ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ-ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ Καταιγίδα έρχεται στα Βαλκάνια

Παίσιος Paisios (Φωνή και εικόνα του Μοναχού Παϊσιου)

ΦΩΝΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ

Συνδυασμός προφητειών για Ελλάδα, Κύπρο, Συρία, Ρωσία...

ΕΚΤΑΚΤΟ ! ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΕΚΤΑΚΤΟ ! ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ '' ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΝΑ ΚΟΒΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ...''

TΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ-ΚΛΕΙΔΙΑ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΡΟΣ Α΄

Τα πιο σημαντικά κομμάτια της προφητείας του Αγίου Παϊσίου - To 2015;

Άγιος Παΐσιος:»Όταν δείτε συμφορές στην Ελλάδα μη φοβηθείτε!!!»

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

«Ὁταν δεῖτε συμφορές στήν Ἑλλάδα,

τό κράτος νά βγάζη παλαβούς νόμους

καί νά ὑπάρχει γενική ἀστάθεια,

μή φοβηθῆτε·

θά βοηθήσει ὁ Θεός!»

(Άγιος Παΐσιος, τό εἶπε τό 1981)

Τι είπε ο Άγιος Παΐσιος για την Πόλη

Άγιος Παϊσιος: Όλα Θα Γινουν Οπως Τα Εχω Πει

Κάποια μέρα μετά το Δεκαπενταύγουστο (θα ήταν 16 ή 17 του μήνα) είχα από το πρωί βαρυθυμία.
Ήταν μεγάλη η αγωνία μου για την εξέλιξη της όλης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας· προβληματιζόμουν για το πώς θα μπορέσει ο κόσμος να τα βγάλει πέρα -ιδίως οικονομικά- τον ερχόμενο χειμώνα.
Ασφαλώς, έκανα προσευχή, για να μη με πιάσει απελπισία. Μεταξύ άλλων, ζήτησα από το Θεό να με βοηθήσει να ανταποκριθώ σωστά στις μεγάλες ευθύνες της δουλειάς μου.

Ιδιαίτερη ήταν η αγωνία μου για τα εθνικά θέματα και αναρωτιόμουν αν θα πραγματοποιηθούν τελικά όσα προείπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αλλά και ο Γέροντας Παΐσιος. Τ
ο μεσημέρι ξάπλωσα λίγο για να ξεκουραστώ. Στον ύπνο μου είδα ότι ήρθε στο δωμάτιο ο π. Παΐσιος. Στάθηκε όρθιος μπροστά στο κρεβάτι μου. Η μορφή του ήταν γαλήνια και χαμογελούσε· το πρόσωπό του ακτινοβολούσε. Είχε τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος, όπως ακριβώς εικονίζεται σε μια γνωστή φωτογραφία του.
Βλέποντάς τον, ένιωθα μεγάλη ειρήνη και χαρά. Με κοίταξε και μου είπε: «Θεόδωρε, όλα θα γίνουν όπως τα έχω πει· να είσαι σίγουρος. Μην έχεις καμία αμφιβολία!»
Ξυπνώντας, διηγήθηκα το όνειρο στη σύζυγο και στους δικούς μου. Στη συνέχεια, επικοινώνησα με γνωστό μου ασκητή στο Άγιον Όρος για να του μιλήσω σχετικά.
Παρόλο που παραδέχτηκα εκ προοιμίου ότι η Εκκλησία μας και οι Πατέρες τηρούν επιφυλακτική στάση απέναντι στα όνειρα, εκείνος, πριν καν ολοκληρώσω την αφήγηση, με διέκοψε λέγοντας: «Θεόδωρε, ήταν σίγουρα ο Γέροντα Παΐσιος!»
Η φωτεινή μορφή και το χαμόγελό του έχουν αποτυπωθεί στο νου μου, και είναι αδύνατο να διαγραφούν. Εύχομαι να μας βοηθήσει με τις πρεσβείες του.

Μέσα μας, είχε γίνει μια αλλοίωση ...

Όταν επισκέφθηκε το Άγιον Όρος ο Πατριάρχης Δημήτριος, πήγε και ο Γέροντας να πάρη την ευχή του.

Κάποιος είπε : " Παναγιώτατε, ο π. Παΐσιος ". Σηκώθηκε ο ταπεινός Πατριάρχης από τον θρόνο του, για να τον χαιρετήση. Ο Γέροντας έβαλε εδαφιαία μετάνοια και παρέμεινε γονατιστός με το κεφάλι κολλημένο στο έδαφος μέχρι που κάποιος Επίσκοπος τον ανήγειρε.

Στο Πρωτάτο τότε παρευρίσκετο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο αστυνομικός διοικητής της φρουράς του Προέδρου κ. Κωνσταντίνος Παπουτσής μαρτυρεί: 

" Είχα ακούσει για τον γέροντα Παΐσιο. Τον φανταζόμουν ψηλό, μεγαλοπρεπή και περίμενα να βρίσκεται σε εξέχουσα θέση. Μου τον έδειξαν. Στεκόταν πίσω σε μια γωνιά κρυμμένος, και σκυφτός.΄Ηταν ένα γεροντάκι γηρασμένο, μικρόσωμο, αλλά είχε πάνω του κάτι το Θεϊκό που σε τραβούσε ''.

" Κάποιος χωροφύλακας τον αναγνώρισε και είπε στους άλλους: " Ο π. Παΐσιος". Με μιας όλοι οι άνδρες της φρουράς έτρεξαν στον Γέροντα.΄Εμεινα μόνος με τον Πρόεδρο. Τά ΄χασα.΄Εκανα να τους φωνάξω να γυρίσουν πίσω, αλλά μάταια ''.

'' Ύστερα ακολουθώντας την επιταγή της καρδιάς και όχι την λογική, χωρίς να το σκεφθώ, έτρεξα και εγώ στον Γέροντα. Ο Θεός φύλαξε και δεν έγινε τίποτε ''.

" Ο Γέροντας μη μπορώντας να αποφύγη την "επίθεση" της αστυνομικής δυνάμεως, μας χτυπούσε απαλά στο κεφάλι, λέγοντας: 

" Άντε πίσω στην δουλειά σας ". Μέσα μας είχε γίνει μια αλλοίωση. Μια πρωτόγνωρη χαρά μας πλημμύριζε ".

Από το βιβλίο του +Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ 

"ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΊΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ " 

πηγή

Τὰ ἀποδημητικὰ πουλιὰ-οἱ πρόσφυγες φεύγουν ἄρον – ἄρον γιατί κατεβαίνει Ρωσικὴ μπόρα

Φωτό: «Ρωμαίικου»
Σὲ αὐτὸ τὸ πρωτόγνωρο γιὰ τὶς ἡμέρες μας προσφυγικὸ κύμα ἐξ αἰτίας τῶν ὑποκινούμενων ἐμφυλίων ἀλληλοσπαραγμῶν ποὺ σχεδιάστηκαν στὰ γεω-ψυχοτρονικὰ ἐργαστήρια τῶν ἰθυνόντων δαιμονικῶν νοῶν… ὑπάρχει καὶ ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας ἢ ὁ κοινὸς νοῦς ἢ τὸ ἔνστικτο.
ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΕΙ τὸ ἔνστικτο αὐτῶν τῶν ρημαγμένων μετακινούμενων προσφυγικῶν οἰκογενειῶν (ἑξαιροῦνται οἱ φανατικοὶ ἰσλαμιστὲς πού χρησιμοποιοῦν αὐτὸ τὸ ἀνθρώπινο κοπάδι σὰν δούρειο ἵππο);
ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ γιατί κατεβαίνει μεγάλη μπόρα στὴν Μέση Ἀνατολή.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ τους μᾶλλον θὰ βγεῖ σωστό.
¨Τί ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ στὴν ἡ RIA Novosti ὁ στρατηγὸς Gerasimov;
-Ἐδῶ στὴ Μόσχα μᾶς ἐνδιαφέρει πόση δημόσια ὑποστήριξη ὑπάρχει ὑπὲρ τοῦ Ἐρντογᾶν, πρόσθεσε ὁ στρατηγὸς Gerasimov, καὶ τώρα πιστεύουμε ὅτι δὲν εἶναι παρὰ ἕνας μεγαλομανὴς δεσπότης ποὺ ὀνειρεύεται νὰ ἀποκαταστήσει τὴ σάπια Ὀθωμανικὴ…
Αὐτοκρατορία, μέσω τῆς ὑποταγῆς τῶν γειτονικῶν χωρῶν στὴ Τουρκία.
(Γειτονικὴ χώρα εἶναι καὶ ἡ Ἑλλάδα καὶ ὁ ἀγριωπὸς Ρῶσος Στρατηγὸς μᾶλλον ξέρει καὶ ἄλλα).
-Ἀλλὰ δεδομένου ὅτι αὐτὸ ἀφορᾶ καὶ τὴ Ρωσικὴ Ὁμοσπονδία, ὅσο περισσότερο στηρίζει ὁ Ἐρντογᾶν τοὺς μισθοφόρους του τῆς ἂλ-Κάιντα, τόσο πιὸ γρήγορα θὰ ἔρθει ἡ πτώση του.
Οἱ Ρῶσοι δὲν πρόδωσαν ποτὲ στὴν Ἱστορία τοὺς συμμάχους τους, καὶ σύμφωνα μὲ τὶς διαταγὲς ποὺ ἐκδόθηκαν ἀπὸ τὸν Πρόεδρο [Πούτιν], τὸ καλύτερο τῶν ρωσικῶν δυνάμεων ἐλὶτ θὰ βάλουν σύντομα τὸ πόδι τους στὸ ἔδαφος τῆς Συρίας γιὰ νὰ ἐξολοθρέψουν τοὺς τρομοκράτες ποὺ ὑποστηρίζονται ἀπὸ τὴ Σαουδικὴ Ἀραβία καὶ τὴ Τουρκία, δήλωσε ὁ στρατηγὸς Gerasimov, προσθέτοντας ὅτι ἡ Μόσχα θὰ παρέχει στὴ Συρία βαλλιστικοὺς πυραύλους ἀκρίβειας ωστε νὰ μποροῦν νὰ ἑστιάσουν τὴν κρεβατοκάμαρα τοῦ Τούρκου Προέδρου, ἔτσι ὥστε ἡ Τουρκία καὶ ἡ Συρία νὰ μπορέσουν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸν Χίτλερ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. awdnews.com, infognomonpolitics.blogspot.gr, triklopodia.gr
Spetsnaz στὴν Κριμαία ἐκπαιδεύονται γιὰ νὰ ἀναλάβουν ἀποστολὲς κατὰ τοῦ ISIL την ἴδια στιγμὴ που τέσσερα ἔμφορτα ρωσικὰ στρατιωτικά μεταφορικα ἀεροσκάφη καὶ ἕνα ἐπιβατικὸ προσγειώνονταν στὴν Συρία ὅπως δήλωσαν ἀξιωματοῦχοι τῶν ΗΠΑ, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τὴν ἀποστολὴ ὁπλισμοῦ στὴν Συρία πρὸς ἐνίσχυση τοῦ συριακοῦ Στρατοῦ.
τοῦ Θεοφραστου Ἀνδρεόπουλου pronews.gr
Ἀλλὰ ἀγαπητοί μου νὰ ἦταν μόνο οἱ πρόσφυγες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς σὲ λίγο θὰ ἔχουμε καὶ πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Τουρκία!!!
¨Ἡ Τουρκία ἐξελίχτηκε σὲ πυριτιδαποθήκη. Θὰ ἦταν ἀρκετὴ μία σπίθα γιὰ νὰ ἐκραγεῖ ἕνας ἐμφύλιος πόλεμος ποὺ κανεὶς δὲν θὰ μπορέσει νὰ σταματήσει καὶ ποὺ θὰ καταστρέψει μόνιμα τὴ χώρα»
Ὁ Τιερὶ Μεισᾶν εἶναι γνωστὸς ἀπὸ τὴν γεωστρατηγικὴ σελίδα ποὺ διατηρεῖ http://www.voltairenet.org, καὶ φημίζεται γιὰ τὰ θέματα τὰ ὁποῖα θίγει, καὶ βρίσκονται κρυμμένα στὸ σκοτάδι τῶν παρασκηνίων.¨
Καὶ ἡ σημερινὴ ἐπικαιρότητα ἐπιβεβαιώνει τὴν πρὸ δύο μηνῶν αὐτὴ ἀναλυση.
¨Ὁ Τοῦρκος πρόεδρος θέλει νὰ ἐπανακτήσει τὴν παντοδυναμία του.
Ἀκόμη καὶ τὸ νὰ ὁδηγήσει τὴν Τουρκία σὲ ἐμφύλιο πόλεμο διακινδυνεύει ὁ R. T. Erdogan, στὴν προσπάθειά του νὰ πετύχει μία νίκη τοῦ κόμματός του στὶς ἐπαναληπτικὲς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τοῦ Νοεμβρίου καὶ νὰ ἀνακτήσει τὴν ἰσχύ του, σχολιάζει ἡ γερμανικὴ ἐφημερίδα Die Welt.¨ bankingnews.gr
Τὸ ἀνθρώπινο ἔνστικτο σήμερα λειτουργεῖ καὶ ταυτίζεται μὲ τὰ λεγόμενα πρὶν 30 χρόνια τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ τοῦ Ἁγιορείτου.
Τὰ ἀποδημητικὰ πουλιὰ – πρόσφυγες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς φέτος φεύγουν νωρίτερα καὶ σωρηδόν.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ… τὸ κατέβασμα τῆς Ρώσικης Στρατιωτικῆς μηχανῆς στὴν Μέση Ἀνατολὴ θὰ προκαλέσει.
¨Γήπεδο θὰ εἶναι ἡ Παλαιστίνη, τάφος τους ἡ Νεκρὰ Θάλασσα. Αὐτὸ θὰ εἶναι καὶ τὸ πρῶτο ἡμίχρονο…
Θὰ ὑπάρξει μετὰ καὶ συνέχεια…. τὸ δεύτερο ἡμίχρονο…¨ ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΤΑΥΤΟΧΡΌΝΩΣ καὶ λίγο πιὸ μετὰ κάποια ἄλλα πουλάκια ταλαιπωρημένα ἀπὸ τὰ μνημόνια τῶν φραγκολεβαντίνων θὰ ἑτοιμάζονται νὰ γίνουν καὶ αὐτὰ ἀποδημητικά!!!
¨– Τί λέτε, θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη;
Ἡ παρέα ἔμεινε ἄναυδη καὶ ἀμίλητη…
– Σᾶς ρωτάω πάλι, εἶπε ὁ Γέροντας. Θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη;
Καὶ σὲ λίγο ἀστειευόμενος προσθέτει,
– Παλικάρια τῆς φακῆς…
– Ναὶ Γέροντα, ἂν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ εὐλογημένο, θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη…
– Θὰ τὴν πάρουμε παιδιά μου. Ὄχι δηλαδὴ πῶς θὰ τὴν πάρουμε ἐμεῖς, ἄλλοι θὰ μᾶς τὴν δώσουν. Θὰ τὴν πάρουν αὐτοὶ ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ θὰ τὴν δώσουν σ΄ ἐμᾶς, ὄχι γιατί μᾶς ἀγαποῦν ἀλλὰ γιατί αὐτὸ θὰ εἶναι τότε, τὸ συμφέρον τους!…
– Θὰ διαρκέσει πολὺ αὐτὸ τὸ κακό, Γέροντα;
– Μπόρες, μπόρες θὰ ΄ναι. Θὰ δώσουμε ὅμως ἐξετάσεις… ¨
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ Γέρων Παϊσιος», σελ. 231 (Ἐκδόσεις «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» 1994)
ΤΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ θὰ δώσουμε Ἅγιε Γέροντα;
¨Πιάστε τὸ νῆμα τῆς ζωῆς ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ τὸ ἄφησαν οἱ πρόγονοί σας.
Ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἶστε μεγάλη πνευματικὴ προσκομιδὴ μὲ σπουδαία καταξίωση.
Εἶστε φωτισμένοι μὲ προβολέα Παγκοσμίου φήμης.
Ἀφουγκραστεῖτε τὰ κοιτάσματα ποὺ εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν καρδιά σας.
Στὴν Ἑλλάδα οἱ συνήθειες γίνονται ἀξίες Παύλειες καὶ οἱ ἀξίες τὸ πεπρωμένο σας.¨

 ΜΕ ΕΚΕΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΘΗΤΑ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ- ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Μὲ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ συνείδηση

Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Άγιος Παϊσιος ραδιοφωνική εκπομπή - μαρτυρίεςΈβλεπε τον στόλο μας να φεύγει απ” την Χαλκίδα για την Πόλη !

Πολλές φορές τον άκουσα ότι την Πόλη θα την πάρουμε χωρίς πόλεμο. 

σχόλιο Γ.Θ : Ακούστε στο 59:59 και ετοιμαστείτε με Μετάνοια-Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία, για να είναι η δικιά μας γενιά που θα λειτουργηθεί στη Πόλη των Ονείρων μας.

Γέροντας Παίσιος: «Στὴν Γαλλία χιλιάδες ἔγιναν Μουσουλμάνοι… καί οἱ Γάλλοι δὲν θὰ βροῦν ἀνάπαυση»

• β). Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είπε:

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄ 

Στὴν Γαλλία, παρ” ὅλο ποὺ εἶναι κράτος προοδευμένο -δὲν εἶναι ὑπανάπτυκτο-, τελευταία* ὀγδόντα χιλιάδες ἔγιναν Μουσουλμάνοι. Γιατί; Γιατί ἔχουν κάνει τὴν ἁμαρτία μόδα. Βλέπεις ὅμως, ἐλέγχονται καὶ θέλησαν νὰ ἀναπαύσουν τὴν συνείδησή τους. Καὶ ὅπως οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τὰ πάθη τους, εἶχαν βρεῖ τοὺς δώδεκα θεούς, ἔτσι καὶ αὐτοὶ ἔψαξαν νὰ βροῦν μία θρησκεία ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τὰ πάθη τους, γιὰ νὰ τοὺς ἀναπαύση σ” αὐτὸ τὸ θέμα. Ὁ Μουσουλμανισμὸς κατὰ κάποιο τρόπο τοὺς ἐξυπηρετεῖ. Ἐπιτρέπει νὰ πάρουν ὅσες γυναῖκες θέλουν, ὑπόσχεται στὴν ἄλλη ζωὴ ἕνα βουνὸ πιλάφι, μία λίμνη γιαούρτι, ἕνα ποτάμι μέλι! Καὶ ὅσες ἁμαρτίες καὶ νὰ ἔχουν, ἅμα τοὺς λούσουν μὲ ζεστὸ νερό, ὅταν πεθάνουν, καθαρίζονται! Πᾶνε στὸν Ἀλλὰχ καθαροί! Τί ἄλλο θέλουν; Ὅλα βολικά! Ἀλλὰ οἱ Γάλλοι δὲν θὰ βροῦν ἀνάπαυση. Πᾶνε νὰ ἀναπαυθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀναπαυθοῦν, γιατί τὰ πάθη δὲν δικαιολογοῦνται. 

Ὁτιδήποτε καὶ ἂν κάνουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἀναίσθητοι νὰ εἶναι, πάλι ἀνάπαυση δὲν βρίσκουν, πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα, ἀλλὰ ἐσωτερικὰ βασανίζονται, εἶναι ἀγριεμένοι. Γι” αὐτὸ ζητοῦν ψυχαγωγίες, τρέχουν στὰ νταούλια, μεθοῦν, βλέπουν…

τηλεόραση. Χαζεύουν δηλαδή, γιὰ νὰ ξεχνιοῦνται, γιατί ἐλέγχονται. Καὶ ὅταν κοιμοῦνται, λὲς ὅτι ἡσυχάζουν; Ὑπάρχει συνείδηση, βλέπεις. Ἡ πρώτη Ἁγία Γραφὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς Πρωτοπλάστους εἶναι ἡ συνείδηση, καὶ ἐμεῖς τὴν ξεσηκώνουμε φωτοτυπία τώρα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας. Ὅσο καὶ ἂν τὴν καταπατήση κανεὶς τὴν συνείδησή του, πάλι μέσα τοῦ ἐλέγχεται. Γι” αὐτὸ λένε: «Τὸν τρώει τὸ σαράκι». Ναί, δὲν ὑπάρχει γλυκύτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ἀναπαυμένη τὴν συνείδησή του. Φτερὰ νιώθει μέσα του, πετάει. 

* Εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1988

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/11/blog-post_14.html

Ο Γέροντας Παΐσιος είχε προφητεύσει για ΑΟΖ και κρίση

• 

Τα προφητικά λόγια του Γέροντα Παϊσιου επαληθεύτηκαν για την ΑΟΖ και την κρίση στην Ελλάδα.
“Κοίταξε νὰ δεῖς . Οἱ Τοῦρκοι δὲν θὰ μποῦν στὴν Ἀλεξανδρούπολη . Θὰ κάνουν μόνο μία πρόκληση στὴν Ἑλλάδα , ποὺ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν αἰγιαλίτιδα ζώνη . Καὶ ἐμᾶς θὰ μᾶς πιάσει πείνα . Θὰ πεινάσει ἡ Ἑλλάδα . Καὶ ἐπειδὴ θὰ κρατήσει αὐτὴ μπόρα κάποιο διάστημα , μῆνες θὰ εἶναι ,«θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι » .

Μετὰ ρωτάω : Γέροντα , πῶς θὰ καταλάβω ἐγὼ ὅτι θὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν πόλεμο ; Ὅταν, λέει, θὰ ἀκούσεις στὴν τηλεόραση νὰ γίνεται θέμα γιὰ τὰ μίλια , γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν μιλίων (τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης ) ἀπὸ 6 σὲ 12 μίλια , τότε ἀπὸ πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος.
ΓΈΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ

Διαβάζοντας τα παραπάνω λόγια του Γέροντα Παϊσίου και με τον θόρυβο των τελευταίων ημερών γύρω από τα κοιτάσματα της Μεσογείου και την οριοθέτηση της ΑΟΖ, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μπροστά με τη χάρη του Θεού έβλεπε αυτός ο ΆΓΙΟΣ Γέροντας.

Με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης που υπογράφηκε στο Μοντέγκο Μπέη το 1982 όλες οι χώρες έχουν το δικαίωμα να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, κυρίως για να διασφαλιστεί το καθεστώς για πιο ασφαλή ναυσιπλοΐα. Όμως στις ημέρες μας έχει προκύψει το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και την οικονομική διαχείριση που επιβάλει το κυρίαρχο κράτος μέσα σε αυτή τη ζώνη, και η οποία για να καθοριστεί θα πρέπει το κυρίαρχο κράτος να έχει πρωτίστως (για λόγους εθνικού συμφέροντος) επεκτείνει τα χωρικά του ύδατα στα 12ν.μ.

Επειδή όλοι μας είμαστε δύσπιστοι και αρνητικοί και έχουμε αμφιβολίες θα κάνω μια ανασκόπηση για να δούμε τι έχει γίνει μέχρι τώρα τους τελευταίους μήνες,

1) Θα σας επιβάλουν μεγάλο και ….. δυσβάστακτο φόρο—–Πραγματοποιήθηκε

2)Πολιτειακή Ανωμαλία——Πραγματοποιήθηκε

3)Θα έχετε κυβέρνηση αλλά θα είναι σαν να μην έχετε——-Πραγματοποιήθηκε

Τώρα το επόμενο βήμα είναι να τραβηχτεί το κεφάλαιο δηλαδή να αποσυρθεί το ευρώ, παρόλο που φαντάζει απίθανο ήδη συζητείται έντονα και το αναμένουμε.

Μόλις αποσυρθεί το κεφάλαιο θα γίνει στάση πληρωμών και θα απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, τότε ο κόσμος θα βγει στους δρόμους και θα κυνηγήσει τους πολιτικούς.

Σε αυτήν τη αναμπουμπούλα οι Τούρκοι θα κάνουν ένα επεισόδιο, θα καταλάβουν ένα νησάκι , όλα θα γίνουν τόσο γρήγορα, που δεν θα προλάβουν ούτε στρατιώτες να μας πάρουν, για να εκπληρωθεί η αντίστοιχη προφητεία του Κόσμα του Αιτωλού και συνεχίζουμε, οι Ρώσοι θα τους δώσουν διορία μέχρι τα ξημερώματα να αποσυρθούν αλλά αυτοί θα συνεχίσουν και στα εξαμίλια οι Ρώσοι θα τους καταστρέψουν για να εκπληρωθεί και αυτή η προφητεία.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά οι Ρώσοι θα κρατήσουν την Πόλη 4 με 5 μήνες ώσπου να μαζευτεί το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι του και να επιτεθούν ,περνώντας τα στρατεύματα τους μέσω Ηγουμενίτσας και Εγνατίας Οδού (την προφήτευσε και αυτήν ο Κοσμάς ο Αιτωλός) προς την Πόλη.

"Στην Πόλη θα τους μαζέψει η Θεια Δίκη και θα σφάζονται τρεις μέρες ,οπού την τρίτη ημέρα θα εμφανιστεί Άγγελος εξ ουρανού, ορατός δηλαδή, αισθητός και θα σταματήσει την μάχη και θα δείξει με το χέρι του τον Δίκαιο ΙΩΑΝΝΗ και θα τον χρήσει αρχηγό της Νέας Ελλάδας."

Αυτή η ημέρα κατά τη δική μου εκτίμηση και έπειτα από χρονιά μελετών και συζητήσεων είναι η 21 /12/12 για την οποία έχει γίνει πολύς λόγος για καταστροφές και για το τέλος του κόσμου.

Αυτή η ημερομηνία είναι η αρχή της Νέας Πνευματικότητας και στροφή του κόσμου προς το Χριστιανισμό.

"Τότε η γη θα βγάλει τα πλούτη της (μιλάει για την Ελληνική γη και για πλούτη της ,πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λ.π)και ο φτωχός θα γίνει πάμπλουτος. Αυτό θα κρατήσει γύρω στα 50 χρόνια κατά τους Πατέρες και μετά θα έρθει ο Αρμαγεδδών και ο Αντίχριστος και η Δευτέρα Παρουσία."

Κοντολογίς, τα γεγονότα έχουν δρομολογηθεί και σύντομα θα έχουμε τις επόμενες εξελίξεις και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά και σωματικά για να ανταπεξέλθουμε τις δύσκολες ώρες.

Για αυτούς που δεν θέλουν να πιστέψουν αυτά που αναλύω επισυνάπτω μερικές από τις πηγές μου , γιατί αυτά που περιγραφώ δεν είναι δικά μου, εγώ είμαι ένας απλός μεταφορέας των λόγων σοφών και αγίων ανθρώπων.
Πηγή: apocalypsejohn.com

Γέροντας Παΐσιος: ΜΕΡΟΣ Ι(1/4)

Περί προσευχής (Γέροντος Παϊσίου)

α'. Είπε ο Γέροντας Παΐσιος: «Τό κομποσχοίνι είναι σάν τό σχοινί πού έχουν μερικές μηχανές. Τραβούμε λίγες φορές τό σχοινί για νά ζεσταθούν τά λάδια της μηχανής καί ν' αρχίσει νά δουλεύει. Κάτι παρόμοιο πετυχαίνουμε καί μέ τό κομποσχοίνι. Λέμε τήν ευχή καί θερμαίνεται η ψυχή μας». Καί άλλη φορά είπε κάτι παρόμοιο: «Τραβάτε συνέχεια κομποσχοίνι, μέχρι νά ξεπαγώσουν τά πνευματικά λάδια, γιά νά πάρει εμπρός η πνευματική μηχανή, δηλαδή νά δουλεύει μόνη της η καρδιά την ευχή»...

β'. «Πρέπει νά λέμε τήν ευχή παντού.

Κάποτε ένας οδηγός στήν Αρναία χτύπησε ένα παιδί μέ τό αυτοκίνητό του. Τό παιδί δέν έπαθε τίποτε, γιατί ο οδηγός έλεγε τήν ευχή καί τήν ώρα πού οδηγούσε». Καί άλλοτε είπε: «Όπως τά καράβια πού κινδυνεύουν εκπέμπουν SOS, έτσι καί ο άνθρωπος πρέπει νά λέει συνεχώς τήν ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Η προσευχή πρέπει νά είναι λιτή»,

γ'. «Πρίν από τήν προσευχή νά διαβάζετε λίγες γραμμές από τό Ευαγγέλιο ή τό Γεροντικό.' Έτσι η σκέψη σας θερμαίνεται καί μετατίθεται στόν πνευματικό χώρο»,

δ'. «Όταν η προσευχή ατονεί, προδίδει πνευματική ξηρασία καί χλιαρότητα. Εναντίον αυτών νά χρησιμοποιούμε σύντομες προσευχές καί κυρίως τήν ευχή του Ιησού, τή μελέτη της Αγίας Γραφής καί θρησκευτικών βιβλίων. Επίσης βοηθούν οι σκέψεις γύρω από τό θάνατο, τήν κρίση, τόν Παράδεισο, τήν κόλαση καί τις ευεργεσίες του Θεού, πού θά μας προφυλάσσουν από τήν αμαρτία. Ο Θεός παρακολουθεί τήν καρδιά μας καί ελέγχει τό περιεχόμενο της. Απ’ αυτό θά δημιουργηθεί ο φόβος του Θεού, η στροφή στόν εαυτό μας, η απώθηση των κακών λογισμών καί των αισθημάτων καί η επαγρύπνηση στήν ηθική καθαρότητα. Νά εξετάζουμε συνεχώς τόν εαυτό μας, νά μετανοούμε γιά τό παρελθόν καί νά φοβόμαστε τις αδυναμίες μας. Νά μή χάνουμε όμως τήν ελπίδα της σωτηρίας μας».

ε'. Είπε ο Γέροντας: «Ρίξτε τό μεγαλύτερο βάρος του αγώνα σας στήν προσευχή, γιατί αυτή μας κρατάει σε επαφή μέ τό Θεό. Καί η επαφή αυτή πρέπει νά είναι συνεχής. Η προσευχή είναι τό οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής καί δέν πρέπει νά θεωρείται αγγαρεία. Η προσευχή γιά νά ακουστεί άπό τό Θεό πρέπει νά γίνεται μέ ταπείνωση, μέ βαθιά συναίσθηση τής αμαρτωλότητάς μας καί νά είναι καρδιακή. Εάν δέν είναι καρδιακή, δέν ωφελεί. Ο Θεός ακούει πάντοτε τήν προσευχή του άνθρωπου πού είναι πνευματικά ανεβασμένος. Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ τήν προσευχή, θερμαίνει τήν ψυχή καί μεταφέρει τόν προσευχόμενο σ' έναν πνευματικό χώρο».

stratisandriotis.blogspot.com

Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα,θα βρης παρηγοριά.(Γέροντας Παίσιος)

- Γέροντα, όταν είμαι στενοχωρημένη, πώς θα βρω παρηγοριά;
- Να καταφύγης στην προσευχή. Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσης σε μια εικόνα, θα βρης παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν , και θα δης, θα βρίσκης μέσα σε αυτό πολλή παρηγοριά.
- Μερικές φορές, Γέροντα, κατά την ώρα της προσευχής ασπάζομαι τις εικόνες. Είναι σωστό;
- Σωστό είναι . Κανονικά έτσι πρέπει να ασπαζώμαστε τις εικόνες: Να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, και να πέφτουμε , να προσκυνούμε τις άγιες εικόνες τους.
Μια χρονιά , στις 26 Μαρτίου , που γιορτάζουμε την Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ , προσευχόμουν όρθιος μπροστά στις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Για μια στιγμή βλέπω τον Χριστό και την Παναγία να κινούνται σαν ζωντανοί! «Χριστέ μου, είπα, ευλόγησέ με». Και, καθώς έπεφτα να προσκυνήσω, μια έντονη ευωδία γέμισε το κελλί. Με έπιασε τρέλλα! Το χαλάκι που είχα στρωμένο κάτω, αν και ήταν γεμάτο χώμα, ακόμη και αυτό ευωδίαζε. Έμεινα γονατιστός και ασπαζόμουν αυτό το χαλάκι. Τέτοια ευωδία!
- Γέροντα, όταν προσεύχωμαι, βοηθάει να φέρω στον νου μου την εικόνα του Χριστού;
- Κοίταξε, όταν προσεύχεσαι μπροστά σε μια εικόνα , η εικόνα βοηθάει, γιατί από την εικόνα περνάς στο εικονιζόμενο πρόσωπο . Όταν όμως προσεύχεσαι νοερώς και είσαι σκυμμένη με κλειστά τα μάτια , δεν πρέπει να φέρνης στην φαντασία σου εικόνες, γιατί μπορεί να το εκμεταλλευθή το ταγκαλάκι και να σου τα παρουσιάση σαν οράματα, για να σε πλανήση και να σου κάνει κακό.
Ιδίως η ευχή καλά είναι να γίνεται με καθαρό νου, χωρίς λογισμούς ή παραστάσεις, έστω κι αν αυτές είναι εικόνες του Χριστού ή παραστάσεις από την Αγία Γραφή, γιατί αυτό είναι επικίνδυνο, ιδιαίτερα για όσους έχουν πολλή φαντασία και υπερηφάνεια. Μόνον όταν έρχονται ρυπαροί ή βλάσφημοι λογισμοί , μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παραστάσεις από την Αγία Γραφή. Η καλύτερη όμως «παράσταση» είναι η συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας και της αχαριστίας μας.
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου-«Λόγοι Ζ΄Περί Προσευχής»

O ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

   



«Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο».


Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΠΛΟ ΙΣΧΥΡΟ

Παλιά, για να κάνει κανείς κάτι, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν και θα προσευχόταν. Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δεν προσεύχονται, αλλά ούτε σκέφτονται. Και μάλιστα, συχνά πρόκειται για σοβαρά θέματα, και αυτοί κάνουν πρόβες με τον κόσμο.

Σε όλες τις περιπτώσεις, πριν ενεργήσουμε, να λέμε: «Σκέφτηκα γι' αυτό; Προσευχήθηκα γι' αυτό;» Όταν κανείς ενεργεί, χωρίς να σκεφθεί και χωρίς να προσευχηθεί, ενεργεί σατανικά. Και βλέπεις, συχνά πολλοί χριστιανοί με τον τρόπο που ενεργούν, δεν αφήνουν τον Θεό να επέμβει. Νομίζουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμα και ο άπιστος λέει «έχει ο Θεός», αυτοί δεν το λένε (...).

Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δεν αφήνουν τον Θεό να ενεργήσει. Δεν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε να απαντήσει ο Θεός δια της προσευχής. Με την ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τα αδιόρθωτα (...).
Αιτήματα στην προσευχή

- Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, να μας λέγατε μερικά θέματα, για τα οποία ιδιαίτερα πρέπει να προσευχόμαστε.

Να παρακαλούμε κατ' αρχάς η προσευχή μας να έχει ως αποτέλεσμα να έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θα ζήσουν. Εγώ στην προσευχή μου λέω «Παρατεινον το ελεος Σου τοις γινοσκουσι Σε» και προσθέτω «και τοις μη γινωσκουσι Σε». Ακόμα λέω «Κύριε, σωσον τους ασεβείς». (Βέβαια η Εκκλησία καλά κανόνισε να λέει «Κύριε, σωσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί να βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι' αυτούς).


Όταν πάλι ο ιερέας λέει «Υπέρ των εντειλαμενων ημιν τοις αναξιοις ευχεσθαι υπέρ αυτων», προσθέτω και «υπέρ των μη εντειλαμενων». Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε και γι' αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε, αλλά και γι' αυτούς που δεν μας ζήτησαν, και για τους γνωστούς και για τους αγνώστους.
 

Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και σοβαρότερα προβλήματα από αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε. Να κάνουμε προσευχή και για όσους έχουν αδικηθεί, να φανεί το δίκαιο· να δοθεί χάρη στους φυλακισμένους, να πιάσει τόπο η ταλαιπωρία που πέρασαν και να βοηθηθούν. Όταν βάζω ξύλα στη φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Όταν πάλι καίω τα γράμματα που μου στέλνουν
τα διαβάζω και μετά τα καίω, γιατί έχουν και θέματα και απόρρητα και εξομολογήσεις -, λέω: «Να τους κάψει ο Θεός όλα τα κουσούρια. Να τους βοηθάει ο Θεός να ζουν πνευματικά και να τους αγιάζει».

Ακόμη συνηθίζω να ζητώ από τους Αγίους να προστατεύουν τους ανθρώπους που φέρουν το όνομά τους και από τους Αγίους Πάντες να προστατεύουν αυτούς που δεν έχουν προστάτη Άγιο.

- Γέροντα, τι είναι καλύτερα, να ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή να αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε και δοθησεται υμιν»;

Να προσεύχεσαι γενικά και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά». Σ' αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι. Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες μια ευχή και γι' αυτό, «... ελέησον τον δούλον Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο, «... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα»

Μπορείς να φέρνεις στον νου σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που έχει ανάγκη, να προσεύχεσαι λίγο γι' αυτόν και μετά να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και να πονάς για όλους, για να μη φεύγει η... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη. Να μη σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο και μετά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με την προσευχή ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους.

Όταν προσεύχεσαι λ.χ. για έναν καρκινοπαθή, να προσεύχεσαι για όλους τους καρκινοπαθείς και να λες και μια ευχή για τους κεκοιμημένους. Ή βλέπεις έναν δυστυχισμένο· να πηγαίνει αμέσως ο νους σου σε όλους τους δυστυχισμένους και να προσεύχεσαι γι' αυτούς.

Να, θυμάμαι, μικρός είχα δει έναν ζητιάνο που πέθανε έξω από ένα τούρκικο σπίτι, δέκα μέτρα μακριά από το δικό μας. Πέτρο τον έλεγαν. Τον βρήκε το πρωί η Τουρκάλα πεσμένο έξω από το σπίτι της και τον σκούντηξε να σηκωθεί· τότε κατάλαβε ότι είχε πεθάνει. Ακόμη τον μνημονεύω. Πόσοι τέτοιοι «Πέτροι» υπάρχουν στον κόσμο!

Όταν πηγαίνει κανείς σε ειδικά θέματα και σκέφτεται ότι υποφέρουν οι συνάνθρωποί μας, βοηθιέται, γιατί κεντιέται η καρδιά. Έτσι, με πονεμένη καρδιά από τα ειδικά θέματα πηγαίνει και στα γενικά, και βοηθάει περισσότερο με την καρδιακή προσευχή.

Καλά είναι ο μοναχός να μοιράζει την προσευχή του σε τρία μέρη: για τον εαυτό του, για όλο τον κόσμο και για τους κεκοιμημένους. Αν και με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που φαίνεται δίκαιη η μοιρασιά, πάλι για τον εαυτό του φροντίζει περισσότερο, γιατί ο εαυτός του είναι ένας, ενώ οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι είναι δισεκατομμύρια. (...)

Να θέλει και αυτός που ζητά την προσευχή να βοηθηθεί, να σωθεί, και να αγωνίζεται. Για να βοηθηθεί δηλαδή κανείς από την προσευχή «δικαίου» ανθρώπου, χρειάζεται να έχει καλή διάθεση. Η ευχή που γίνεται με την καρδιά εισακούεται· πρέπει όμως και ο άλλος να είναι δεκτικός. Αλλιώς, εκείνος που προσεύχεται πρέπει να έχει την αγιότητα του Μεγάλου Παϊσίου, για να μπορέσει να τον βγάλει από την κόλαση1. Γι' αυτό κάνετε προσευχή πρώτα γι' αυτούς που έχουν διάθεση να σωθούν

Εγώ, όταν παρακαλάω τον Θεό για διάφορες περιπτώσεις, λέω: «Θεέ μου, να είναι αισθητή η βοήθειά Σου, για να βοηθηθούν οι άνθρωποι και πνευματικά· αν δεν είναι αισθητή, μη μας βοηθάς». Πολλοί ούτε καν καταλαβαίνουν από τι μπόρες μας γλιτώνει ο Θεός και ούτε καν το σκέφτονται, για να δοξολογήσουν τον Θεό. Γι' αυτό να ζητάμε να βοηθάνε ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι στον κόσμο, αλλά να είναι και αισθητή η βοήθειά Τους, για να ωφελούνται οι άνθρωποι.

Ας υποθέσουμε ότι κινδυνεύει κάποιος να πέσει από την σκαλωσιά και οικονομάει ο Θεός να σκαλώσει κάπου, που δεν ήταν να σκαλώσει και γλιτώνει. Ή πέφτει κάπου και δεν σακατεύεται. Ή τρακάρει και γλιτώνει. Να ευχηθούμε να καταλάβει ότι ο Θεός τον βοήθησε και σώθηκε, για να βοηθηθεί πνευματικά.

Κάποιος έπεσε από ένα γεφύρι κάτω και σώθηκε. «Κατέβηκες να μετρήσεις το βάθος;», του λέω. Στα χέρια μας κρατούν οι Άγιοι. Ένα παιδί που του είχα δώσει ένα σταυρουδάκι, καθώς έτρεχε με τον μοτοσακό, πέρασε πάνω από ένα ταξί, έκανε μια τούμπα και συνέχισε να τρέχει στον δρόμο, χωρίς να πάθει τίποτα. Πολλοί γλιτώνουν, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν κι διορθώνονται.
Η ποιότητα της προσευχής μετράει

- Γέροντα, όταν έχουμε ένα αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα, μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία;

Αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση· είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται. Η νηστεία, η άσκηση, είναι προϋποθέσεις. Αλλά για να γίνει σωστή προσευχή, πρέπει να πονάει κανείς για τους άλλους. Γιατί είναι και τυπικό πολλών χριστιανών της εποχής μας να μη θέλουν να στενοχωρηθούν.

Και συνταξιούχοι ακόμη που όλη μέρα κάθονται, δεν πάνε να πλησιάσουν ένα παιδί εγκαταλελειμμένο, γιατί αυτό έχει φασαρία. Θα φάνε, θα πιουν τον καφέ τους και θα κάνουν έναν περίπατο, θα πάνε σε ένα νοσοκομείο που έχει νοσοκόμους, σε κάτι οργανωμένο, για να δουν έναν άρρωστο, γιατί αυτό είναι πιο εύκολο. Πάλι δηλαδή για να ευχαριστηθούν, οπότε αναπαύουν και τον λογισμό τους ότι έκαναν το καθήκον τους. Πόσους έχω στριμώξει να βοηθήσουν κάτι παιδάκια εγκαταλελειμμένα! Αυτοί τίποτε.

Στο Άγιον Όρος έκαναν κάπου Λιτανεία για την ανομβρία και, αντί να βρέξει, έπιασε πυρκαγιά! Δεν γίνεται λιτανεία σαν να κάνουμε περίπατο. Θέλει να πονέσουμε.

Μπορεί να παραμείνει πειρασμός ή μια δύσκολη κατάσταση, αν κάνουν καρδιακή προσευχή οι καλόγεροι; Παρ' όλα τα δύσκολα χρόνια βλέπω στα μοναστήρια να επικρατεί ένα πνεύμα... Να είμαστε χαρούμενοι! Εδώ καίγεται ο κόσμος!

Μας ζητούν να κάνουμε μια αγρυπνία, ας υποθέσουμε, για έναν άρρωστο, και ψάλλουμε «Ανοιξαντος Σου την χειρα» και χαιρόμαστε. Εμείς περνάμε ευχάριστα την ώρα μας και ο άλλος εν τω μεταξύ πεθαίνει. «Κάνουμε, λέει, αγρυπνία για τον άρρωστο». Τι αγρυπνία; Εσείς κάνετε διασκέδαση. Αυτό είναι πνευματική διασκέδαση.

Μερικές φορές, ούτε όταν ο ιερέας λέει «Υπέρ των εν ασθενειαις κατακειμενων», προσευχόμαστε για τον άρρωστο. Θα βοηθούσαμε πιο θετικά, αν κάναμε και λίγη ευχή με το κομποσχοίνι. Δεν λέω να καταργήσουμε τις πανηγυρικές αγρυπνίες που προβλέπει το τυπικό, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις να διαθέτουμε και λίγη ώρα, για να κάνουμε τουλάχιστον ένα-δυο κομποσχοίνια λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλο σου».

Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φτάνει αυτό· πρέπει να έχει και ποιότητα. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή θα είχε αλλάξει ο κόσμος. Γι' αυτό σκοπός είναι οι Ακολουθίες να γίνονται από την καρδιά.

Η καρδιακή προσευχή βοηθάει όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί βοηθάει να έρθει η εσωτερική καλοσύνη. Όταν ερχόμαστε στην θέση του άλλου, έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον Θεό με την συνεχή δοξολογία, και τότε η προσευχή για τον συνάνθρωπό μας γίνεται ευπρόσδεκτη από τον Θεό και τον βοηθάει.
Προσευχή με υπομονή

- Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.

Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς· δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσεις μια και να μπεις μέσα. Δεν γίνεται έτσι.

Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτον» (Λουκ. 24, 25), λέει το Ευαγγέλιο για τους δύο Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλοσύνη, θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις, γι' αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους.

Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώσει το αίτημά του. Γι' αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθείτε» (Ματθ. 21, 21), είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει να μας δώσει αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφτούμε πνευματικά.

Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά αφού έχουμε Θεό Παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το Αίμα Του, δεν δικαιολογούμαστε να ανησυχούμε.

Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως στα δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντηση στο αίτημά μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω, την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι Του, για να ενεργήσει.

Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει· μετά από λίγο πάλι την αποσύρει. Η αίτηση όμως πρέπει να μείνει, για να παίρνει την σειρά της.
Προσευχή με πόνο

- Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;

Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή.
 

Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να προσευχηθούν δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνει κανείς προσευχή, αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχει χρόνος, ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή· ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής.

Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσεις το ακουστικό, πριν ακόμα καλέσεις, σε ακούει ο Θεός! Και το πληροφορείται ο άλλος. Να δείτε πως οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι' αυτούς και φωνάζουν όπου κι αν βρίσκονται!

Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο· δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα». Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογκάει, υποφέρει, όταν κάνει προσευχή για οτιδήποτε.

Ξέρετε τι θα πει υποφέρει; Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο του κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτήν την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο, τον ανταμείβει ο Θεός με την θεία αγαλλίαση. Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, αλλά η θεία αγαλλίαση έρχεται ως συνέπεια, επειδή συμμετέχει στον πόνο του άλλου (...).
Η θεία παρηγοριά

- Γέροντα, όταν πονώ για τους άλλους, με πιάνει άγχος και δεν μπορώ να προσευχηθώ.

Το ότι έχει κανείς άγχος όταν πονά για τους άλλους και να μην μπορεί να προσευχηθεί είναι δείγμα ότι υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα του! Εγώ, όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο πιο πολύ προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τα λέω όλα στο Χριστό και εκείνος τα τακτοποιεί.

Και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός, ενώ το σωματικό κουράγιο ελαττώνεται, το ψυχικό αυξάνει, γιατί η αγάπη, η θυσία, ο πόνος για τον άλλον δίνουν πολλή ψυχική δύναμη. Και ήμουν όρθιος όλη την νύχτα μέχρι τη Θεία Λειτουργία που έβλεπα τον κόσμο (Ο Γέροντας εννοεί την αγρυπνία της 9ης προς 10η Νοεμβρίου του 1993. Παρόλο που ήταν πολύ ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, όρθιος, στηριγμένος σε μια καρέκλα, έδωσε την ευχή του σε τριάντα χιλιάδες περίπου ανθρώπους που πέρασαν εκείνη την ημέρα). Μετά και μέσα στην Εκκλησία και πάλι όρθιος, αλλά δεν ένιωθα κούραση, γιατί πονούσαν τον κόσμο και αυτό με δυνάμωνε. Και εσύ να προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ο Χριστός θα τα οικονομήσει όλα.

Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη. Με τον κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα! Δεν τα περνούσα έτσι τα θέματά τους. Πονούσα, αναστέναζα, αλλά σε κάθε αναστεναγμό άφηνα το θέμα στο Θεό, και στον πόνο που ένιωθα για τον άλλον έδινα ο Θεός παρηγοριά. Δηλαδή με την πνευματική αντιμετώπιση ερχόταν θεία παρηγοριά, γιατί ο πόνος που έχει μέσα την ελπίδα στο Θεό έχει θεία παρηγοριά. Αλλιώς πως θα αντέξει κανείς! Πώς θα μπορούσα διαφορετικά να τα βγάλω πέρα με τόσα που ακούω;

Πονάω, αλλά σκέφτομαι και την θεία ανταμοιβή στους πονεμένους. Είμαστε στα χέρια του Θεού. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη, θεία ανταπόδοση, τίποτε δεν πάει χαμένο. Όσο βασανίζεται κανείς, άλλο τόσο θα ανταμειφθεί. Ο Θεός, ενώ βλέπει τόσον πόνο πάνω στη γη, ακόμη και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε, δεν τα χάνει.

«Περισσότερο υποφέρεις, λέει, περισσότερο θα σε οικονομήσω στην άλλη ζωή», και γι' αυτό χαίρεται. Διαφορετικά πώς θα μπορούσε, ας πούμε, να αντέξει τόση αδικία, τόση κακία που υπάρχει; Έχει όμως υπ' όψιν Του την ανταμοιβή αυτών που υποφέρουν και μπορεί, τρόπος του λέγειν, να αντέξει αυτόν τον μεγάλο πόνο. Εμείς δεν βλέπουμε τι δόξα θα λάβει ο άλλος και πονούμε, γι' αυτό ο Θεός μας ανταμείβει με θεία παρηγοριά.

- Γέροντα, αυτή η στενοχώρια δεν καταβάλει τον άνθρωπο;

Όχι. Ο άνθρωπος, όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται. Στην αρχή πικραίνεται, όταν ακούει ότι κάποιος υποφέρει, αλλά μετά έρχεται ως ανταμοιβή η θεία παρηγοριά και δεν καταστρέφεται ο οργανισμός του. Ενώ η πίκρα από την κοσμική στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κ.λ.π., αυτή δεν βλάπτει τον οργανισμό, γιατί έχει το θείο βάλσαμο.
Ο κίνδυνος της αναισθησίας

- Γέροντα, μερικές φορές μου ζητούν λαϊκοί να προσευχηθώ για ένα πρόβλημά τους. Το κάνω, χωρίς όμως να νιώσω πόνο.

Εδώ υπάρχουν δύο περιπτώσεις: η πρώτη είναι επικίνδυνη, η δεύτερη έχει πνευματική αντιμετώπιση. Όταν ο μοναχός ξεχνά τους δικούς του και δεν σκέφτεται και τους άλλους, δηλαδή δεν προσεύχεται για τον κόσμο, τότε αυτό είναι πολύ κακό. Ερχόμαστε δηλαδή στο μοναστήρι, εγκαταλείπουμε τους δικούς μας, και φθάνουμε να ξεχάσουμε τους δικούς μας, πόσο μάλλον τους άλλους. Αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πνευματικά, αλλά δεν συμμετέχουμε στον πόνο των άλλων πνευματικά. Δεν προχωρούμε πνευματικά, για να μπορέσουμε να νιώσουμε τα προβλήματά τους, και υπάρχει κίνδυνος να φθάσουμε σε μια αναισθησία. Αρχίζει σιγά-σιγά μία αδιαφορία και γίνεται η καρδιά πέτρα. Στην δεύτερη περίπτωση πονά κανείς για όλο τον κόσμο, αλλά νιώθει και μια παρηγοριά, γιατί σκέφτεται ότι ο άλλος που υποφέρει θα έχει μισθό από τον Θεό, θα είναι μάρτυρας. Με αυτόν τον λογισμό νιώθει βαθιά σιγουριά και έχει μια εσωτερική χαρά. Σ' αυτήν την περίπτωση η καρδιά δεν είναι πέτρινη αλλά θεϊκή).

Αν δεν προσέξουν οι καλόγεροι, μπορεί να γίνει η καρδιά τους πολύ σκληρή. Οι κοσμικοί βλέπουν ατυχήματα, την δυστυχία των άλλων, και πονούν. Εμείς δεν την βλέπουμε και μπορεί να ζητάμε όλο για τον εαυτό μας. Αν δεν κάνουμε δηλαδή λεπτή εργασία, για να νιώσουμε την δυστυχία των άλλων και να κάνουμε γι' αυτούς καρδιακή προσευχή), θα γίνουμε σκληρόκαρδοι. Θα φθάσουμε σε σημείο να θέλουμε το βόλεμά μας και θα γίνει η καρδιά μας πέτρινη με την αδιαφορία, πράγμα που είναι αντιευαγγελικό. Ό μοναχός πρέπει να ενδιαφέρεται, να πονάει και να προσεύχεται γενικά για τον κόσμο. Αυτό δεν του φέρνει περισπασμό, αλλά αντιθέτως βοηθιέται και ο ίδιος με την προσευχή), βοηθάει και τους άλλους.

- Γέροντα, ενώ βλέπω τα χάλια μου, κάνω πιο πολλή προσευχή για τους άλλους. Μήπως είναι καλύτερα να μnν προσεύχομαι για τους άλλους και να προσεύχομαι μόνο για τον εαυτό μου;

- Από ταπείνωση; Αν είναι από ταπείνωση, να λες στον Θεό με πολλή ταπείνωση: «Θεέ μου, τέτοια που είμαι, δεν πρέπει να με ακούσεις. Άλλα δεν είναι αδικία να υποφέρουν οι άλλοι εξ αιτίας μου; Γιατί, εάν είχα πνευματική κατάσταση, παρρησία, θα με άκουγες και θα τους βοηθούσες. Φταίω και εγώ, που ο άλλος υποφέρει. Τώρα όμως τι φταίει να υποφέρει εξ αιτίας μου; Σε παρακαλώ, βοήθησέ τον».

Εξαρτάται δηλαδή πως τοποθετείσαι για τους άλλους. Νιώθεις ότι δεν είσαι άξια, αλλά τυχαίνει, βλέπεις έναν πονεμένο, στενοχωριέσαι, πονάς, προσεύχεσαι. Όταν λ.χ. βλέπω εν αν τυφλό, αισθάνομαι τον εαυτό μου ένοχο, γιατί, αν είχα πνευματική κατάστασή, θα μπορούσα να τον θεραπεύσω.
 

Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος. Αναγνωρίζουμε την μεγάλη ή μικρή μας πνευματική αρρώστια και ταπεινά ζητούμε την σωματική υγειά για τον συνάνθρωπό μας, ως ένοχοι για την αρρώστια του. Γιατί, εάν είχαμε πνευματική υγειά, θα είχε θεραπευθεί προ καιρού και δεν θα παιδευόταν. 'Όταν τοποθετούμαστε σωστά, ότι είμαστε ένοχοι για όλη την κατάσταση του κόσμου, και λέμε «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», βοηθιέται και ο κόσμος όλος. Και για τα χάλια του πρέπει να πονέσει κανείς και να ζητήσει το έλεος του Θεού. Φυσικά, αν φθάσει σε μια πνευματική κατάσταση, τότε για τον εαυτό του δεν ζητάει τίποτε.

Βλέπω ότι πολλές φορές πιάνουμε στραβά το «Κύριε, 'Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και δήθεν από ταπείνωση δεν λέμε «ελέησον rημάς», δεν προσευχόμαστε για τους άλλους παρά μόνο για τον εαυτό μας. Γι' αυτό και μερικές φορές μας παρεξηγούν εμάς τους μοναχούς οι κοσμικοί και λένε ότι είμαστε εγωιστές και ότι φροντίζουμε να σώσουμε μόνον τον εαυτό μας. Το «ελέησόν με» είναι για να μην πέσουμε σε υπερηφάνεια. Η ευχή ενός ταπεινού ανθρώπου, που πιστεύει ότι είναι χειρότερος από όλους, έχει περισσότερη αξία από την αγρυπνία που κάνει ένας άλλος με υπερήφανο λογισμό. Όταν προσευχόμαστε με υπερηφάνεια, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
Κατάσταση Συναγερμού

Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο.

Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν; Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος1 θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο.

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. 'Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. 'Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. Γι' αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τηv Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή;

Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μονάχους να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τηv προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποίηση. Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με τηv προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και. να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει- αρκεί μόνο να προσεύχεται.

Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. 'Άλλωστε και το έργο του μονάχου αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα. Γι' αυτό, να ξέρει ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού.

Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα όποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε τηv προσευχή, με τηv όποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού.

Από τηv στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει. Βάζουμε τηv λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θειο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μονάχου, να τον κρατάει σε μια κοσμική αγάπη, σε μια κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική πρόσφορα στον συνάνθρωπό του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινείται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός. Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα.

Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια. Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει, ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι. Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία. να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμία συμβουλή.

Γι' αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου. Η προσευχή είναι που βοηθάει. Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο. Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο. Γι' αυτό λέω στον κόσμο: «Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε» .

Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό. Είδατε τι λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος».