόν θα ξεβιδώσει την Ρωσία».

Τα γεγονότα που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν ότι ο όσιος Γέροντας έβλεπε «τα μέλλοντα ως παρόντα» και «τα μακράν ως πλησίον γιγνόμενα». Τον Αύγουστο του 1989 συνέβησαν στην Σοβιετική Ένωση τα γεγονότα που οδήγησαν στην διάλυσή της. Ύστερα από τέσσερις μήνες, τον Δεκέμβριο, έγινε στην Ρουμανία η επανάσταση εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος. Την παραμονή του Αγίου Σπυρίδωνος (με το παλαιό εορτολόγιο), δύο μοναχοί πηγαίνοντας στο Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος (Κερκυραίων), που πανηγύριζε, πέρασαν από την Παναγούδα. Είχε πέσει πολύ χιόνι, και το μονοπάτι ήταν απάτητο· κανένας δεν είχε επισκεφθεί προηγουμένως τον Γέροντα. Όταν βγήκε να τους ανοίξει, ήταν πολύ αναστατωμένος· το πρόσωπό του ήταν κατακόκκινο και έπαιρνε βαθειές ανάσες. «Θα πάτε στον Άγιο Σπυρίδωνα; τους ρώτησε. Να πείτε εκεί στους Πατέρες να κάνουν πολλή προσευχή, γιατί στη Ρουμανία γίνεται μεγάλη σφαγή, έχουν εμφύλιο πόλεμο!». Στο Κελλί όπου πήγαν, κανένας δεν είχε ακούσει κάτι τέτοιο. Τις επόμενες ημέρες μαθεύτηκαν τα σχετικά με τις σφαγές που είχαν γίνει εκείνο το βράδυ στην Ρουμανία. Στις 27 Δεκεμβρίου εκτελέσθηκε ο Τσαουσέσκου, και όλοι τον είδαν στην τηλεόραση.

Τον Οκτώβριο του 1989 το πνευματικό ραντάρ του Πατρός Παϊσίου «είχε πιάσει» και την καταστροφή μιας γέφυρας στην Αμερική. Ενώ συζητούσε με κάποιον επισκέπτη στην αυλή της Παναγούδας, άρχισε ξαφνικά να κάνει τον σταυρό του και να λέγει: «Παναγία μου! Σεισμός!». Χτυπούσε τα χέρια του στα γόνατα και έλεγε: «Πάει η γέφυρα! Θεέ μου, προστάτεψε τους ανθρώπους!». Ο επισκέπτης κοίταζε με απορία, ώσπου ο Γέροντας συνήλθε και συνέχισαν τη συζήτηση. Έφυγε παραξενεμένος, αλλά την επόμενη μέρα διάβασε στην εφημερίδα: «Μεγάλος σεισμός στο Σαν Φρανσίσκο. Έπεσε μία γέφυρα…».

Τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς (1990), άρχισε πολεμικός αναβρασμός στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Όπως ήταν φυσικό, αυτό προκάλεσε μεγάλη ανησυχία σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Πατήρ Παΐσιος προσευχόταν θερμά, για να βρεθεί μία ειρηνική λύση, αλλά έλαβε πληροφορία από τον Θεό ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος. Σε κάποιους εκμυστηρεύτηκε: «Μην το πείτε σε κανέναν, αλλά, ενώ προσευχόμουν, αισθάνθηκα ότι θα γίνει ο πόλεμος· δεν πρόκειται να σταματήσει το κακό. Θα καίγεται και η θάλασσα από το πετρέλαιο στον πόλεμο αυτόν». Όπως και έγινε.

Με το πνευματικό του ραντάρ ο Όσιος παρακολουθούσε τις εξελίξεις του πολέμου. Τον Νοέμβριο, ενώ βρισκόταν στο Ησυχαστήριο, είπε μια μέρα: «Σήμερα οι Αμερικανοί θα χτυπούσαν στον Περσικό Κόλπο αλλά το ανέβαλαν. Να κάνετε προσευχή να είναι κάτι τοπικό, να μην επεκταθεί σε όλες τις αραβόφωνες χώρες». Και στα τέλη Δεκεμβρίου έγραψε: «Η πυρκαγιά του πολέμου προς το παρόν ελέγχεται. Να ευχώμεθα να μην ξεφύγη τον έλεγχο, γιατί τότε πού θα πάη, ο Κύριος οίδε».

Στις 17 Ιανουαρίου 1991, κατά τις δυόμισι η ώρα το πρωί, ενώ είχε τελειώσει την αγρυπνία του και ήταν έτοιμος να πλαγιάσει, ένιωσε κάτι φοβερό, που ήταν αδύνατον να το περιγράψει. Και αμέσως άκουσε βουητά από αεροπλάνα και βομβαρδισμό. Τον έπιασε ρίγος και βγήκε έξω στην αυλή, για να κάνει κομποσχοίνι. Έλεγε την ευχή με όλη του την δύναμη, και στιγμές-στιγμές περνούσαν από μπροστά του σκηνές από τον πόλεμο.

Το πρωί είπε σε έναν γνωστό του που τον επισκέφθηκε:

― Έμαθες τι έγινε το βράδυ στο Ιράκ;

― Όχι, Γέροντα, απάντησε εκείνος.

― Έγινε βομβαρδισμός, του είπε, και σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Να δεις πώς έκλαιγαν τα μικρά παιδιά, πώς χτυπιόντουσαν οι μανάδες· θρήνος έγινε μεγάλος.

― Και εσείς πώς τα ξέρετε αυτά; τον ρώτησε εκείνος.

― Τα έβλεπα όλα μπροστά μου σαν σε τηλεόραση.

Όσες ημέρες κράτησε η  πολεμική αυτή σύρραξη, ο Όσιος δεν διέκοψε σχεδόν καθόλου την προσευχή. Μια μέρα πήγαν στην Παναγούδα κάποιοι μοναχοί και τον ρωτούσαν αν ο πόλεμος θα έπαιρνε παγκόσμια έκταση. «Πηγαίνετε στα κελλιά σας και προσευχηθείτε, τους είπε κάπως αυστηρά, δεν βλέπετε τα αθώα παιδάκια πώς σκοτώνονται; Σε λίγο θα γίνει μεγάλο κακό!». Και πράγματι, μία εβδομάδα αργότερα, σε έναν νέο βομβαρδισμό σκοτώθηκαν πολλά μικρά παιδιά.

Την επόμενη φορά που ο Όσιος επισκέφθηκε το Ησυχαστήριο, μίλησε στις Αδελφές και για τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. «Οι μεν Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, είπε, με τη δήθεν ελευθερία φθάνουν μέχρι τον σατανισμό. Ο άλλος, ο Σαντάμ, ήθελε να αναδειχθεί Μωχάμετ. Φύλαξε ο Θεός και δεν επεκτάθηκε το κακό. Πάντως είναι μια κατάσταση τρελλοκομείο. Όταν οι άνθρωποι δεν συμφιλιώνονται με τον Θεό, μπορεί να έρθει η ειρήνη; Όπως λέει και το Ευαγγέλιο: ‟Όταν θα μιλούν για ειρήνη, θα έρθουν αναταραχές”».

Μια Αδελφή σχολίασε:

― Γέροντα, τώρα με τον πόλεμο υπήρχε τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, που την ίδια στιγμή όλος ο κόσμος έβλεπε τα γεγονότα.

― Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, απάντησε ο Όσιος, όλον τον άλλον κόσμο τον βλέπουν. Τώρα ο κόσμος καταστρέφεται από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός. Θέλει πολλή προσευχή. Χρειάζεται θεϊκή επέμβαση.

Εκ του βιβλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"

Βίος Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Πνευματικό ραντάρ, ενώ ο κόσμος συνταράσσεται

Πνευματικό ραντάρ, ενώ ο κόσμος συνταράσσεται

εκ του νέου βιβλίου
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Έλεγε ο Όσιος Παΐσιος: «Εφημερίδα διάβασα μία φορά στην ζωή μου, για να μάθω πότε θα κληθώ στρατιώτης. Αν συμβεί ένα γεγονός, ή θα μαθευτεί και θα το μάθω κι εγώ ή θα το μάθω με την προσευχή». Και κάποια από τα συνταρακτικά γεγονότα που συνέβησαν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 ο Όσιος όχι μόνον τα έμαθε με την προσευχή, αλλά και τα είχε δει με «την πνευματική τηλεόραση» πολλά χρόνια πριν συμβούν.

Την πτώση του κομμουνισμού στην Ρωσία και στα άλλα κομμουνιστικά κράτη την είχε προφητεύσει δέκα χρόνια νωρίτερα. Το 1979 είχε πει: «Ο κομμουνισμός θα πέσει. Η Σοβιετική Ένωση θα διαλυθεί και θα γίνει πολλά κρατίδια. Στην Αλβανία θα ανοίξουν οι Εκκλησίες, και σιγά-σιγά θα θριαμβεύσει η Ορθοδοξία». Από τότε πολλές φορές επανέλαβε τις προφητείες αυτές.

Το 1988 είπε σε μια παρεά:

― Στην Παλαιά Διαθήκη, για τις αμαρτίες του λαού, ο Θεός είχε αφήσει τρεις γενιές υπόδουλες στην Βαβυλώνα και μετά οικονόμησε και ελευθερώθηκαν. Κάθε γενιά αριθμεί είκοσι πέντε χρόνια. Τρία επί είκοσι πέντε πόσο κάνει;

― Εβδομήντα πέντε, του είπαν.

― Το 1917 έγινε η ρωσική επανάσταση, συν 75 πόσο κάνει; τους ρώτησε.

― 1992, απάντησαν.

Και αμέσως ο Όσιος άλλαξε θέμα. Πράγματι, έως το 1992 είχαν πέσει όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης.

Τον Μάιο του 1989, στην Λέσχη Αξιωματικών της Ξάνθης, ο Όσιος είχε πει στον στρατιωτικό γιατρό, με τον οποίο συζήτησε:

― Από ψάρεμα ξέρεις; Ξέρεις τι θα γίνει, αν κάποιος πιάσει πολλά ψάρια αλλά τα δίχτυα είναι σάπια και η θάλασσα έχει φουρτούνα;

― Θα σπάσουν τα δίχτυα, και θα φύγουν τα ψάρια, απάντησε ο γιατρός.

― Και η Σοβιετική Ένωση, συνέχισε ο Όσιος, είναι σαν μία τράτα, η οποία έριξε τα δίχτυα της και μάζεψε πολλά ψάρια. Τα δίχτυα όμως είναι σάπια και τρίζουν· όπου νά ‘ναι θα σπάσουν! Όλοι αυτοί οι λαοί θα ελευθερωθούν. Τον «Τσαούση του αίσχους» τον ξέρεις; ρώτησε πάλι.

― Τον Τσαουσέσκου εννοείτε; είπε με απορία ο γιατρός.

― Ναι, αυτόν θα τον σκοτώσουν, είπε ο Όσιος, και θα τον δει όλος ο κόσμος. Σε έξι μήνες όλοι αυτοί οι λαοί θα ελευθερωθούν.

Και τον Ιούλιο του 1989, είπε σε προσκυνητές: «Ο Χριστός, όπως ξέρετε, ήταν μαραγκός. Στο χέρι Του κρατάει ένα μεγάλο κατσαβίδι· πότε βιδώνει, πότε ξεβιδώνει. Τώρα λοιπόν θα ξεβιδώσει την Ρωσία».

Τα γεγονότα που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν ότι ο όσιος Γέροντας έβλεπε «τα μέλλοντα ως παρόντα» και «τα μακράν ως πλησίον γιγνόμενα». Τον Αύγουστο του 1989 συνέβησαν στην Σοβιετική Ένωση τα γεγονότα που οδήγησαν στην διάλυσή της. Ύστερα από τέσσερις μήνες, τον Δεκέμβριο, έγινε στην Ρουμανία η επανάσταση εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος. Την παραμονή του Αγίου Σπυρίδωνος (με το παλαιό εορτολόγιο), δύο μοναχοί πηγαίνοντας στο Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος (Κερκυραίων), που πανηγύριζε, πέρασαν από την Παναγούδα. Είχε πέσει πολύ χιόνι, και το μονοπάτι ήταν απάτητο· κανένας δεν είχε επισκεφθεί προηγουμένως τον Γέροντα. Όταν βγήκε να τους ανοίξει, ήταν πολύ αναστατωμένος· το πρόσωπό του ήταν κατακόκκινο και έπαιρνε βαθειές ανάσες. «Θα πάτε στον Άγιο Σπυρίδωνα; τους ρώτησε. Να πείτε εκεί στους Πατέρες να κάνουν πολλή προσευχή, γιατί στη Ρουμανία γίνεται μεγάλη σφαγή, έχουν εμφύλιο πόλεμο!». Στο Κελλί όπου πήγαν, κανένας δεν είχε ακούσει κάτι τέτοιο. Τις επόμενες ημέρες μαθεύτηκαν τα σχετικά με τις σφαγές που είχαν γίνει εκείνο το βράδυ στην Ρουμανία. Στις 27 Δεκεμβρίου εκτελέσθηκε ο Τσαουσέσκου, και όλοι τον είδαν στην τηλεόραση.

Τον Οκτώβριο του 1989 το πνευματικό ραντάρ του Πατρός Παϊσίου «είχε πιάσει» και την καταστροφή μιας γέφυρας στην Αμερική. Ενώ συζητούσε με κάποιον επισκέπτη στην αυλή της Παναγούδας, άρχισε ξαφνικά να κάνει τον σταυρό του και να λέγει: «Παναγία μου! Σεισμός!». Χτυπούσε τα χέρια του στα γόνατα και έλεγε: «Πάει η γέφυρα! Θεέ μου, προστάτεψε τους ανθρώπους!». Ο επισκέπτης κοίταζε με απορία, ώσπου ο Γέροντας συνήλθε και συνέχισαν τη συζήτηση. Έφυγε παραξενεμένος, αλλά την επόμενη μέρα διάβασε στην εφημερίδα: «Μεγάλος σεισμός στο Σαν Φρανσίσκο. Έπεσε μία γέφυρα…».

Τον Αύγουστο της επόμενης χρονιάς (1990), άρχισε πολεμικός αναβρασμός στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Όπως ήταν φυσικό, αυτό προκάλεσε μεγάλη ανησυχία σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Πατήρ Παΐσιος προσευχόταν θερμά, για να βρεθεί μία ειρηνική λύση, αλλά έλαβε πληροφορία από τον Θεό ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος. Σε κάποιους εκμυστηρεύτηκε: «Μην το πείτε σε κανέναν, αλλά, ενώ προσευχόμουν, αισθάνθηκα ότι θα γίνει ο πόλεμος· δεν πρόκειται να σταματήσει το κακό. Θα καίγεται και η θάλασσα από το πετρέλαιο στον πόλεμο αυτόν». Όπως και έγινε.

Με το πνευματικό του ραντάρ ο Όσιος παρακολουθούσε τις εξελίξεις του πολέμου. Τον Νοέμβριο, ενώ βρισκόταν στο Ησυχαστήριο, είπε μια μέρα: «Σήμερα οι Αμερικανοί θα χτυπούσαν στον Περσικό Κόλπο αλλά το ανέβαλαν. Να κάνετε προσευχή να είναι κάτι τοπικό, να μην επεκταθεί σε όλες τις αραβόφωνες χώρες». Και στα τέλη Δεκεμβρίου έγραψε: «Η πυρκαγιά του πολέμου προς το παρόν ελέγχεται. Να ευχώμεθα να μην ξεφύγη τον έλεγχο, γιατί τότε πού θα πάη, ο Κύριος οίδε».

Στις 17 Ιανουαρίου 1991, κατά τις δυόμισι η ώρα το πρωί, ενώ είχε τελειώσει την αγρυπνία του και ήταν έτοιμος να πλαγιάσει, ένιωσε κάτι φοβερό, που ήταν αδύνατον να το περιγράψει. Και αμέσως άκουσε βουητά από αεροπλάνα και βομβαρδισμό. Τον έπιασε ρίγος και βγήκε έξω στην αυλή, για να κάνει κομποσχοίνι. Έλεγε την ευχή με όλη του την δύναμη, και στιγμές-στιγμές περνούσαν από μπροστά του σκηνές από τον πόλεμο.

Το πρωί είπε σε έναν γνωστό του που τον επισκέφθηκε:

― Έμαθες τι έγινε το βράδυ στο Ιράκ;

― Όχι, Γέροντα, απάντησε εκείνος.

― Έγινε βομβαρδισμός, του είπε, και σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Να δεις πώς έκλαιγαν τα μικρά παιδιά, πώς χτυπιόντουσαν οι μανάδες· θρήνος έγινε μεγάλος.

― Και εσείς πώς τα ξέρετε αυτά; τον ρώτησε εκείνος.

― Τα έβλεπα όλα μπροστά μου σαν σε τηλεόραση.

Όσες ημέρες κράτησε η  πολεμική αυτή σύρραξη, ο Όσιος δεν διέκοψε σχεδόν καθόλου την προσευχή. Μια μέρα πήγαν στην Παναγούδα κάποιοι μοναχοί και τον ρωτούσαν αν ο πόλεμος θα έπαιρνε παγκόσμια έκταση. «Πηγαίνετε στα κελλιά σας και προσευχηθείτε, τους είπε κάπως αυστηρά, δεν βλέπετε τα αθώα παιδάκια πώς σκοτώνονται; Σε λίγο θα γίνει μεγάλο κακό!». Και πράγματι, μία εβδομάδα αργότερα, σε έναν νέο βομβαρδισμό σκοτώθηκαν πολλά μικρά παιδιά.

Την επόμενη φορά που ο Όσιος επισκέφθηκε το Ησυχαστήριο, μίλησε στις Αδελφές και για τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. «Οι μεν Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, είπε, με τη δήθεν ελευθερία φθάνουν μέχρι τον σατανισμό. Ο άλλος, ο Σαντάμ, ήθελε να αναδειχθεί Μωχάμετ. Φύλαξε ο Θεός και δεν επεκτάθηκε το κακό. Πάντως είναι μια κατάσταση τρελλοκομείο. Όταν οι άνθρωποι δεν συμφιλιώνονται με τον Θεό, μπορεί να έρθει η ειρήνη; Όπως λέει και το Ευαγγέλιο: ‟Όταν θα μιλούν για ειρήνη, θα έρθουν αναταραχές”».

Μια Αδελφή σχολίασε:

― Γέροντα, τώρα με τον πόλεμο υπήρχε τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, που την ίδια στιγμή όλος ο κόσμος έβλεπε τα γεγονότα.

― Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, απάντησε ο Όσιος, όλον τον άλλον κόσμο τον βλέπουν. Τώρα ο κόσμος καταστρέφεται από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός. Θέλει πολλή προσευχή. Χρειάζεται θεϊκή επέμβαση.

Εκ του βιβλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Δεύτερη περιοδεία στα Πομακοχώρια

Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Δεύτερη περιοδεία στα Πομακοχώρια

εκ του νέου βιβλίου
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Τον Μάιο του 1989 ο Πατήρ Παΐσιος έκανε μία δεύτερη -μεγαλύτερη αυτήν την φορά- περιοδεία στα Πομακοχώρια της Θράκης. Τον πήγε με το αυτοκίνητό του ένας γνωστός του νέος και, όταν έφθασαν εκεί, πήραν μαζί τους και δύο Πομάκους που είχαν γίνει Χριστιανοί και επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα.

Ζήτησαν την ευλογία του Μητροπολίτου, και έπειτα ξεκίνησαν την περιοδεία. Η καλωσύνη του Πατρός Παϊσίου «μίλησε» στις καρδιές των απλών αυτών ανθρώπων. Και, επειδή είχαν ακούσει ότι ο νονός του ήταν Άγιος και ότι στην πατρίδα του, τα Φάρασα, έκανε πολλά θαύματα και στους Μουσουλμάνους, όλοι ήθελαν να τον δουν και τον καλούσαν στα σπίτια τους. Όσοι μάλιστα ήταν από άλλα χωριά, τον παρακαλούσαν να επισκεφθεί και το δικό τους. Σε κάθε σπίτι που πήγαινε μαζεύονταν και όλοι οι γείτονες -αλλού τριάντα, αλλού πενήντα Μουσουλμάνοι-, για να ακούσουν κάτι από το στόμα του. Τους έλεγε περίπου τα εξής: «Ο Θεός μας αγαπά όλους. Και εσείς είστε παιδιά του Θεού. Ένας Μουσουλμάνος που θα γίνει Χριστιανός μπορεί να σωθεί  πιο εύκολα από έναν που ήταν Χριστιανός από μικρός, γιατί ο Μουσουλμάνος δεν ξέρει τίποτε και έρχεται στην Ορθοδοξία και τα μαθαίνει όλα από την αρχή, και γίνεται καλύτερος. Εσείς, εάν ομολογήσετε τον Χριστό, θα είστε σε καλύτερη θέση από εμάς, γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα και δυστυχώς δεν τα εφαρμόζουμε». Καθώς περπατούσε στα δρομάκια των χωριών, ο κόσμος μαζευόταν γύρω του, κι εκείνος τους κοίταζε με βλέμμα σπλαχνικό, μοίραζε καραμέλλες στα παιδάκια και συζητούσε με όλους.

Μία Μουσουλμάνα, που είχε αποφασίσει να βαπτισθεί Χριστιανή, τον πλησίασε και τον ρώτησε:

― Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Τι να λέω στην προσευχή μου;

― Τι ξέρεις να λες; την ρώτησε.

― Ξέρω να λέω «Κύριε ελέησον», απάντησε η γυναίκα.

―Αυτό να λες συνέχεια, την συμβούλεψε ο Όσιος.

Πήγαν και στο σπίτι μιας δαιμονισμένης Μουσουλμάνας που, μόλις είδε τον Γέροντα, τον πλησίασε και με ύφος υπεροπτικό του είπε:

― Έχω δαιμόνια εγώ.

― Καλά, καλά, της είπε ο Όσιος και μπήκε μαζί της στο σπίτι, παίρνοντας και έναν από τους Πομάκους συνοδούς του.

― Θέλεις να γίνεις καλά; την ρώτησε.

― Ναι, απάντησε η γυναίκα.

Έβγαλε τότε τον ξύλινο Σταυρό του και, ψιθυρίζοντας την ευχή, πήγε να τον ακουμπήσει στο μέτωπό της. Εκείνη τινάχθηκε απότομα και έσπρωξε τον Όσιο με δύναμη. «Το ταγκαλάκι είναι πολύ δυνατό, είπε εκείνος στον Πομάκο, πρέπει να την συγκρατήσουμε». Κατάφεραν να την ακινητοποιήσουν, και ο Όσιος την σταύρωσε δύο φορές στο μέτωπο. Τότε η γυναίκα έπεσε κάτω και άρχισε να φωνάζει: «Φύγετε, δεν σας θέλω!». Από το στόμα της έβγαιναν αφροί και αφόρητη δυσωδία. Ο Πομάκος φοβήθηκε, αλλά ο Όσιος τον καθησύχασε: «Βγαίνει, μη φοβάσαι. Πες της να τον διώξει». Μόλις εκείνη είπε: «Φύγε, σατανά!», ο Όσιος ακούμπησε για Τρίτη φορά τον Σταυρό στο μέτωπό της. Τότε είδαν ένα δαιμόνιο να φεύγει σαν μαύρος σκύλος και να αφήνει την γυναίκα λιπόθυμη. Μόλις συνήλθε, τους είπε: «Δεν έχω μέσα μου το βάρος που είχα, αλλά καίγομαι. Μια φωτιά βγήκε από μέσα μου και με έκαψε».

Έπειτα η γυναίκα στράφηκε στον Πομάκο και τον ρώτησε στην γλώσσα της: «Πόσα χρήματα θα πληρώσω στον παπά; Πήγαινα σε μάγους και χοτζάδες, και μου έπαιρναν πεντακόσιες χιλιάδες δραχμές. Τώρα πόσα θα δώσω; Εκατόν πενήντα χιλιάδες έχω. Φθάνουν;». Ο Πατήρ Παΐσιος κατάλαβε τι έλεγε και είπε:

― Πες της να δώσει μία ευχή στον καλόγερο, να τον δεχθεί ο Θεός σε μία ακρούλα στον Παράδεισο.

― Δεν θέλει χρήματα, είπε ο Πομάκος στην γυναίκα. Μόνον να του πεις να έχει καλόν Παράδεισο.

Όταν βγήκαν στην αυλή, όλοι έμειναν έκπληκτοι βλέποντας την γυναίκα τόσο αλλαγμένη. Το πρόσωπό της δεν ήταν πλέον αγριεμένο αλλά ήρεμο. Κοίταζε τον Πατέρα Παΐσιο με ευγνωμοσύνη και τον ρωτούσε:

― Τι να κάνω τώρα; Τι να κάνω;

― Να διαβάζεις το Ευαγγέλιο, της είπε, και να μην κοιτάζεις φλιτζάνια, ούτε να λες τη μοίρα. Να προσπαθείς να δουλεύεις όσο περισσότερο μπορείς. Με την εργασία θα ξεκόψεις από αυτά. Άμα δεν δουλεύεις και αρχίσεις πάλι τα ίδια, θα το ξαναπάθεις.

Στους συνοδούς του όμως ο Όσιος είπε: «Αν δεν βάλει τον Σταυρό επάνω της (δηλαδή αν δεν βαπτισθεί), δεν πρόκειται να γίνει καλά».

Εκ του βιβλίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για τους Ραββίνους

– Γέροντα, οι Εβραίοι, ενώ διαβάζουν την Παλαιά Διαθήκη, πώς δεν πιστεύουν στον Χριστό;

– Δεν πας να το πης αυτό στους Εβραίους; Οι Εβραίοι είχαν ανέκαθεν φανατισμό. Καταλαβαίνουν, αλλά είναι ο εγωισμός που τους τυφλώνει. Αν πρόσεχαν λίγο, δεν θα παρέμενε κανένας Εβραίος.

– Αυτά που διάβαζαν, πώς τα ερμήνευαν;

– Πώς τα ερμήνευαν και πώς τα ερμηνεύουν! Τα πνευματικά νοήματα τα κάνουν υλικά. Αυτό λ.χ. που λέει ο Προφήτης Ησαΐας, «εξανθήσει τα έρημα του Ιορδάνου», να δης πώς το ερμήνευσαν. Για να δείξουν ότι άνθησε η έρημος, γύρισαν κάποιον ποταμό, έκαναν πεζούλια, κήπους, φύτεψαν μπανανιές, λεμονιές, πορτοκαλλιές, έφτιαξαν όλο περιβόλια, οπότε λένε «άνθησε η έρημος»! Όλα έτσι τα ερμηνεύουν. Ενώ οι λόγοι αυτοί του Προφήτου αναφέρονται στην αναγέννηση του κόσμου με το Άγιο Βάπτισμα, με το λουτρό της παλιγγενεσίας.

– Τώρα περιμένουν τον επίγειο βασιλιά;

– Ναι, τον Αντίχριστο. Οι Ραββίνοι ξέρουν ότι ήρθε ο Μεσσίας και ότι Τον σταύρωσαν. Αφού έχω μάθει από ένα πρόσωπο ότι, όταν ψυχορραγή ένας Εβραίος, πάει ο Ραββίνος και του λέει στο αυτί: «Ο Μεσσίας ήρθε». Βλέπεις, τους πειράζει η συνείδηση, γιατί αισθάνονται ενοχή, αλλά δεν ταπεινώνονται.

– Και τι κερδίζουν που το λένε εκείνη την ώρα;

– Τίποτε· απλώς το λένε, επειδή τους πειράζει η συνείδηση, και νομίζουν ότι, αφού το είπαν, είναι εντάξει!...

– Και οι άλλοι δεν ακούνε;

– Όχι, στο αυτί το λένε. Και τα Εβραιόπουλα έχουν επαναστατήσει εναντίον των Ραββίνων. «Ο Μεσσίας, λένε, ήρθε· ποιον Μεσσία περιμένετε;». Στην Αμερική μια ομάδα νέων που ασχολούνται ιστορικά με την Αγία Γραφή εκδίδουν ένα περιοδικό, στο οποίο γράφουν: «Ο Μεσσίας ήρθε. Σε όποιον δεν πιστεύει ότι ήρθε ο Μεσσίας θα στέλνουμε δωρεάν το περιοδικό, ώσπου να πιστέψη. Όποιος πιστεύει να στέλνη συνδρομή, για να το στέλνουμε και σε άλλους, να πιστέψουν».

– Εβραίοι είναι αυτοί;

– Ναι, Εβραίοι.

– Έγιναν Χριστιανοί;

– Ε τώρα, το ότι πίστεψαν κάτι είναι.

– Μπορεί να υπάρχουν Ραββίνοι Κρυπτοχριστιανοί;

– Ραββίνοι να είναι Κρυπτοχριστιανοί; Μένει Ραββίνος ο άλλος, άμα γίνη Χριστιανός; Δηλαδή να διδάσκη στους Εβραίους ότι δεν ήρθε ο Μεσσίας και, όταν ψυχορραγούν, να τους λέη ότι ήρθε ο Μεσσίας;


ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
(ΕΚΔΟΣΗ 2001)