Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Στην πόλη σαν τους αρχαίους ερημίτες...


Είπε ο Γέροντας Παΐσιος: «Εάν κάποιος θέλει να αγιάσει και για κάποιο λόγο δεν μπορεί να πάει σε μοναστήρι ας μετατρέψει το δωμάτιο του σε κελί. Εκεί κρυφά από τους ανθρώπους ας κάνει όλα τα πνευματικά του καθήκοντα, δηλ. ακολουθίες, αναγνώσεις, μετάνοιες, κομποσχοίνια κ.λπ. Ένας, για παράδειγμα, μπορεί να πηγαίνει στο ναό να κοινωνεί και μετά να γυρίζει στο σπίτι του και να συμπεριφέρεται όπως οι ερημίτες στα κελιά τους. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στον κόσμο, μπροστά στους οποίους ντρεπόμαστε εμείς που ονομαζόμαστε μοναχοί». 

πρεσβυτέρου διονυσίου Τάτση Νέον Γεροντικόν σελ 37

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Άγιος Παΐσιος: Χρειάζεται προσοχή – Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα


Σήμερα είναι καιρός να ετοιμασθούν οι ψυχές, γιατί, αν συμβεί κάτι, δεν ξέρω τι θα γίνει» αναφέρεται στις διδαχές του Αγίου Παϊσίου.
Ο Άγιος Παΐσιος μιλώντας σε πιστούς αναφερόταν συχνά στις δυσκολίες της εποχής και στα προβλήματα . Έλεγε: Είθε να μην επιτρέψη ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάη να σώση τον εαυτό του και θα τραβήξη την πορεία του.
Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ο Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Εμένα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν. Γιά να μην πω βράδυα, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν. Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευθήτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε.
– Αν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σε δύσκολα χρόνια, τι θα κάνει;
– Άρχισε τώρα να κάνεις πρώτα υπακοή, να απόκτησης διάκριση, και τότε θα δούμε. Γι’ αυτό είπαμε να κόψουμε τα κουσούρια πρώτα. Αν έχη κανείς κουσούρια, δεν θα τα βγάλη πέρα. Αν τώρα γκρινιάζη για όλα και νομίζη ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οι άλλοι είναι χάλια, τότε…; Κοιτάξτε να διορθωθήτε, για να δικαιούσθε την θεία βοήθεια.
Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιο δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τα …; φρούτα· δεν ωρίμασαν. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τι θα είστε; Όχυρο. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορήτε να βοηθάτε και πιο πέρα.
Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Καί ξέρετε τι κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχη ανάγκη από λαικούς;
Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος να ξεπεράση μια δυσκολία. Να ετοιμασθή, για να μην τον στενοχωρήση η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάση στην άρνηση. Θα έρθη εποχή που θα ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θα υποφέρουν.
Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και να διψάσουμε, πρέπει να διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία. «Ο,τι δεν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πω, το κάνω τώρα ακουσίως, για να καταλάβω τι θα πη καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου».
Αλλά ο καημένος ο κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο να εφευρίσκουν βόμβες που να σκοτώνωνται οι άνθρωποι και να μην καταστρέφωνται τα κτίρια, τι να πω; Όταν είπε ο Χριστός «μια ψυχή αξίζει όσο ο κόσμος όλος»[1], και αυτοί έχουν τα κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!
– Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, για ο,τι μας περιμένει.
– Αυτός ο φόβος μας βοηθάει να γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει να χαίρεται κανείς γι’ αυτήν την κατάσταση που περιμένουμε, άλλα να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό. Δηλαδή δεν θα περάσουμε μια κατοχή ενός Χίτλερ η ενός Μουσολίνι, άλλα θα δώσουμε εξετάσεις για τον Χριστό.
Δεν είναι ότι θα έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θα νικήσουμε. Τώρα ο αγώνας θα είναι πνευματικός. Θα παλέψουμε με τον ίδιο τον διάβολο. Ο διάβολος όμως δεν έχει καμμιά εξουσία, αν δεν του δώσουμε εμείς εξουσία.
Τι να φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ η Μουσολίνι, ήταν άλλο. Να μην υπάρχη φόβος. Να χαιρώμαστε που η μάχη είναι πνευματική.
Εάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θα δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Αν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, που έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρεις ψυχές να υπάρχουν σε ένα μοναστήρι που να σκέφτονται τον πόνο των άλλων και να προσεύχονται, είναι πνευματικό οχυρό.

Δέος! Ο Αγιος Παΐσιος είχε προβλέψει ότι θα πάρουμε την Πόλη…


Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, ευρέως γνωστός στους Έλληνες, πολιτικούς, στρατιωτικούς, λαϊκούς, Μοναχούς, Ιερείς και Επισκόπους, είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς για ό,τι είδαμε πολλά χρόνια αργότερα στα Εθνικά μας θέματα, αλλά και για πολλά που θα δούμε στο μέλλον.
Σε μια από τις προφητείες του είχε πει:
«Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς…… Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν…»
Η προφητεία αυτή φαίνεται, στην «ανάγνωση» κάποιων, να επαληθεύεται με τη νίκη του Ολυμπιακού και το άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου στην Κωνσταντινούπολη.
Οι ελληνικές σημαίες κυμάτισαν στο κατάμεστο γήπεδο και η νίκη ήρθε σα βάλσαμο , έστω προσωρινό, στον πόνο των πολιτών εν μέσω οικονομικής κρίσης και ακυβερνησίας.
’λλωστε μια αφορμή θέλει η ιστορία για να γυρίσει ο τροχός…
Πέρα από προφητείες και ερμηνείες, το βέβαιο είναι ότι η ελληνική ψυχή φαίνεται στα δύσκολα.
Και κάνει πραγματικότητα κατακτήσεις, που ελάχιστες ώρες νωρίτερα φάνταζαν εξωπραγματικές.

Άγιος Παΐσιος: «Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή..»


«Να μην παραμελούμε το θέμα της προσευχής σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό».

Κατάσταση Συναγερμού
Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλα και στο αδιέξοδο.
Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μοναχοί δεν κάνουμε προσευχή, ποιοί θα κάνουν; Ο στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος(1) θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο.
Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. ‘Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. ‘Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. Γι’ αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τηv Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή;
Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τηv προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποιήση. Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με τηv προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει – αρκεί μόνο να προσεύχεται.
Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική, είτε ενός συνανθρώπου του, είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. ‘Άλλωστε και το έργο του μοναχού αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα. Γι’ αυτό, να ξέρει ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού.
Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα οποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε τηv προσευχή, με τηv οποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού.
Από τηv στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει. Βάζουμε τηv λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θείο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μοναχού, να τον κρατάει σε μια κοσμική αγάπη, σε μια κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική προσφορά στον συνάνθρωπό του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινείται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός. Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα.
Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια. Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει, ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι. Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία, να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμιά συμβουλή.
Γι’ αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου. Η προσευχή είναι που βοηθάει. Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο. Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο. Γι’ αυτό λέω στον κόσμο: «Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ’ εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε».
Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό. Είδατε τι λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος».
Από το βιβλίο: «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Β΄»
– Εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Σουρωτή Θεσσαλονίκης
simeiakairwn

Προφητεία σοκ του Αγίου Παΐσίου για την ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο!


Διαβάστε την συγκλονιστική προφητεία του Αγίου Γέροντα Παϊσίου σχετικά με την κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο αλλά και την κατάληξη που προέβλεψε ότι θα έχει.
«Όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». «Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο. Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό».
«Εξαμίλια είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Τουρκίας. Το ίδιο και από τη δική μας πλευρά. Κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές μας, από οποιεσδήποτε νησιωτικές η χερσαίες ακτές, είναι τα Εξαμίλια. Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά της Ελλάδος και φτάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβά τους στο ζωνάρι τους».
«Το πολύ κάνα – δυο νησιά να πειράξουν οι Tούρκοι», «εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».
«Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του αγίου Κοσμά»
«Η Τουρκία θα διαλυθεί, και μάλιστα θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι», «Θα σβήσουν ως έθνος και η έκταση ολόκληρης της Τουρκίας θα είναι μία αχανής έρημος, στην οποία, για να συναντήσει κανείς άνθρωπο, θα πρέπει να περπατάει εφτά ώρες!»
«Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί».
«Θυμήθηκα τότε ότι ο Άγιος Μεθόδιος Πατάρων είχε πει σε μια προφητεία του « …;και κρατήσει Επτάλοφον, οι Ρώσοι, το ξανθό γένος και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα …;», δηλαδή το ξανθό γένος, οι Ρώσοι θα κρατήσουν την Πόλη, όσο κρατούν τα λάχανα (δηλαδή 5-6 μήνες). Αυτό το επιβεβαίωσε ο Γέροντας.
«Ο πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι παγκόσμιος…;»
«Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματα τους».
«Σ΄ αυτόν τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θα παραμείνει θεατής. Γήπεδο θα είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θα είναι και το πρώτο ημίχρονο…», «θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».
Παράδοση της Πόλης στους Έλληνες
«Την Πόλη θα μας τη δώσουν οι Ρώσοι. Θα την πάρουν σε πόλεμο που θα κάνουν με την Τουρκία και θα τη δώσουν σ’ εμάς», «Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Πόλη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους».
Η Αναγέννηση της Ορθοδοξίας
«Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα ήταν γι’ αυτούς πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του Έθνους.», «Όλοι ανεξαρτήτως θα πιστέψουν. Δεν θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άπιστος. Αλλά, δεν θα έχουν τον μισθό των σημερινών Χριστιανών.»

Άγιος Παΐσιος: «Καταρχήν οι Τούρκοι θα μπουν σε ένα νησί»


Το παρακάτω κείμενο αποτελείται απο 3 διαφορετικά δημοσιεύματα.
1)»Η Τουρκία, η καταραμένη φυλή, θα σβήσει όταν κατέβει η ρώσικη αρμάδα»!
Η είδηση ότι η CIA έχει ιδρύσει πριν από δώδεκα χρόνια ένα απόρρητο τμήμα αναλυτών που ασχολούνται με την ανάλυση των …
προφητειών από διάφορες θρησκείες και σε διάφορα μέρη του κόσμου, μας βάζει στον πειρασμό να αναδημοσιεύουμε ένα εντυπωσιακό ως προς την πρόβλεψή του απόσπασμα των όσων υποστήριζε ότι θα συμβούν μελλοντικά ο μοναχός Παΐσιος ο οποίος εκοιμήθη το 1994.
Το πιο κάτω κείμενο είναι αυτοτελές το 10ο κεφάλαιο από το σχετικά πρόσφατα (2001) εκδοθέν βιβλίο για τον Γέροντα Παΐσιο: «Λόγοι χάριτος και Σοφίας» από τον Αγιορείτη π. Μακάριο Αγιαννανίτη.
«Σήμερα ο νέος Ισραήλ είμεθα εμείς οι Έλληνες. Η δική μας παιδεία όμως είναι εβδομηκοντάκις επτά και όχι επτάκις, διότι εμείς είχαμε τη γνώση .Το εβδομηκοντάκις επτά, που είναι η αιχμαλωσία μας (1453 Άλωση Κων/πόλεως ) από το Ισλάμ, τώρα ακριβώς τελειώνει. Αυτός ήταν ο κανόνας του Θεού για τις αμαρτίες μας
Ένα παρόμοιο είχε γίνει με τον ρωσικό λαό. Πριν 50 χρόνια μαζί με τον γέροντα μου, τον Ιωσήφ τον Έγκλειστο, συναντήσαμε ένα Ρώσο μοναχό,γέροντα. Για να τον ενισχύσουμε για τα δεινά του ρωσικού λαού και την δοκιμασία των πιστών από τον κομμουνισμό, θελήσαμε να του δώσουμε θάρρος, λέγοντας του λόγια παρηγοριάς. Αυτός όμως λέει : «Δεν είναι τίποτα, κανόνας είναι που θα κρατήσει εβδομήντα χρόνια». Εσύ πως το ξέρεις; ρωτήσαμε.
Και η απάντηση του : «Το 1917 , όταν επεκράτησε ο κομμουνισμός, ο Χριστιανισμός εκηρύχθει εκτός νόμου, και όποιος σκότωνε Χριστιανούς ήταν ήρωας. Οι χριστιανοί πανικοβλήθηκαν και οι μεν πλούσιοι εδραπέτευσαν προς την Ευρώπη, οι δε άλλοι έτρεχαν στους ναούς, ελπίζοντας ότι ο Θεός θα κάμει θαύμα για να τους σώσει. Σε ένα μεγάλο ναό, των Αγίων Αποστόλων, μπήκαν πέντε περίπου χιλιάδες Χριστιανοί.
Οι μπολσεβίκοι όταν τους βρήκαν έβαλαν φωτιά στο ναό. Ένας από τους χριστιανούς δεν πέθανε. Είχε κατορθώσει να ανέβει ψηλά στους τρούλους και έμενε δίπλα από ένα παράθυρο και ανέπνεε. Αυτός λοιπόν μου είπε, ότι όταν ήρθε η ώρα που άρχισε ο κόσμος να πεθαίνει, κλαίγανε και φωνάζανε,παρουσιάστηκαν οι Δώδεκα Απόστολοι και τους είπαν ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν,διότι δεν το επιτρέπει ο Θεός. Είναι κανόνας για τις αμαρτίες μας που θα κρατήσει 70 χρόνια».
Αυτά μας είπε ο Ρώσος μοναχός 50 χρόνια πριν. Το διάστημα που διέρρευσε από τότε, είχα σχεδόν ξεχάσει τα λόγια του. Όταν όμως έπεσε ο χάρτινος πύργος του «ανατολικού ευδαιμονισμού», τότε το θυμήθηκα. Κάθισα και μέτρησα και είδα ότι ήταν ακριβώς εβδομήντα χρόνια. Τώρα και ο δικός μας κανόνας των εβδομηκοντάκις επτά τελειώνει και θα επανέλθουν. Τώρα ο πνευματικός νόμος θα εφαρμοσθεί πολυτρόπως.
Πρώτα θα παιδεύσει ο Θεός τους μεγάλους εχθρούς της Ορθοδοξίας, που είναι ο Ισλαμισμός και ο Καθολικισμός. Αυτοί που αμείλικτα χτυπούν την Ορθοδοξία, τώρα θα εκλείψουν . Ακόμα και αυτοί που κατέστρεψαν τον Βυζαντινό Πολιτισμό δεν είναι οι Τούρκοι που τον κατέστρεψαν, είναι οι σταυροφόροι, οι Ευρωπαίοι, οι καθολικοί που ενίσχυσαν τους Τούρκους για να καταστρέψουν το Βυζάντιο. (σ.σ. Σας θυμίζει τίποτα σχετικά με το Μνημόνιο και τη νέα δουλεία;)
Τους απογόνους τους, λοιπόν , θα τους μαζέψει ο Θεός εκεί μέσα και θα σφαγούν εκεί. Εσείς είστε νεότεροι και θα το δείτε, αφού θα είστε εν τη ζωή. Τώρα θα γίνει η Μεγάλη Σύρραξη, ο Αρμαγεδών. Αυτό που τώρα ξεκίνησε στα Βαλκάνια δεν θα σταματήσει.
Εκείνος που θα το εμποδίζει να απλωθεί είναι η διαιρεμένη ρώσικη ηγεσία (σ.σ. Γέλτσιν) η οποία πλευρίζει τους Αμερικανούς. Όμως ο ρωσικός λαός θα τους ρίξει και οι χριστιανικοί λαοί των Βαλκανίων θα προελάσουν (σ.σ.τα λέει πέντε-έξι χρόνια πριν την άνοδο του Β.Πούτιν στην εξουσία!).
Οι Ρώσοι θέλουν τώρα να βγουν στη Μεσόγειο (σ.σ.!). Αυτό θα είναι το ελατήριο. Όμως δεν θα είναι αυτή η πραγματική αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός τους προσκαλεί ως όργανα Του. Κατεβαίνοντας αυτοί θα σβήσουν και θα αφανίσουν την τούρκικη λαίλαπα μέσα σε μια εβδομάδα. Κι όταν κατέβουν οι φίλοι της Τουρκίας (οι απόγονοι δηλαδή των σταυροφόρων ) το ΝΑΤΟ, για να τη σώσουν,τότε εκεί θα γίνει, η μεγάλη Σύρραξη και θα σφαγούν. (σ.σ.: τα λέει 16 χρόνια πριν κατεβεί η ρωσική αρμάδα!)
Η Κύπρος θα δεχτεί ράπισμα από τους Τούρκους (γιατί τώρα είναι ανέγγιχτη), αλλά θα είναι προσωρινό. Η Τουρκία θα σβήσει, αλλά δεν θα υπάρχει ούτε μια σελίδα στην παγκόσμα ιστορία που να φέρνει στη μνήμη ότι υπήρξε αυτή η καταραμένη φυλή.
Αγαπώ πολύ την πατρίδα μου και λυπούμαι πολύ που σήμερα τα Ελληνόπουλα ντρέπονται να πουν πως είναι Έλληνες. Η λέξη «Έλληνας» δεν αποδίδει φυλετισμό. Η λέξη «Έλληνας » αποτελεί φυλετισμό για κάθε άλλον πλην των Ελλήνων. Τώρα όμως δεν είμεθα Έλληνες, είμεθα Ρωμαίοι, είμεθα Βυζαντινοί,είμεθα Θεανθρωπιστές. Ανεβήκαμε πιο ψηλά.
Είναι κρίμα , γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία. Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν.
Σήμερα πουλήθηκαν όλα. Σήμερα όμως που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Το αίμα το Ελληνικό που χύθηκε για την Ορθοδοξία, εάν ενωθεί σήμερα θα γίνει πλωτό ποτάμι, να πνίξει τους κανίβαλους που λέγονται «μεγάλοι».
Όταν έγινε η πρώτη διάσπαση του ατόμου και κατασκευάστηκε η ατομική βόμβα, άκουσα ο ίδιος τον Αϊζενχάουερ να δηλώνει : «Σήμερα ευρισκόμεθα στα προπύλαια της ελληνικής μαθηματικής». Είπε την αλήθεια ο κανίβαλος!
Οι ελπίδες μας είναι μόνο στον Θεό. Κι εσείς να ζείτε χριστιανικά, γιατί σας λέω υπεύθυνα – και θα το δείτε – ότι δεν έχουμε μέρες.Αυτό που ανάβει τώρα στα Βαλκάνια θα συνεχιστεί. Αυτό θα είναι η αφετηρία μέσω της οποίας ο Θεός, με το δικό Του τρόπο, θα ελευθερώσει τους χριστιανούς και θα τους υψώσει πάλι στην γραμμή τους. Και θα επανέλθει το Βυζάντιο. Και ξέρετε γιατί; Διότι οι Ευρωπαίοι λαοί θα ξαναενωθούν. Ποιος θα τους καθοδηγεί; Δεν κρατάει κανείς. Μόνο εμείς κρατάμε την Ορθόδοξη πίστη».
Εξακολουθούμε να τονίζουμε ότι είμαστε ορθολογιστές και δεν ασπαζόμαστε τις προβλέψεις μελλοντικών γεγονότων από τον οιονδήποτε. Αλλά σίγουρα το παραπάνω απόσπασμα θα αποτελέσει σημείο ανάλυσης πολλών ειδικών…
2)ΑΠΌ ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ….
• Ἡ συζήτηση ἔγινε στὸν φράχτη. Παρόλο τὸν φρικτὸ πόνο ποὺ ἔνοιωθε, μὲ ὑπέμεινε καὶ συζητοῦσε μαζί μου. ‘’Γέροντα, τοῦ ξαναλέω, θέλω νὰ μοῦ πῆτε γιὰ τὸν Ἀντίχριστο. Ἀκούγονται πολλὰ καὶ διάφορα’’. ‘’ ῎Ακου, μοῦ λέει, ἔχουμε ἀκόμη καιρὸ. Ἀργεῖ ἀκόμη. Πρῶτα, θὰ γίνη ἕνας μεγάλος πόλεμος! Πολὺ μεγάλος! Θὰ χυθῆ πολὺ αἷμα. Θὰ πάρουμε καὶ τὴν Πόλη! Θὰ χυθῆ, ὅμως, πολὺ αἷμα! Ὅπως λέει καὶ ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τριῶν χρονῶν Δαμάλι θὰ πλέη στὸ αἷμα. Αὐτὸς ὁ πόλεμος, θὰ εἶναι πολὺ μεγάλος. Θὰ εἶναι γενικὸς πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος, δὲν ἔχει ξαναγίνει. Μετὰ, θαρθῆ ὁ Ἀντίχριστος’’. ῎Ηθελα νὰ ρωτήσω καὶ πολλὰ ἄλλα, ἀλλὰ ὁ Γέροντας μὲ σταμάτησε. ῞Ενα κύμα πόνου φάνηκε στὴν ἔκφρασή του. ‘’ ῎Αντε, τώρα, νὰ πηγαίνης, μοῦ λέει, γιατὶ πονάω καὶ θὰ βρέξη’’.
• ῎Αλλοτε, πάλιν, κατὰ μαρτυρίαν Ἑλληνοκυπρίου ποὺ τὸν ἐπεσκέφθη, τοῦ εἶπαν, πάλι γιὰ τοὺς Τούρκους. Ἐκεῖνος ἀπήντησε: «Οἱ Τοῦρκοι, τὰ κόλλυβα τὰ ἔχουν στὸ ζωνάρι, δὲν εἶναι μακρυὰ ἡ καταστροφὴ καὶ ἡ ταπείνωσή τους». Εἶπε καὶ τοῦτο: «Οἱ Τοῦρκοι εἶναι πολὺ καλύτεροι ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους».
• ῞Οσον ἀφορᾶ στὴν σχετικὴ προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐπιβεβαιώνεται ὅτι τὰ «Ἑξαμίλια» θὰ εἶναι τὰ 6 μίλια τῆς ὑφαλοκρηπίδας, ποὺ θὰ εἶναι ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ ξεκινήσει ἡ διένεξις μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας ….῞Ομως, ὁ πατὴρ Παΐσιος ἔλεγε μὲν, ὅτι θὰ ὑπάρχη πρόβλημα μὲ τὰ 6 μίλια τῆς ὑφαλοκρηπίδας, ἀλλὰ, γιὰ μένα, ποτὲ δὲν εἶπε ὁ πατὴρ Παΐσιος ὅτι ἡ αἰτία τοῦ πολέμου θὰ εἶναι τὰ 6 μίλια. ῎Ελεγε, ὅτι οἱ Τοῦρκοι θὰ φτάσουν στὰ 6 μίλια. Δὲν μπορεῖ ὁ πατὴρ Παΐσιος νὰ ἔλεγε ποτὲ ὅτι ἡ αἰτία τοῦ πολέμου θὰ εἶναι τὰ 6 μίλια, διότι θὰ ἀναιροῦσε τὸν ῞Αγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Γιὰ μένα, ὅμως, οἱ Τοῦρκοι ἔφθασαν στὰ 6 μίλια, δηλ. τὰ πράγματα ὀξύνονται. Αὐτὴν τὴν στιγμὴ, οἱ Τοῦρκοι ἔχουν φτάσει στὰ 6 μίλια. ῎Εχει ἐπιτρέψει ἡ διεθνὴς κοινότητα νὰ πᾶμε στὰ 12 μίλια, ἔχει δοθεῖ ἀπόρρητη ὁδηγία, μπορῶ νὰ σᾶς τὴν δώσω, ὑποχρεωτικὰ νὰ πᾶμε τὴν ὑφαλοκρηπίδα στὰ 12 μίλια, καὶ ἡ Ἑλλάδα δὲν τὸ ἔχει κάνει. Τὰ 6 μίλια στὸ Αἰγαῖο τὰ ἔχουμε χάσει. ῎Ηδη ἔχουν φτάσει οἱ Τοῦρκοι, θέλω νὰ πῶ, στὰ «Ἑξαμίλια». Βλέπετε, οἱ ἅγιοι δὲν ἀναιροῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
Ἡ ἐπεξήγηση, ἀπὸ τὸν π. Παΐσιο, τῆς προφητείας τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, αὐτὴ εἶναι. Ὁ παππούλης ἁπλᾶ ἔκανε ἐπεξήγηση τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Τουλάχιστον ἀπ’ ὅσα εἶπε σὲ μένα, καὶ ἀπ’ ὅσα ἔλεγε στὸν κόσμο, ὅταν ἤμουν παρών.Μιὰ ἄλλη παρατήρηση εἶναι ἡ ἑξῆς: ῞Ολοι λένε, ἂς ποῦμε, καὶ γράφουν, στὰ κείμενὰ τους, ὅ,τι εἶπε ὁ πατὴρ Παΐσιος γιὰ τὰ 6 μίλια κτλ., ὅμως κανεὶς δὲν ξέρει τί ρώτησαν, ἐκεῖνοι πού ρώτησαν τὸν πατέρα Παΐσιο, σχετικὰ μ’ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Δὲν γνωρίζομε τὶς ἐρωτήσεις. Στὸ θέμα αὐτό, ἐπίσης, ποτὲ, ὅσο ἔτυχα ἐγὼ, ὁ πατὴρ Παΐσιος δὲν μιλοῦσε μὲ χρονολογίες. Αὐτὸ ποὺ μπορῶ νὰ πῶ εἶναι ὅτι ἔλεγε: «Ἐσεῖς θὰ τὰ δεῖτε, ἐγὼ δὲν θὰ τὰ δῶ». Ποτὲ δὲν ἄκουσα νὰ πεῖ σὲ κανέναν ἡμερομηνία. Τώρα, ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ὅταν τὸν ρώτησα, πολλὲς φορὲς, ἄν, σὲ ἐνδεχόμενο πόλεμο μεταξὺ Ἑλλάδος καί Τουρκίας, θὰ πάθουμε μεγάλη ζημιά, μοῦ ἔλεγε: «Ἐμεῖς, ἔχουμε τὸν Τριαδικὸ Θεὸ• δὲ φοβόμαστε τίποτα». ῎Ελεγε, ὅμως, χαρακτηριστικά, ὅτι, ὅπως ὅταν κάτση ἕνα κουνούπι νὰ σὲ τσιμπήση, ἄν θὲς νὰ τὸ σκοτώσης, τ’ ἀφήνεις νὰ ρουφήξη λίγο αἷμα, νὰ πάρη τὴν πρώτη ρουφηξιὰ, νὰ γλυκαθεῖ, ὁπότε μετὰ τὸ σκοτώνης πολὺ εὔκολα, γιατὶ ἔχει ναρκωθεῖ, ἔτσι θὰ τὴν πάθουν οἱ Τοῦρκοι. Τώρα, αὐτὸ, ὁ κάθε ἕνας μπορεῖ νὰ τὸ ἑρμηνεύση ὅπως τὸ καταλαβαίνει. Ἐγὼ δὲν τὸ ἑρμηνεύω, τὸ λέω αὐτούσια, ὅπως τὸ εἶπε ὁ παπποῦς.
• «Κοίταξε νὰ δῆς, πώς θὰ ξεκινήσουνε τὰ γεγονότα: Κατ’ ἀρχὴν, οἱ Τοῦρκοι θὰ μποῦν σὲ ἕνα νησί. Στὴν Ἀλεξανδρούπολη δὲν θὰ μποῦν. Θὰ μποῦν τοπικὰ, σὲ ἕνα νησί. Μόνο ἐκεῖ θὰ μποῦν. ῞Οταν θὰ μποῦν, λέει, θὰ πονέση ἡ Ἑλλάδα. Καὶ ἐμᾶς, θὰ μᾶς πιάση πεῖνα. Θὰ πεινάση ἡ Ἑλλάδα. Καί, ἐπειδὴ θὰ κρατήση αὐτὴ ἡ μπόρα κάποιο διάστημα, μῆνες θὰ εἶναι, θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι».
• Μετά, ρωτάω: «Γέροντα, πῶς θὰ καταλάβω, ὅτι θὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν πόλεμο;” «῞Οταν, λέει, θὰ ἀκούσης στὴν τηλεόραση νὰ γίνετε θέμα γιὰ τὰ μίλια, γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν μιλίων (τῆς ὑφαλοκρηπίδας), ἀπὸ 6 σὲ 12 μίλια, ἀπὸ πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος. Ἀκολουθεῖ». Λέω: «Καὶ ποιὰ κράτη θὰ συμμετέχουν;» «Κοίταξε, λέει, θὰ μποῦν πρῶτα οἱ Τοῦρκοι σ’ αὐτὸ τὸ νησί, καὶ μετὰ θὰ κατέβουν οἱ Ρῶσοι στὰ Στενά. ῎Οχι, λέει, γιὰ νὰ βοηθήσουν ἐμᾶς. Αὐτοὶ, λέει, θὰ ἔχουν ἄλλα συμφέροντα, ἀλλὰ, χωρὶς νὰ τὸ θέλουν, θὰ βοηθᾶνε ἐμᾶς. Τότε, οἱ Τοῦρκοι, γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὰ Στενὰ, ποὺ εἶναι στρατηγικῆς σημασίας, καί θὰ ἀποσύρουν τὰ στρατεύματα ἀπʼ τὸ νησί. Θὰ δοῦν, τότε, τὰ ἄλλα κράτη τῆς Εὐρώπης, συγκεκριμένα ἡ Ἀγγλία, ἡ Γαλλία, ἡ Ἰταλία καὶ ἄλλα ἕξη-ἑφτὰ κράτη τῆς ΕΟΚ, ὅτι ἡ Ρωσσία θὰ ἁρπάξη μέρη, ὁπότε θὰ ποῦν: “Δὲν πᾶμε καὶ ἐμεῖς ἐκεῖ πέρα μήπως πάρουμε καὶ ἐμεῖς κανένα κομμάτι;” ῞Ολοι, ὅμως, θὰ κυνηγοῦν τὴν μερίδα τοῦ λέοντος. Ὁπότε, θὰ μποῦν καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι στὸν πόλεμο».
Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο, λέω: «Ἐμεῖς, τί θὰ κάνουμε, σὰν Ἑλλάδα, σὰν μέλος τῆς ΕΟΚ, ὁ στρατὸς ὁ ἑλληνικὸς θὰ πάρη μέρος σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο;» «῎Οχι, λέει. Θὰ βγάλη ἀπόφαση ἡ Κυβέρνηση νὰ μὴ στείλη στρατό. Θὰ κρατήση στρατὸ μόνο στὰ σύνορα. Καὶ, θὰ εἶναι μεγάλη εὐλογία ποὺ δὲν θὰ πάρη μέρος. Γιατὶ, λέει, ὅποιος πάρη μέρος σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο, χάθηκε… Πολὺς κόσμος θὰ σκοτωθῆ, πολλὰ ἑκατομμύρια. Τότε, ἐπειδὴ ὁ κόσμος στὴν Ἑλλάδα θὰ φοβηθῆ πολὺ, πολλοὶ θὰ στραφοῦν πρὸς τὴν Ἐκκλησία, πρὸς τὸν Θεό, καὶ, ἀπʼ τὸν φόβο τους, θὰ μετανοήσουν. Γι’ αὐτὸ, λέει, ἐπειδὴ θὰ ὑπάρξη μετάνοια, δὲν θὰ πάθουμε κακὸ οἱ ῞Ελληνες. Ὁ Θεὸς θὰ λυπηθῆ τὴν Ἑλλάδα, ἐπειδὴ ὁ κόσμος θὰ στραφῆ πρὸς τὴν Ἐκκλησία, καὶ θὰ ἀρχίσουν νὰ προσεύχωνται. ῎Ετσι θὰ τὰ οἰκονομήση ὁ Θεὸς τὰ πράγματα, ὥστε ἡ Κυβέρνηση νὰ μὴ στείλη στρατὸ στὴν Πόλη, γιατὶ θὰ χαθοῦν πολλοί, ἑκατομμύρια κόσμος θὰ σφαγιασθοῦν.
• Κι ὅταν ἀναφερθήκαμε στούς ἐξ Ἀνατολῶν γείτονες καί τοῦ ζητήσαμε τήν γνώμη του, νά μᾶς πῆ δηλ. πῶς θά βγοῦμε ἀπό αὐτό τό ἀδιέξοδο καί ἀπ’ αὐτήν τήν μόνιμη ἀπειλή, πάλι μᾶς εἶπε νά μήν στενοχωριόμαστε, καὶ ὅτι τό τελικό ἀποτέλεσμα θά εἶναι ὑπέρ τῶν Ἑλλήνων. Θά χυθῆ καί λίγο αἷμα, τό ἐπιβεβαίωσε αὐτό ὁ Γέροντας, ἀλλά τό τελικό ἀποτέλεσμα θά εἶναι ὑπέρ τῶν Ἑλλήνων. Γιά δὲ τήν Κωνσταντινούπολη, ἐπειδή εἴμαστε πρόσφυγες στήν καταγωγή μας, μᾶς ἔλεγε ὅτι “Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη. Κάποια μέρα, θά εἶναι δική μας”. Αὐτό, τὸ θεωροῦσε σίγουρο. Τό ἔλεγε καί τό πίστευε. Τό ἔβλεπες στά μάτια του. “Εἶναι πολύ κοντά ὁ καιρός πού αὐτό θά γίνη πραγματικότητα”, εἶπε.
• Πήγαμε λίγο πιό κεῖ, καθίσαμε στά κούτσουρα καὶ μοῦ λέει ὁ ὑπεύθυνος τῆς παρέας: “Τί θὰ λέγατε νὰ κάνουμε μία συζήτηση γιὰ τὴν Τουρκία;” Λέω: “Μὴν ἀνησυχῆτε. Κάτι τέτοιο θὰ μᾶς πῆ ὁ Γέροντας». Γύρισε ὁ Γέροντας ἀπὸ τὸ Κελλάκι του, κι ὅπως καθόμασταν ἐκεῖ, ὅλοι μαζί, λέει: “Τί λέτε, θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη, βρὲ παιδιά;”. Ἐμεῖς δέν μιλάγαμε. Λέει, γιὰ δεύτερη φορά: “Τί λέτε, θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη;”. Πάλι, σιωπὴ ἰχθύος. Λοιπόν, τήν τρίτη φορὰ λέει: “ ῎Ε, παλληκάρια τῆς φακῆς εἶστε!” Πετιέται ἕνας καὶ λέει: “Θὰ τὴν πάρουμε, Γέροντα!”. “Θὰ τὴν πάρουμε, Δημήτρη, τοῦ λέει. Θὰ τὴν πάρουμε, γιατὶ τὸ θέλει ὁ Θεός”. Μετὰ, ἄρχισε ἡ συζήτηση. Λέει: “Κοιτάχτε νὰ δῆτε. Ἐμεῖς, τώρα, δὲν μποροῦμε νὰ τὰ βάλλουμε μὲ τὴν Τουρκία. Ἀλλά, θὰ γίνη ἕνας εὐρωπαϊκὸς πόλεμος ἐναντίον τῆς Ρωσίας. Καὶ, τότε, ἡ Ρωσία θὰ χτυπήση τὴν Τουρκία. Θὰ τὴν κάνη, σὲ λίγο καιρὸ, σκόνη. Σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο θὰ νικηθοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι.
Οἱ ῞Ελληνες δὲν θὰ συμμετάσχουν σ’ αὐτὸν τὸν πόλεμο. Καὶ, τότε, λέει, θὰ τὴν πάρη ἡ Ρωσία τὴν Πόλη καί θὰ πιέζουν οἱ Εὐρωπαῖοι νὰ τὴν δώση. Δὲν θά μπορῆ ἡ Ρωσία νὰ τὴν κρατήση. Καὶ θὰ ἀναγκαστῆ νὰ μᾶς τὴ δώση. Ὄχι ἀπὸ ἀγάπη, ἀλλὰ ἀπὸ συμφέρον. Σοῦ λέει, ‘Χριστιανοὶ εἴμαστε καὶ ἐμεῖς κι αὐτοί• προτιμώτερο νά τήν δώσουμε στούς Ἕλληνες’. Ἔτσι θὰ τὴν πάρουμε τὴν Πόλη. Οἱ Τοῦρκοι θὰ γίνουν τρία κομμάτια. Τὸ πρῶτο κομμάτι, στὸν πόλεμο αὐτόν, θὰ σκοτωθῆ. Τὸ δεύτερο κομμάτι θὰ βαφτιστοῦν Χριστιανοί. Καὶ τὸ τρίτο, θὰ πάη, λέει, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦρθε, στὴν Μεσοποταμία”.
• Πῆρα τόν λόγο καί τὸν ρώτησα γιὰ τὴν κατάσταση τοῦ πολέμου στὴν Γιουγκοσλαβία καὶ κάτι περὶ ΕΟΚ. Λέει ὁ Γέροντας: “Κοιτάξτε νὰ δῆτε. Στὴν Γιουγκοσλαβία, ἄρχισαν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Τὰ πράγματα θὰ πᾶνε πρὸς τὸ καλό”. “Τί εἶναι, Γέροντα, πνευματικοί νόμοι;” “Νὰ μᾶς πῆ ὁ καθηγητής”. Λέει ἕνας καθηγητής: “Γέροντα, ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ποιό νόημα θέλετε ν’ ἀποδώσετε”. Λέει ὁ Γέροντας: “Πνευματικοὶ νόμοι εἶναι, ὅταν 3-4 ἄτομα χτυποῦν ἕναν, τότε ὁ ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς λέει: ‘Τί κάνομε; 4 ἄτομα χτυπᾶμε ἕναν;’ Συνέρχεται, λοιπόν, κατὰ κάποιο τρόπο καὶ φεύγει. Τὸ ἴδιο κι ὁ ἄλλος κλπ. Ἔτσι, τελικά, καλὸ θὰ βγῆ”. “Γέροντα, πόλεμος καὶ καλό;” “ Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει τὸ κακό, ἂν ἀπὸ κεῖ μέσα δὲν βγῆ κάποιο καλό. Τώρα, γιὰ τὴν ΕΟΚ, ἡ ἑνοποίηση δὲν θὰ γίνη, οὔτε μὲ ὀξυγονοκόλληση! Δὲν θὰ θελήσουν οἱ δυνάμεις, Ἀγγλία, Γαλλία, Γερμανία, νά ἑνωθοῦν, ἐπειδὴ ἔχουν παληοὺς λογαριασμούς. Καὶ, κατὰ κάποιο τρόπο, δὲν γίνεται ὁ πλούσιος συνέταιρος μὲ φτωχό”. “Γιὰ τὴν Πόλη νὰ μᾶς πῆτε”, λέει κάποιος. “Τὴν Πόλη θὰ τὴν πάρουμε. Ὄχι ἐμεῖς. Ἄλλοι θὰ μᾶς τὴν δώσουν. ῎Οχι ἐπειδὴ μᾶς ἀγαπᾶνε, ἀλλὰ, προκειμένου νὰ λυθῆ τὸ πρόβλημά τους, θὰ τὴν δώσουνε σὲ μᾶς”. “Γέροντα, πῶς θὰ τὴν κάνουμε… κουμάντο;” “Κοίταξε νὰ δῆς.
Ἡ Πόλη θὰ ἀνήκη μέν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ θὰ εἶναι διεθνής, κατὰ κάποιο τρόπο. Θὰ εἶναι μέσα καὶ Ρῶσοι καὶ ῎Αγγλοι κλπ. Ἐσὺ, τί εἶσαι, πρόσφυγας;” “Ναί. Ὁ πατέρας μου γεννήθηκε στὴν Τσίτα Σουρμένων κι ἡ μάνα μου στὸν ῎Οφι”. “Στὴν πατρίδα σου πῆγες; Νά πᾶτε στὴν πατρίδα σας, ὅσοι εἶστε πρόσφυγες. Γιατὶ σᾶς βλέπουν οἱ Τοῦρκοι καὶ φοβοῦνται. Ἐπειδὴ τὰ ἔχουν κλεμμένα, νομίζουν ὅτι ἤρθατε, γιὰ νὰ τὰ πάρετε πίσω. Τὸ ξέρουν ὅτι εἶναι δικά σας καὶ φοβοῦνται. Τὸ εἶδα στὰ μάτια τους, ὅταν πῆγα στὴν δική μου. ῎Αντε, ἀρκετὰ γιὰ σήμερα”.
• Ρώτησαν τὸν Γέροντα ἂν ἡ Ἑλλάδα θὰ πάθει κακὸ καὶ τοὺς ἀπάντησε: «Πολλὲς μπόρες πέρασε ἡ Ἑλλάδα. Ἀδικήθηκε πολύ. Ἀλλά, ὅμως, μπόρες θἆναι. Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ πάθει τίποτε. Τὴν ἀγαπάει ὁ Θεός. Στὴ Μικρὰν Ἀσίαν ἔχουμε πολλὰ ἅγια λείψανα. Κάθε σπιθαμὴ καὶ βρίσκεις ἅγια λείψανα. Θὰ πάρουμε τὴν Ἁγία Σοφία καὶ θ’ ἀνοίξει ἡ Πύλη. Αὐτὴ τὴν Πύλη, δὲν τὴν ξέρει κανένας». «Γέροντα, θὰ διαρκέσει γιὰ πολὺ αὐτὸ τὸ κακό»; Γέροντας: «Μπόρες, μπόρες, θἆναι. Γέροντας: «Τὴν Κωνσταντινούπολη θὰ τὴν πάρουμε πίσω, ἀλλὰ ὄχι ἐμεῖς. Ἐμεῖς, ἔτσι ὅπως κατάντησε ἡ πλειονότητα τῆς νεολαίας μας, δὲν εἴμαστε ἱκανοὶ γιὰ τέτοια. ῞Ομως ὁ Θεὸς θὰ οἰκονομήσει νὰ πάρουν ἄλλοι τὴν Πόλη καὶ νὰ τὴν δώσουν σ’ ἐμᾶς, σὰν λύση στὸ πρόβλημά τους». Ὁ Γέροντας ἐπαναλάμβανε συχνὰ ὅτι: «Ὁ περιούσιος λαός, μετὰ Χριστόν, εἶναι ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Θὰ δοῦμε κίνδυνο, ὄχι ὅμως ἀπ’ αὐτὴν τὴν πλευρά, ἀλλὰ ἀπὸ ἄλλη πλευρά, ἀπὸ Ἀνατολάς. Θὰ δοῦμε κι’ ἄλλες δοκιμασίες, ἴσως πικρανθοῦμε κιόλας, ἀλλὰ τελικά, ὁπωσδήποτε θὰ φθάσουμε καὶ θὰ λειτουργήσουμε στὴν Ἁγία Σοφία». Ὁ Γέροντας: «Θὰ οἰκονομήσει ὁ Θεός. Σ’ αὐτὸ τὸν πόλεμο ὅλοι θὰ γυρίσουν ἡττημένοι.
Ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς θὰ εἶναι θεατής. Δὲν θὰ γυρίσει κανένας νικητὴς – γήπεδο θἆναι ἡ Παλαιστίνη. Θὰ ἑνωθοῦνε Αἰγύπτιοι,῎Αραβες, Λίβυοι…. καὶ θὰ ἐπιτεθοῦνε πρὸς Βορρᾶ. Μετὰ θὰ ἐπιτεθεῖ ἡ Ἀνατολὴ πρὸς τὴ Δύση. Τάφος θἆναι ἡ νεκρὰ θάλασσα. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἡμιχρόνιο. Ὑπάρχει καὶ δεύτερο ἡμιχρόνιο. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα, ὁ ἄνθρωπος θὰ φθάσει σὲ ἀδιέξοδο καὶ τότε, ὅλοι θὰ ζητοῦν νὰ μάθουν γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο, τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Ὁ κόσμος θὰ συγκλονισθεῖ πάρα πολύ. Ὁ Χριστὸς θὰ λυπηθεῖ ὑπερβολικὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ φανερωθεῖ (θὰ εἶναι ὁρατὴ ἡ Θεία ἐπέμβαση) γιὰ νὰ τὸν πιστέψουν. Τότε, θὰ ψάχνουνε νὰ βροῦνε ἀπίστους• δὲν θὰ εἶναι αὐτὴ ὅμως ἡ Δευτέρα Παρουσία».
• ῞Υστερα, ἡ συζήτηση περιεστράφηκε στὸ ἐὰν θὰ γίνη πόλεμος καί τί νὰ κάνουμε ὡς Χριστιανοὶ. Μᾶς καθησύχασε, ὅμως, ὁ Γέροντας, λέγοντας: “ Ἐὰν γίνη πόλεμος, οἱ μισοὶ ῞Ελληνες θὰ πεθάνουν ἀπὸ φόβο (πράγματι, φοβερὸ συναίσθημα ὁ πόλεμος) καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ θὰ παρακαλᾶνε νὰ πέση καμμιά ὀβίδα νὰ τούς ξεκάνη μιὰ ὥρα ἀρχίτερα. Τόσο πολὺ, μὲ τὶς ἀνέσεις καὶ τὶς πολυτέλειες, ὁ κόσμος ἄλλαξε. Γι’ αὐτὸ, ὁ καλὸς Θεὸς, παιδιά μου, θὰ τὰ οἰκονομήση ἀλλοιῶς. Θὰ ἀποφευχθῆ ἡ σύγκρουση μὲ τὴν Τουρκία καὶ θὰ μᾶς δώσουν οἱ μεγάλες δυνάμεις τὴν Κωνσταντινούπολη”. Ἐὰν θυμᾶμαι καλὰ, ἀνέφερε ὁ Γέροντας, ὅτι τὰ χρόνια ἐκεῖνα, οἱ ἄνθρωποι, τόσο ἀπελπιμένοι θἆναι ἀπ’ τοὺς πολιτικοὺς τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, ὥστε ὁ κόσμος θὰ τοὺς σιχαθῆ ὅλους. Εἶπε χαρακτηριστικὰ: “Θὰ ζητήσουν νὰ φύγουν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ καὶ νὰ ἔρθη ὁ βασιληᾶς. Καὶ ὁ βασιληᾶς, εἶπε ὁ Γέροντας, δὲν θὰ ἀρνηθῆ τὸ κάλεσμα τοῦ λαοῦ”.
• ‘’Παιδί μου, Χρῆστο, μοῦ λέει, ὁ Θεὸς μᾶς λυπήθηκε τὸ 1920 καὶ ἤθελε νὰ μᾶς τὴν δώση. Τὸ θωρηκτὸ «ΑΒΕΡΩΦ» καὶ τὸ θωρηκτὸ «ΚΙΛΚΙΣ», εἶχαν ἐλλιμενισθῆ στὸν Κεράτιο κόλπο τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀλλὰ ἐμεῖς, τότε, εἴχαμε μία μεγάλη ἁμαρτία. Εἴμασταν βλάσφημοι. Ὑβρίζαμε τὰ θεῖα καὶ, δυστυχῶς, ξέρω ὅτι θὰ σὲ στενοχωρήσω, ἀλλὰ πρέπει νὰ σοῦ τὸ εἰπῶ. Πιὸ πολὺ ἦσαν βλάσφημοι οἱ ῞Ελληνες Ἀξιωματικοί. Σήμερα, ἔχουμε ἄλλο ἁμάρτημα, μεγαλύτερο τοῦ προηγουμένου. Οἱ Ἑλληνίδες μάνες, σκοτώνουν τὰ παιδιά τους, πρὶν ἀκόμη τὰ γεννήσουν. Ἂν αὐτὸ τὸ ἁμάρτημα μηδενισθῆ, τότε ὁ Θεὸς θὰ μᾶς λυπηθῆ καὶ θὰ μᾶς δώση τὴν Πόλη. Ἡ Τουρκία ἔχει τὰ κόλλυβα στὸ ζωνάρι της καὶ θὰ διαλυθῆ. Ἐγὼ, εἶμαι γέρος, δὲν θὰ προλάβω νὰ τά ἰδῶ καὶ θὰ ἀποθάνω. Ἐσὺ εἶσαι νέος καὶ θὰ τὸ ἰδῆς’’. ‘’Γέροντα, ὅλα αὐτὰ εἶναι καλὰ ποὺ μοῦ τὰ λέτε, ἀλλὰ πότε;’’ ‘’Τὸ ‘πότε’ τὸ ξέρει μόνο ὁ Θεός. Ὅταν, ἐγὼ, τὸ 1986 καὶ 1987, σᾶς ἔλεγα ὅτι θὰ διαλυόταν ἡ Σοβιετικὴ ῞Ενωση δὲν μὲ πιστεύατε. Δὲν διελύθη; Ἔτσι θὰ διαλυθῆ καὶ ἡ Τουρκία. Θὰ λειτουργήσουν οἱ πνευματικὲς δυνάμεις κατὰ τέτοιον τρόπο, ὥστε τὰ συμφέροντα τῶν Μεγάλων θὰ ἐπιβάλλουν ἡ Πόλη νὰ δοθῆ στὴν Ἑλλάδα. Ἐσεῖς, οἱ στρατιωτικοὶ, τὴν Ἀλβανία νὰ προσέχετε. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ ἔλθη ἡ ἀπειλή’’. ‘’Γέροντα, ἅμα φτύσουμε, οἱ Ἀλβανοὶ θὰ πνιγοῦν στὸ φτύσμα μας, καὶ σεῖς λέτε ὅτι θὰ ἔλθη ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν Ἀλβανία; Δὲν μπορῶ νὰ τὸ πιστέψω’’. ‘’ ῎Ακου τὸν Γέροντα!!!’’
• Θὰ περάσουμε μιὰ μπόρα. Αὐτοὶ ποὺ θὰ περάσουν τὴν μπόρα, θὰ δοῦνε καὶ καλύτερες μέρες. Ἂς εὐχηθοῦμε, ὅμως, νὰ μὴ συμβοῦν αὐτά στὶς μέρες τὶς δικές μας, γιατὶ ἐμεῖς πολλὰ περάσαμε. (Ὁ κόσμος ἐπέμενε νὰ μάθη τί εἴδους μπόρα εἶναι αὐτή). Παλαιότερα, ὁ κόσμος πίστευε, κι ἂν ἄκουγε κάτι, τὸ δεχόταν καὶ συνετιζόταν. Τώρα, τί νὰ σᾶς πῶ. Ἐσεῖς, ξέρω ὅτι πιστεύετε, ἀλλά, ἂν σᾶς πῶ, θὰ στενοχωρηθῆτε. Ἐξ’ ἄλλου, ἀφοῦ πιστεύετε, νά ἀγωνίζεσθε, καὶ δὲν ἔχετε ἀνάγκη. Ἂν πάλι τὸ πῶ σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν, θὰ τὸ ρίξουν ἔξω. Ἀλλὰ σᾶς λέω: Ὅ,τι καὶ νὰ δῆτε, νὰ μὴν ἀπελπισθῆτε. Θὰ δῆτε νὰ ἐφαρμόζωνται διατάξεις σκληρές, ἀλλὰ, μὴν ἀπελπίζεσθε, μετὰ θὰ ἀποσύρωνται. ῎Αλλες πάλι, δὲν θὰ προλάβουν νὰ ἐφαρμοσθοῦν. Τὸ ἔθνος μας θὰ μεγαλώση. Ἡ Τουρκία θὰ καταστραφῆ. Ἡ θρησκεία τους εἶναι ὅλη μιὰ ἁμαρτία. Τὴν Ἑλλάδα, θέλουν νὰ τὴν ἐξαφανίσουν. Οἱ «φίλοι» της, θέλουν νὰ τὴν τσαλακώσουν. (Στὴν ἐρώτηση, ἂν οἱ ἄνθρωποι θὰ χαθοῦν, ἀπαντάει): “Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς, δὲν ὑπάρχει θάνατος. Τὸ κλειδὶ τῆς αἰωνιότητας βρίσκεται κάτω ἀπ’ τὴν πόρτα τοῦ τάφου μας”. Τότε, (μετά ἀπό τόν μεγάλο πόλεμο), ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ πιστεύσουν. Ἀλλὰ τότε δὲν θά ἔχουν μισθό.
• Κάποια στιγμή, ἀναφέρθηκε στὰ ἐθνικά θέματα. Ἀναφέρθηκε, μὲ μελανὰ χρώματα, γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε τότε στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν ἀνηθικότητα, γιὰ τὴν διαφθορὰ, καὶ ἔδειχνε πολὺ προβληματισμένος. Τὸ ἴδιο, ὅμως, προβληματισμένος ἔδειξε ὅταν ἀναφέρθηκε στὴν Τουρκία. Ἐπεσήμανε τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῶν Τούρκων, τὸν σωβινισμό. Καὶ εἶπε: ‘’Δὲν ξέρω ἀπὸ ποῦ θὰ ἀρχίση ὁ Κύριος τὸ μαχαίρι, γιατὶ καὶ οἱ δύο λαοὶ -ἐμεῖς, δηλ. καί οἱ Τοῦρκοι- ἔχουν τὰ χάλια τους. Ἄς ἐλπίσουμε, ὅτι θ’ ἀρχίση ἀπ’ αὐτοὺς καὶ ὄχι ἀπὸ μᾶς’’. Τό τελευταῖο, τό εἶπε χαριεντιζόμενος, φυσικά. Εἶπε, ὅτι οἱ Τοῦρκοι δέν ἔδωσαν ἐλευθερίες στοὺς λαοὺς, θέλοντας νὰ τονίση ὅτι ὑπάρχουν λαοὶ μέσα στὴν Τουρκία, οἱ ὁποῖοι εἶναι σκλαβωμένοι καὶ ἔχουν διαφορετικὴ συνείδηση, ὅπως οἱ Κοῦρδοι, καὶ ἄλλοι. Εἶπε καί τό ἑξῆς: ‘’Εἴδατε, οἱ Τοῦρκοι ἔδωσαν ἐλευθερίες στὸν λαὸ καὶ ξεσηκώθηκαν οἱ Κοῦρδοι. Καὶ, ἀμέσως, φρόντισαν νὰ καταπνίξουν τὴν ἐξέγερση καὶ νὰ περιορίσουν πάλι τὶς ἐλευθερίες’’.
• Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1999, ἤμουν ἐπίστρατος, ὡς Ὑπολοχαγὸς, στὸ Κλειδὶ Φλωρίνης. Ἐκεῖ, συνήντησα ἕναν Ὑπολοχαγὸ τοῦ Πεζικοῦ, καταγόμενο ἀπὸ τήν Ἀθήνα. Αὐτός μὲ πληροφόρησε, πὼς, ὅταν ἦταν στὸ τελευταῖο ἔτος τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων, πῆγε μὲ κάποιους συναδέλφους του στὸ ῞Αγιο ῎Ορος, καὶ, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἐπισκέφθηκαν καὶ τὸν Γέροντα Παΐσιο στὴν Παναγούδα. Τὸν ρώτησα, τότε, τί τοὺς εἶχε πῆ ὁ Γέροντας Παΐσιος γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Ὑπολοχαγὸς, μοῦ ἀπήντησε, ὅτι ὁ Γέροντας τοὺς εἶπε τό ἑξῆς: ‘’ Ἐσεῖς, θὰ εἶστε Λοχαγοὶ ὅταν θὰ συμβοῦν τὰ γεγονότα μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη’’.
ΠΗΓΉ ενα γράμμα απο μοναχό Αγιορείτη!!!
ΠΗΓΗ:http://ahdoni.blogspot.com/2011/07/blog-post_5593.html
3) ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ
Τά όσα παραθέτουμε εδώ, είναι παρμένα από δύο βιβλία.
Τό πρώτο, είναι γραμμένο από τόν Αγιορείτη ιερομόναχο π. Χριστόδουλο Αγγέλογλου πού επί σειρά ετών βοηθούσε τόν π. Παϊσιο από τήν διπλανή Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στήν οποία τότε υπηρετούσε. Τίτλος του ” ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ” { κείμενα Α΄ }
Τό δεύτερο, είναι τού κ. Νικ. Ζουρνατζόγλου, επισμηναγού έ.ά. πνευματικού παιδιού τού π. Παϊσίου καί επί σειράν ετών συνεργάτη του μέ τίτλο ” ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ –Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ό ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ” { κείμενα Β΄ }
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Σταύρος Βαλίδης, πρώην διοικητής Αστυνομικού τμήματος τού Αγίου Όρους.
Τόν Γέροντα Παϊσιο τόν γνώρισα, όταν μέ αξίωσε ό Θεός νά υπηρετήσω ώς διοικητής τού Αστυνομικού Τμήματος τού Αγίου Όρους.
Τόν Νοέμβριο τού 1991 μαζί μέ έναν συνάδελφο αστυνομικό κατηφορίσαμε από τίς Καρυές γιά τό κελλί του.
Εκείνη τήν εποχή ξέραμε καλά ότι, άν τήν ημέρα έμπαιναν 300 προσκυνητές, οί μισοί από αυτούς πήγαιναν στόν πατέρα Παϊσιο…
Στήν επάνω πόρτα τού φράκτη σέ καλωσόριζε μιά πινακίδα πού έγραφε ” κεραστείτε ” καί από κάτω υπήρχε ένα κουτί μέ λουκούμια. Υπήρχε ακόμη τρεχούμενο νερό καί μερικά σιδερένια κύπελλα γιά νά πίνουν οί προσκυνητές.
Όταν φθάσαμε, ήταν ευτυχώς εκεί καί σκάλιζε τόν κήπο του.
Εκείνο πού μού έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι ό Γέροντας, άν καί απομονωμένος από τόν κόσμο, γνώριζε σχεδόν τά πάντα πού συνέβαιναν, από πλευράς αστυνομεύσεως καί εθνικής ασφάλειας καί αφορούσαν τό Αγιο Ορος. Ηταν ακόμη ενήμερος γιά όλα όσα συνέβαιναν στήν Ελλάδα.
Μού έλεγε, ότι οί ξένες δυνάμεις στήν Ευρώπη μέ τά τεράστια κεφάλαια πού διαθέτουν, έχουν σάν στόχο νά αλλοιώσουν τίς αρχές, τίς παραδόσεις, καί τούς θεσμούς τού Αγίου Ορους. Τό πολύ χρήμα, οί ανέσεις, τά περιουσιακά στοιχεία, ή διάνοιξη δρόμων, τά μηχανήματα, καί οί ευκολίες, ήτανε θέματα πού τόν προβλημάτιζαν.
Θυμάμαι κάποια φορά, πού είχα συνοδεύσει ώς διοικητής τής Αστυνομίας τρείς ξένους επισήμους, πού ήθελαν νά γνωρίσουν τόν ” μεγάλο ασκητή Παϊσιο “, μέσα από όσα είχαν ακούσει γι΄ αυτόν στήν πατρίδα τους.
Ενας από αυτούς τόν ρώτησε γιά τήν Ενωμένη Ευρώπη, καί πήρε τήν εξής απάντηση.
– Είναι πολύ ζεστό ακόμη τό αίμα…
Οί επίσημοι απόρησαν μή μπορώντας νά καταλάβουν τήν κρυπτογραφημένη απάντησή του. Αργότερα πού τόν ρώτησα τί σημαίνει , ότι είναι ακόμη ζεστό τό αίμα, μού είπε.
– Είναι αδύνατο, καί θά φανεί αυτό αργότερα, νά υπάρξει ποτέ συνεργασία τών Αγγλων, τών Γάλλων, τών Γερμανών, τών Ιταλών, τών Αυστριακών, κλπ. όταν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι πού χάσανε στόν Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τούς πατεράδες καί τούς θείους τους.
Είναι ποτέ δυνατόν νά ονομάζει ό ένας τόν άλλο “σύμμαχε” καί νά τό εννοεί;
Μή βλέπουμε τά πράγματα κοντόφθαλμα καί μόνο χάριν τής Οικονομίας. Θά βγεί ό Εθνικισμός στήν επιφάνεια καί τότε…
Μιά άλλη φορά πού βρέθηκα στό κελλί του συνοδεύοντας Ελληνες επισήμους, μάς είπε.
– Η Κωνσταντινούπολη θά γίνει Ελληνική, καί η Αγία Σοφία πάλι θά λειτουργήσει. Η Τουρκία θά διαλυθεί. Ετσι θά απελευθερωθούν τά χωριά μας καί οί αλύτρωτες πατρίδες μας… { κείμ. Α }
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΕΞΑΜΙΛΙΑ ;
Ενα μεσημέρι έφθασε στό κελί τού Γέροντα μιά παρέα προσκυνητών. Αφού πήραν τήν ευχή του, κάθισαν στό υπαίθριο αρχονταρίκι. Μέ πολύ καλοσύνη τούς πρόσφερε δροσερό νερό, λουκούμι, καί φρέσκα κορόμηλα. Σέ λίγο ή συζήτηση άρχισε…
– Πώς πάει ό κόσμος έξω; ρώτησε ό Γέροντας.
– Γενικώς πάτερ μου, τά μέσα ενημερώσεως προβάλλουν τό κακό. Φθάσαμε στό σημείο νά αισχρολογούν ακόμη καί τά μικρά παιδιά…Πώς πρέπει άραγε νά φερόμαστε μέσα στήν κακία αυτού τού κόσμου;
– Χρειάζεται διάκριση. Νά συμβουλευόσαστε τόν πνευματικό σας σέ τέτοιες καταστάσεις.
Εδώ, ό Γέροντας σηκώθηκε, τούς άφησε γιά λίγο μόνους, κι΄ εκείνοι βρήκαν τήν ευκαιρία νά συνεννοηθούν μεταξύ τους. Σκέφθηκαν νά τόν ρωτήσουν ” τί θά γίνει μέ τήν Πόλη; “
Σέ λίγο επέστρεψε ο π.Παϊσιος, καί πρός γενική έκπληξη, τούς πρόλαβε όλους. Είχε διαβάσει τήν σκέψη τους!…
– Τί λέτε, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Η παρέα έμεινε άναυδη καί αμίλητη…
– Σάς ρωτάω πάλι, είπε ό Γέροντας. Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;
Καί σέ λίγο αστειευόμενος προσθέτει,
– Παλικάρια τής φακής…
– Ναί Γέροντα, άν είναι από τόν Θεό ευλογημένο, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη…
– Θά τήν πάρουμε παιδιά μου. Οχι δηλαδή πώς θά τήν πάρουμε εμείς, άλλοι θά μάς τήν δώσουν. Θά τήν πάρουν αυτοί από τούς Τούρκους καί θά τήν δώσουν σ΄ εμάς, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τότε, τό συμφέρον τους!…
– Θά διαρκέσει πολύ αυτό τό κακό, Γέροντα;
– Μπόρες, μπόρες θά ΄ναι. Θά δώσουμε όμως εξετάσεις…
Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο…
Θά υπάρξει μετά καί συνέχεια…. τό δεύτερο ημίχρονο…
Ο κόσμος θά φθάσει σέ αδιέξοδο, καί τότε όλοι θά ζητούν νά μάθουν γιά τό Ευαγγέλιο καί τίς Γραφές. Θά λυπηθεί ό Χριστός τόν κόσμο, καί μέ ένα ξεχωριστό σημείο πού θά δείξει, πολλοί θά πιστέψουν.
Τότε, θά ψάχνει κανείς νά βρεί άπιστο!
– Γέροντα, στό απολυτίκιο τού προφήτου Ηλιού λέει, ότι είναι ό δεύτερος πρόδρομος τής Παρουσίας Χριστού.
Είναι γνωστό, ότι ό προφήτης Ηλίας δέν κοιμήθηκε, όπως καί ό Ενώχ. Θά έλθει πάλι ό προφήτης Ηλίας στήν Γή;
Ο Γέροντας χαμογέλασε.
– Ο προφήτης Ηλίας τροχάει καί ετοιμάζει τήν μαχαίρα του! Καί μάλιστα πρώτα θ΄ αρχίσει από τούς Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες, καί μοναχούς!
– Καί από τούς λαϊκούς πάτερ Παϊσιε…
– Τά δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τά δικά μας είναι αμαρτήματα.
Ο προφήτης Ηλίας τροχάει τό μαχαίρι του, όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλοιώς τά λένε οί Πατέρες τής Εκκλησίας κι΄ αλλοιώς τά ερμηνεύει ό κόσμος.
Παράδειγμα τά “Εξαμίλια” πού αναφέρει ό Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός.
{ Οί Τούρκοι, λέει, θά φύγουν, αλλά θά ξανάρθουν πάλι φθάνοντας στά Εξαμίλια. Στό τέλος θά τούς διώξουν μέχρι τήν Κόκκινη Μηλιά. Από τούς Τούρκους τό 1/3 θά σκοτωθεί, τό άλλο 1/3 θά βαπτισθεί, καί μόνο τό υπόλοιπο 1/3 θά πάει στήν Κόκκινη Μηλιά}
Κανένας δέν μπόρεσε νά τό εξηγήσει, όλοι τό ερμηνεύουν λανθασμένα.
Εξαμίλια υπάρχουν στόν Λαγκαδά, στό Κιλκίς, στήν Θράκη, στήν Κόρινθο, μά κανένας δέν καταλάβαινε ότι τά “Εξαμίλια” τού Αγίου Κοσμά είναι τά εξαμίλια τής υφαλοκρηπίδας καί ή αιτία πολέμου μέ τήν Τουρκία…
Νά διαβάσετε τούς προφήτες τί λένε…Τόν Ιωήλ,τόν Ζαχαρία, τόν Ιεζεκιήλ, τόν Δανιήλ…Τά λένε όλα πώς θά γίνουν!
Γιά 7 χρόνια στήν Παλαιστίνη δέν θά καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά πού νά ξέρετε εσείς από μπαστούνια καί ξύλα! Εσείς έχετε στά σπίτια σας καλοριφέρ ( χαμογελώντας), ενώ εγώ, καίω ακόμη ξύλα στό τζάκι κι΄ έτσι ξέρω απ΄ αυτά…( προφ. Ιεζεκ. 39,9-10)
– Καί οί Εβραίοι Γέροντα;
– Ενας ευσεβής Ιορδανός μού έλεγε ότι οί Εβραίοι έχουν σκάψει ένα τούνελ κάτω από τό τέμενος τού Ομάρ ( τέμενος Αλ Ακτσά ) θέλοντας νά τό καταστρέψουν. Εκεί βρίσκονται καί τά θεμέλια τού αρχαίου Ναού τού Σολομώντος.
Εκεί, όταν έλθει ό Αντίχριστος, θά κτίσει πάλι καί τόν Ναό τού Σολομώντος… { κείμ. Β΄}
Λάμαρης Δημήτριος, Πάφος Κύπρου.
Γνώρισα τόν π. Παϊσιο στά 1992 από επίσκεψή μου στό Αγιο Ορος μαζί μέ έναν τυφλό φίλο μου. Τόν βρήκαμε στό κελλί του νά συνομιλεί μέ δύο άτομα. Μόλις τελείωσε, ήρθε κοντά μας καί μάς χαιρέτισε μέ τά μικρά μας ονόματα, άν καί τόν βλέπαμε γιά πρώτη φορά!
Γιά τήν Κύπρο μάς είπε.
– Θά έλθει ή ώρα πού τό θέμα τής Κύπρου θά λυθεί. Θά περάσει πολλές δυσκολίες, αλλά θά λυθεί καί θά είναι Ορθόδοξη καί Ελληνική !
Τόν ρώτησα γιά τήν συνεχή αδιαλλαξία καί τίς προκλήσεις τών Τούρκων. Μέ έπιασε από τόν ώμο καί μέ πολλή σοβαρότητα μού είπε,
– Μή ανησυχείς παιδί μου, εγώ ετοιμάζομαι νά κοιμηθώ πιά καί δέν θά είμαι στήν ζωή, αλλά θά τά βλέπω όλα από επάνω. Εδώ είμαστε όλοι προσωρινοί.
Η Τουρκία θά διαλυθεί σέ τρία-τέσσερα κομμάτια. Εχει αρχίσει ήδη ή αντίστροφη μέτρησή της.
Πολύ σύντομα οί προσευχές πού γίνονται τώρα κάτω από τήν επιφάνεια τής γής, θά γίνονται επάνω, καί τά κεράκια πού ανάβονται κάτω, θά ανάβονται επάνω… ( εννοούσε τούς Ελληνες κρυπτοχριστιανούς τής Τουρκίας )
Εμείς θά πάρουμε τά δικά μας εδάφη, οί Αρμένιοι τά δικά τους, καί οί Κούρδοι πάλι τά δικά τους. Τό Κουρδικό θέμα έχει πιά δρομολογηθεί.
Αυτά θά γίνουν όχι τώρα, τό 1992, αλλά σύντομα…
Θά γίνουν όλα αυτά όταν θά πάψουν νά κυβερνάνε τήν Τουρκία οι πολιτικοί πού είναι σήμερα, καί όταν μιά νέα γενιά πολιτικών εμφανισθεί γιά νά κυβερνήσει.
Τότε θά γίνει καί ό διαμελισμός τής Τουρκίας ….
( μήπως μέ κυβέρνηση Ερντογάν καί νέων πολιτικών; )
Θά τά δείς παιδί μου, θά τά δείς. Πίστη καί ελπίδα στόν Θεό νά υπάρχει καί θά χαρούν πολλοί. Ολα αυτά θά γίνουν μέσα στά χρόνια αυτά. Εφτασε πιά ό καιρός! “
Τόν ρώτησα άν ή Ελλάδα υποστεί συμφορές από ότι επακολουθήσει, καί μού είπε.
– Θά υπάρξουν ασήμαντα προβλήματα. Αρκετός κόσμος πού σήμερα είναι Χριστιανικά αδιάφορος, θά επιστρέψει στόν Ορθόδοξο χώρο. Νά μή ανησυχείτε γιά τήν Ελλάδα !…
{ κείμ. Α΄}
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ ( ΕΣΣΔ)
Ο κύριος Δ.Κ. από τήν Κ…, είχε επισκεφθεί τόν Γέροντα. Τήν εποχή εκείνη ή Ρωσία ήταν πανίσχυρη, κυβερνούσε ό Μπρέζνιεφ καί κανείς δέν μπορούσε νά διανοηθεί ότι μπορούσε νά φθάσει σέ διάλυση.
Ο π.Παϊσιος μεταξύ άλλων, τού είπε,
– Η ΕΣΣΔ νά δείς πού σέ λίγο θά διαλυθεί…
Ο κύριος Δ… είχε τίς αντιρρήσεις του.
– Μά… τέτοια δύναμη πανίσχυρη, Γέροντα, ποιός θά τήν διαλύσει; Ούτε τό νυχάκι της δέν θά μπορέσουν νά πειράξουν!
– Θά τά δείς, έλεγε ό Γέροντας. Θά ζείς μάλιστα ( είχε καί μεγάλη ηλικία ), καί θά τά δείς κι΄ όλας αυτά πού σού λέω…
Καί συνέχισε,
– Νά γνωρίζεις ότι καί ή Τουρκία θά διαλυθεί. Θά γίνει πόλεμος σέ δύό ημίχρονα. Εμείς θά είμαστε οί νικητές, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι.
– Γέροντα, σ΄ αυτόν τόν πόλεμο, θά πάθουμε εμείς κακό;
– Έ, τό πολύ-πολύ νά πειράξουν ένα-δυό νησιά μας αυτοί, αλλά σέ εμάς θά δώσουν καί τήν Κωνσταντινούπολη.
Θά τά δείτε, θά τά δείτε όλα αυτά! { κείμ. Β΄}
Πελωριάδης Γεώργιος
Ο π.Παϊσιος είχε υπηρετήσει ασυρματιστής στόν στρατό, μέ εμφύλιο, χιόνια, καί πείνα, προσευχόμενος στόν Θεό νά μή σκοτώσει άνθρωπο. Οταν τόν ρωτούσαν στήν Τρίπολη ποιό μέσον καί ποιόν Συνταγματάρχη είχες στό Επιτελείο γιά νά σού δώσουν τέτοια ειδικότητα, τούς έλεγε. ” Τόν Θεό “.
Σχετικά μέ τήν πτώση τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έλεγε.
– Δέν ήθελε ό Θεός νά πέσει τό Βυζάντιο. Αλλά τότε πήγαιναν καί έπαιρναν αντίδωρο στήν εκκλησία μέ τό ξίφος τους…
Αν οί πρόγονοί μας δέν είχαν παροργίσει τόν Θεό, δέν θά έφθανε στό σημείο νά χρησιμοποιήσει τήν παιδαγωγική τιμωρία…
Οταν κατά καιρούς γινόταν λόγος γιά τήν προφητεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού ότι θαρθούν οί Τούρκοι καί θά φθάσουν μέχρι τά Εξαμίλια στόν πόλεμο Ελλάδος – Τουρκίας ό Γέροντας έλεγε.
– Ο κόσμος σήμερα δέν έχει μυαλό. Τά εξαμίλια τά οποία αναφέρει ό άγιος Κοσμάς, είναι τά έξη μίλια τής υφαλοκρηπίδος στό Αιγαίο. Αυτά θά είναι, καί ή αιτία πολέμου… { κείμ. Α΄}
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ…
Μιά μέρα τού 1987 ( σημειώνει ό συγγραφέας ), ρώτησα τόν Γέροντα, γιά τόν μελλοντικό παγκόσμιο πόλεμο, τόν Αρμαγεδόνα, πού αναφέρεται στήν Αποκάλυψη.
Μέ πατρικό ενδιαφέρον μού ανέφερε διάφορα σχετικά θέματα. Θέλησε μάλιστα, νά προχωρήσει περισσότερο, αποκαλύπτοντας ορισμένες ενδείξεις πού πιστοποιούν ότι πράγματι βρισκόμαστε στήν γενεά τού Αρμαγεδώνος.
Είπε λοιπόν,
” Οταν ακούσετε ότι τά νερά τού Ευφράτη τά κόβουν από ψηλά οί Τούρκοι μέ φράγματα, καί τά χρησιμοποιούν γιά αρδευτικά έργα, τότε νά ξέρετε ότι ήδη έχουμε μπεί στήν ετοιμασία τού μεγάλου εκείνου πολέμου καί ότι προετοιμάζετε ό δρόμος γιά τίς ” μύριες μυριάδων στρατού τών από ανατολών ηλίου ” , πού αναφέρει ή Αποκάλυψη…
{ Σήμερα λειτουργεί ήδη κοντά στίς Τουρκικές πηγές τού Ευφράτη, τό μεγάλο φράγμα Κεμάλ Ατατούρκ πού μπορεί νά κόψει εντελώς τά νερά πρός τό Ιράκ καί τήν Συρία καί νά τά ρίξει στήν Μεσόγειο! δημιουργώντας έτσι γενική ανάφλεξη, τόν “πόλεμο τού νερού ” όπως η διεθνής διπλωματία έχει ήδη επισημάνει καί περιμένει… }
Μέσα σέ όλη αυτή τήν προετοιμασία, συνεχίζει ό π.Παϊσιος, είναι καί ή αποξήρανση τού ποταμού Ευφράτη ( στήν δεδομένη πολεμική στιγμή ) πού αναφέρει ή Αποκάλυψη, γιά νά μπορέσουν έτσι νά περάσουν τά 200.000.000 στρατού πού σημειώνονται, καί πού σήμερα μόνο οί Κινέζοι διαθέτουν…
Μάλιστα οί Κινέζοι, έλεγε ό Γέροντας, κατασκευάζουν ένα δρόμο, πού σήμερα τόν έχουν φθάσει κοντά στήν Ινδία, τόν λεγόμενο ” θαύμα τής Εποχής ” καί πού τό πλάτος του είναι ικανό γιά νά περνούν χίλιοι στρατιώτες παρατεταγμένοι δίπλα-δίπλα.
Αν περιμένουμε νά σχιστεί ό Ευφράτης καί νά εξαφανιστεί τό νερό, τότε σίγουρα θά πλανηθούμε. Γιατί αλλοιώς τά εννοεί ή Γραφή, καί αλλοιώς οί περισσότεροι τά καταλαβαίνουν…
Πρέπει ό άνθρωπος νά έχει Θεϊκή καθαρότητα σήμερα, γιά νά μή ξεγελασθεί από τά σημεία τών καιρών.
Κάτι ανάλογο συνέβη καί μέ τό Τσέρνομπιλ…
Εκεί, στήν Αποκάλυψη, ό Αγιος Ιωάννης ό Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενον νά πέφτει από τόν ουρανό μολύνοντας, πικραίνοντας, καί δηλητηριάζοντας θανάσιμα, τά νερά καί τίς πηγές τών υδάτων…
Καί τό όνομα τού αστέρος Αψινθος!…( Ουκρανικά Τσέρνομπιλ !…)
Οσοι περιμένουν ακόμη νά πέσει κάποιο αστέρι από τόν ουρανό έχουν πλανηθεί. Ποτέ δέν πρόκειται νά καταλάβουν ότι αυτό έχει ήδη γίνει…
Γιατί Τσερνομπίλ στά Ρωσικά σημαίνει ” πικράδα ” καί είναι ή ίδια λέξη ” Αψινθος ” πού αναφέρεται στήν Αποκάλυψη, πού θά μολύνει μέ πικρότητα τά ύδατα κάνοντάς τα ακατάλληλα… { κείμ. Β΄}
Στέφανος Παπαβασιλείου – Κουβουκλιώτης, Θεσσαλονίκη
Γνώρισα τόν πατέρα Παϊσιο στήν Παναγούδα, μετά από πληροφορίες πού είχα γιά τήν αγιωσύνη καί γιά τήν χάρη πού έφερε.
Επηρεασμένος από σχετική προφητεία τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού γιά τά Εξαμίλια, χωριό πού βρίσκεται 28 χλμ. από τήν Θεσσαλονίκη στόν δρόμο πρός τίς Σέρρες, τόν ρώτησα άν είναι ποτέ δυνατόν νά φθάσουν οί Τούρκοι έξω από τήν Θεσσαλονίκη…
Μέ κοίταξε χαμογελώντας καί μού είπε.
– Μήν ανησυχείς καθόλου. Ακου νά σού πώ τί συμβαίνει. ” Εξαμίλι ” είναι κάθε σημείο πού απέχει από τίς ακτές τής Τουρκίας έξη ναυτικά μίλια. Οταν ό Τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά τής Ελλάδος καί φθάσει στά 6 μίλια, πράγματι θά καταστραφεί. Οί Τούρκοι έχουν τά κόλλυβα στό ζωνάρι τους…
Τόν ρώτησα, τί θά γινόταν από εκεί καί πέρα;
– Εχω τήν εντύπωση, μού είπε, ότι έφθασε πιά ή ώρα, γιά νά πάρουμε τήν Πόλη…
– Πώς θά τήν πάρουμε τήν Πόλη; Θά έχουμε πάλι πόλεμο;
– Τήν Πόλη θά μάς τήν δώσουν…
– Ποιοί; Οί Τούρκοι; Είναι ποτέ δυνατόν;
– Οχι. Τήν Πόλη θά μάς τήν δώσουν οί Ρώσοι σέ πόλεμό τους μέ τήν Τουρκία… Θά μάς τήν δώσουν, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τό συμφέρον τους…
– Καί οί Τούρκοι Γέροντα τί θά γίνουν;
– Αυτοί θά καταστραφούν! Θά σβήσουν από τόν χάρτη, γιατί είναι ένα έθνος πού δέν προέκυψε από τήν ευλογία τού Θεού. ( Χρησιμοποιήθηκε προφανώς γιά νά τιμωρήσει παιδαγωγικά τήν ασέβεια τών χριστιανικών λαών, αλλά έχει κι΄ αυτό τήν ημερομηνία λήξεώς του… )
Θά σβήσουν ώς έθνος, καί ή έκταση ολόκληρης τής Τουρκίας θά καταντήσει αχανής έρημος. Επτά ώρες θά περπατάς γιά νά συναντήσεις εκεί άνθρωπο… { κείμ. Α΄}
Αλέξανδρος Οικονόμου , αντιπτέραρχος έ.ά.
Τόν Μάρτιο τού 1994 συνάντησα τόν Γέροντα Παϊσιο βαριά άρρωστο, στό μοναστήρι τής Σουρωτής, έξω από τήν Θεσσαλονίκη. Συγκινήθηκα, όταν μού έπιασε τό χέρι, καί παρά τήν κρισιμότητα τής καταστάσεώς του, μού είπε τά ακόλουθα.
” Εσύ δέν πρέπει νά στενοχωριέσαι καί νά φοβάσαι τήν Τουρκία. Η Τουρκία θά διαλυθεί, καί μάλιστα θά τήν διαλύσουν οί ίδιοι οί σύμμαχοί της.
Η Βοσνία θά γίνει μουσουλμανικό κράτος ( εκείνη τήν εποχή σημειωτέον δέν υπήρχε τέτοιο κράτος ), αλλά αυτό θά στραφεί εναντίον τους, γιατί θά δημιουργηθεί καί Κουρδικό κράτος μέσα στήν καρδιά τής Τουρκίας…”
Ο Γέροντας τότε, βλέποντας με προβληματισμένο μέ αυτά πού άκουγα, μού ξαναλέει.
” Οπως ξέρεις, εγώ δέν διαβάζω εφημερίδες, αλλά αυτά τά μαθαίνω από “αλλού…” { Α΄}
Καραφεϊζης Βασίλειος, ταξίαρχος έ.ά. , Διδυμότειχο Έβρου
Στίς 10 Ιανουαρίου 1992 έλαβε χώρα ή παρακάτω συνομιλία μου μέ τόν π. Παϊσιο.
– Γέροντα, πώς βλέπετε τήν διάλυση τής Γιουγκοσλαβίας;
– Έ, καλό θά βγεί γιά τήν Ελλάδα.
– Τί θά γίνει όμως μέ τό λεγόμενο ” μουσουλμανικό τόξο; “
– Καί από αυτό, καλό θά βγεί…
Επειδή όμως δέν κατάλαβα τί εννοούσε, μού εξήγησε καί μού είπε.
– Ο διάβολος επιθυμεί τήν καταστροφή κάθε ανθρώπου. Ο Θεός όμως δέν τόν αφήνει ανεξέλεγκτο αλλά τού επιτρέπει μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Καί τό κάνει αυτό γιατί προγνωρίζει ότι από αυτό τό κακό, θά προκύψει καί κάτι καλό.
Η Τουρκία θά χάσει τούς συμμάχους της, ακόμη καί τούς πατροπαράδοτους φίλους της, τούς Γερμανούς…
Μού είπε ακόμη, ότι στήν Ιταλία θά παρουσιασθεί ένας πολιτικός τύπου Μουσολίνι, καί στήν Γερμανία ένας νέος Χίτλερ, καί ότι ή ΕΟΚ θά διαλυθεί !…
Η ΕΟΚ ( Ε.Ε. σήμερα ), δέν έχει καμμιά ομοιότητα μέ τήν Αμερική. Η Αμερική μοιάζει μέ έναν αργαλειό, πού αφομοιώνει όλα τά κουρέλια καί όλες τίς χώρες… { Α΄}
Γεώργιος Γιάννου, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας.
Τήν άνοιξη τού 1987 επισκέφθηκα τόν γέροντα Παϊσιο στό κελλί του, στήν Παναγούδα. Προβληματισμένος, τόν ρώτησα άν θά γινόταν πόλεμος μέ τήν Τουρκία καί μού είπε, ότι
…. όταν θά δούμε τήν Ελλάδα νά παίρνει τήν πρεσβεία της από τήν Τουρκία, καί ή Τουρκία νά παίρνει τήν πρεσβεία της από τήν Αθήνα, τότε θά πρέπει νά πούμε ” Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς…
Νικόλαος Μάρτης, πρώην Υπουργός, καί συγγραφέας τού βιβλίου
” Η πλαστογράφηση τής Ιστορίας τής Μακεδονίας ”
Η πρώτη πληροφορία μου γιά τόν Γέροντα ήλθε μιά Κυριακή, στήν εκκλησία τής Αγίας Αικατερίνης στήν Αθήνα, πού είναι μετόχι τής Μονής Σινά. Μετά τό τέλος τής ακολουθίας μέ περίμενε έξω, ό συνταξιούχος σήμερα Αρεοπαγίτης Εμμανουηλίδης, πρόεδρος τότε τού συλλόγου τών Δικαστών καί Εισαγγελέων ” Φίλων τού Αγίου Ορους ” .
Μού μετέφερε τίς ευχές καί τήν ευλογία τού Γέροντα γιά τόν αγώνα πού έκανα τότε γιά νά αποδειχτεί ή Ελληνικότητα τής Μακεδονίας.
Συζητώντας, μού ανέφερε μάλιστα δύο περιστατικά, εκ τών οποίων τό ένα είχε συμβεί μπροστά του όταν μ΄ έναν εφέτη φίλο του είχε συναντήσει τόν Γέροντα στό κελί του καί είχε αποκαλύψει στόν εφέτη κάποιες ιδιαίτερες σκέψεις του.
Τό δεύτερο, τό είχε ακούσει ό Εμμανουηλίδης όταν επισκεφθείς παλαιότερα τόν π.Παϊσιο άκουσε στό πλοιάριο πρός τήν Ουρανούπολη, από μία συντροφιά νέων ένα περίεργο περιστατικό.
Ενας δικηγόρος, πηγαίνοντας πρός τό καλύβι τού Γέροντα μέ έναν φίλο του υφηγητή τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , προσπάθησε νά ξεγελάσει τόν π.Παϊσιο κάνοντάς του τόν γιατρό, γιά νά δεί άν θά τό καταλάβει…
Μόλις έφθασαν καί άνοιξε τήν πόρτα του ό Γέροντας, απευθυνόμενος στόν δικηγόρο τού είπε,
–Δικηγόρε, τά ψέμματά σου στά δικαστήρια! Δέν δέχομαι ανθρώπους πού λένε ψέμματα.
Καί τόν έδιωξε!
Οταν συνάντησα τόν Γέροντα, βαρειά άρρωστο πιά στό μοναστήρι τής Σουρωτής, μέ μορφή ήρεμη πού ακτινοβολούσε, χάρηκε πολύ πού μέ είδε καί μού είπε,
– Ακουσε νά σού πώ! Μάρτη μήνα έγινε ό Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου. Μάρτη μήνα έγινε ή Επανάσταση τού 1821.
Δέν είναι τυχαίο, συνεπώς, ότι Μάρτης αγωνίζεται γιά τό θέμα τής Μακεδονίας! { Α΄}

Σοκ! Τι είπε ο Άγιος Παΐσιος για Ρωσία και Τουρκία: «Στην αρχή οι Τούρκοι θα νομίζουν…»!!


Τα προφητικά λόγια του Αγίου Παϊσίου ηχούν στα αυτιά μας σαν να τα είπε μόλις σήμερα
«Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας», είχε προβλέψει ο Άγιος Παΐσιος και η προφητεία του φαίνεται να επιβεβαιώνεται σήμερα.
«Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς. Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν. Εμείς θα είμαστε θεατές σε αυτόν τον πόλεμο. Οι Τούρκοι θα καταστραφούν.
Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτό», είχε πει ο Άγιος Παΐσιος.
Ο Άγιος Παΐσιος που κοιμήθηκε πριν από περίπου 21 χρόνια έχει αφήσει παρακαταθήκη τις προφητείες του, που αποτελούν σήμερα, για πολλούς, τις ειδήσεις του μέλλοντος.
«Δεν ήθελα τίποτα άλλο να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει… Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος.

Άγιος Παΐσιος: Ήρθε καιρός να πολεμήσει το καλό με το κακό


Άγιος Παΐσιος: «Ήρθε ο καιρός να πολεμήσει το καλό με το κακό, γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα».
Γέροντα θὰ γίνη πόλεμος;
-Ἐσεῖς κάνετε προσευχή; Ἐγὼ ἔχω ἀπὸ τὴν ἄνοιξη μέχρι τὸ φθινόπωρο ποὺ κάνω ἐπιστράτευση προσευχῆς -ἀθόρυβα-, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ ὁ Θεός, νὰ ἀποφύγουμε τὴνἐπιστράτευση καὶ τὸν πόλεμο. Εἶχα πληροφορία: “Κάνετε πολλὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἐμποδιστοῦν οἱ Τοῦρκοι, διότι τὴν Κυριακὴ 16 Ὀκτωβρίου, ἔχουν σκοπὸ νὰ μᾶς χτυπήσουν” (εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1983. Ἡ πληροφορία δὲν ἦταν ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή). Δόξα τῷ Θεῶ, μέχρι στιγμῆς μᾶς φύλαξε ἡ Παναγία, ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ στὴ συνέχεια.
-Γέροντα, τώρα ποῦ πέρασε ἀπὸ ἐδῶ ὁ κίνδυνος, θὰ συνεχίσουμε νὰ προσευχώμαστε γι’ αὐτὸ τὸ θέμα;
–Μήπως ὑπάρχει τόπος χωρὶς πόλεμο; Τί θὰ πῆ “ἐδῶ” καὶ “ἐκεῖ”; Καὶ ἐκεῖ ποὺ τώρα ἔχουν πόλεμο ἀδελφοί μας εἶναι. Ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὕα δὲν εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι; Μοιράστηκε ὅμως ἡ οἰκογένειά μας, ἄλλοι εἶναι ἐδῶ, ἄλλοι ἐκεῖ. Μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους εἴμαστε ἀδελφοὶ καὶ κατὰ σάρκα καὶ κατὰ πνεῦμα, ἐνῶ μὲ τοὺς ἄλλους εἴμαστε ἀδελφοὶ μόνον κατὰ σάρκα. Ἑπομένως, γιὰ ἕναν λόγο παραπᾶν, πρέπει νὰ προσευχόμαστε μὲ περισσότερο πόνο γι’ αὐτούς, γιατί αὐτοὶ εἶναι πιὸ ταλαίπωροι.
-Γέροντα, αὐτὸ τὸ διάστημα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα γιὰ τὴν Ἑλλάδα, κάνω πολὺ κομποσχοίνι, ἀλλὰ σκέφτομαι καὶ ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας δὲν κρέμεται ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι μου.

-Δὲν εἶναι ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδας κρεμάστηκε ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι σου, ἀλλὰ τὸ νὰ σκέφτεσαι συνέχεια τὴν δυσκολία ποὺ περνάει ἡ Ἑλλάδα σημαίνει ὅτι πονᾶς τὴν πατρίδα καὶ ζητᾶς τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ βοηθήση.
Νὰ προσεύχεσθε νὰ ἀναδείξη ὁ Θεὸς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πολεμήση τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό, γιατί τὴν παρανομία τὴν ἔχουν κάνει νόμο καὶ τὴν ἁμαρτία μόδα. Ὅταν ὅμως δεῖτε συμφορὲς στὴν Ἑλλάδα, τὸ κράτος νὰ βγάζη παλαβοὺς νόμους καὶ νὰ ὑπάρχη γενικὴ ἀστάθεια, μὴ φοβηθῆτε, θὰ βοηθήση ὁ Θεός.
-Ἔτσι ὅπως τὰ λέτε, Γέροντα, πρέπει νὰ τὰ ἀφήσουμε ὅλα καὶ νὰ δώσουμε τὶς δυνάμεις μας στὴν προσευχή.
-Μά, χωράει συζήτηση γι’ αὐτὸ τὸ πράγμα; Ὅλος ὁ κόσμος βράζει σὰν σὲ καζάνι. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ πολιτεία, ὅλα τὰ ἔθνη εἶναι ἄνω-κάτω! Καὶ τί ἐξέλιξη θὰ ἔχουμε κανεὶς δὲν τὸ ξέρει. Ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του! […] Ὅσο μπορεῖτε, νὰ εὔχεσθε ταπεινὰ γιὰ τὸν κόσμο ποὺ ἔδωσε πολλὰ δικαιώματα στὸν πονηρὸ καὶ ταλαιπωρεῖται.
Aπό το βιβλίο: “Λόγοι Γέροντος Παισίου, τόμος ΣΤ, περί προσευχής» (σ.31-32) – Ι.Μ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΣΟΥΡΩΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
dogma.gr

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Άγιος Παΐσιος: Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης


Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Μαζί με την οικογένειά μου επισκεπτόμαστε το Γέροντα, στο Μοναστήρι της Σουρωτής. Μας έδινε πάντα την ευλογία του και κουράγιο, παρ’ όλο που βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση από πλευράς υγείας. Δεν έχανε την ηρεμία του και τη γαλήνη του και μας τόνωνε το ηθικό. Για τη δύσκολη κατάσταση στη σημερινή εποχή μας έλεγε: «Μη στενοχωριέστε, παιδιά μου, ο Θεός αγαπάει πολύ την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έστω και λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού να μείνουν οι πιστοί, θα προστατεύει ο Θεός την Ελλάδα». Επειδή κατά καιρούς πολλά συμβαίνουν με τους εξ ανατολών γείτονές μας, όταν του ζητήσαμε να μας πει πως θα βγούμε απ’ αυτό το αδιέξοδο, απ’ αυτή τη μόνιμη απειλή, μας έλεγε να μη στενοχωρούμαστε και ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι υπέρ των Ελλήνων. Επειδή όμως είμαστε πρόσφυγες στην καταγωγή, τον ρωτούσαμε πιο συγκεκριμένα για την Κωνσταντινούπολη. Μας έλεγε ότι θα την πάρουμε την Πόλη. ήταν σίγουρος πως κάποια μέρα θα γίνει δική μας. Το έλεγε και το πίστευε. Το έβλεπες στα μάτια του. Μπορεί να χάσουμε στην αρχή 1-2 νησάκια, όμως η τελική έκβαση θα είναι υπέρ ημών. Βέβαια, δεν προσδιόριζε χρονικά το πότε ακριβώς, αλλά χρησιμοποιούσε την έκφραση «είναι πολύ κοντά ο καιρός».

(ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994, σελ.418-419)
(Μαρτυρία κ.Ορφανού Αντώνιου, Ταξίαρχου ε.α., Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης)

Τι είπε ο Άγιος Παΐσιος για την Πόλη


Τι είπε ο Άγιος Παΐσιος για τα επερχόμενα.

 

-Γέροντα , πώς θά καταλάβω εγώ ότι θά είμαστε κοντά στόν πόλεμο ;

-Όταν, λέει, θά ακούσεις στήν τηλεόραση νά γίνεται θέμα γιά τά μίλια , γιά τήν επέκταση τών μιλίων (τής αιγιαλίτιδας ζώνης ) από 6 σέ 12 μίλια , τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος .

 

Άγιος Παΐσιος: Η παραπλάνηση των ανθρώπων by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης


– Γέροντα, όταν έρθουν ό Προφήτης Ηλίας καί ό ‘Ενώχ, γιά νά κηρύξουν μετάνοια, ό κόσμος θά καταλάβη, γιά νά συνέλθη;
– Αυτοί  πού  θά  έχουν  καλή  διάθεση,   θά  καταλάβουν.  Αυτοί  πού  δέν  θά  έχουν  καλή διάθεση, δέν θά καταλάβουν καί θά πλανηθούν. Ό Χριστός μας προειδοποίησε ότι πρέπει νά προσέχουμε πολύ, γιατί ­έγερθήσονται ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται καί δώσουσι σημεία καί τέρατα προς τό αποπλανάν, ει δυνατόν, καί τους εκλεκτούς.
Είναι  μερικοί  πού  κάτι  πλανεμένους  τούς  περνούν  γιά  προφήτες.  Πριν  άπό  μερικά χρόνια ένας Προτεστάντης γύριζε συνέχεια μέ μιά βαλίτσα πέτσινη πού είχε μια επιγραφή γραμμένη  στα  αγγλικά:  Είμαι  ό  Προφήτης  Ηλίας!.  Φορούσε  ένα  πουκάμισο  μέ  κοντά μανίκια, είχε καί μιά Αγία Γραφή στά αγγλικά καί έλεγε ότι κατέβηκε άπό τόν ουρανό! Όταν τόν ρώτησαν τί πιστεύει καί σέ ποιά θρησκεία ανήκει, είπε: Έ, τώρα αυτά είναι χαμένα.
Δέν  υπήρχαν  τότε  θρησκείες!.  Κατάλαβες;  Αφού  όλοι,   Καθολικοί,   Προτεστάντες, Πεντηκοστιανοί, όλες οι αιρέσεις καί όλες οί παραφυάδες τών αιρέσεων είναι γι’ αυτόν τό ίδιο. Άπό εκεί δέν καταλαβαίνει κανείς τί γίνεται; Πόσα γράμματα μου έχει στείλει! Έγραφε διάφορα  χωρία  άπό  τήν  Αγία Γραφή καί  είχε  όλο προτεσταντικές  θέσεις.  ‘Έστελνε  καί  σέ διαφόρους πότε άπό τήν Αγγλία πότε άπό άλλου ένα σωρό γράμματα. Κάποιοι πίστεψαν αυτά  πού  έγραφε  καί  ήθελαν  νά  δημοσιεύσουν  σέ  ένα  περιοδικό  ότι  ήρθε  ό  Προφήτης Ηλίας. Μά,   είστε  καλά;  τί  πάτε  νά  κάνετε;,   τούς  είπα.  Ό  κόσμος  ό  καημένος  είναι ζαλισμένος!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ


Προφητείες Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης



Ο Άγιος Παΐσιος αποκαλύπτει στον Ανέστη Μαυροκέφαλο, τα γεγονότα που θα προηγηθούν της παράδοσης της Κωνσταντινουπόλεως στους Έλληνες, όπως επίσης και ορισμένα από εκείνα που θα ακολουθήσουν.
Καθώς η καταγωγή μας είναι απ’ την Καππαδοκία και η μία γιαγιά μας κατάγεται απ’ το χωρίο του Αγίου απ’ τα Φάρασα, ενώ η άλλη απ’ την Καισάρεια, έχουμε κοινές ρίζες με τον Άγιο, και επειδή εκείνα τα μέρη μας πονάνε ιδιαίτερα τώρα που είναι σε ξένα χέρια, ρωτούσα συνέχεια τον Άγιο για την Τουρκία, τί θα γίνη με τον Ελληνισμό και άλλα σχετικά.
*Κάποτε, είχα πάει στον Άγιο με ένα φίλο μου και εκεί συναντήσαμε μία παρέα από πέντε παιδιά. Τότε, ρώτησα τον Άγιο ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία. Γέροντα, του λέω, απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κεί; Μου απαντά: «Κοίταξε να δεις, οι Τούρκοι δεν θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι«.
*Μετά ρωτάω: Γέροντα, πως θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο; «Όταν, λέει, θα ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί«.
Λέω: Και ποιά κράτη θα συμμετέχουν; «Κοίταξε, μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατέβουν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δέ, θα αποσύρουν τις δυνάμεις τους από τα καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της Ε.Ε., ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη οπότε θα πουν: Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι; Όλοι, όμως, θα κυνηγούν την μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο«.
*Σ’ αυτό το σημείο ρωτάω: Εμείς, τί θα κάνουμε; Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο; «Όχι, θα βγάλει η Κυβέρνηση απόφαση να μη στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δεν θα πάρει μέρος. Γιατί, όποιος πάρει μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε… Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό και θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες. Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς τον Μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχονται. Και θα βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι«

ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ – ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ...by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης




Απίστευτο Θαύμα – Ο Άγιος Παΐσιος εμφανίστηκε στην Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Σεϊδανάγιας της Συρίας λέγοντάς της: «Έλα Να Με Βρεις Στο Σπίτι Μου Στην Αλεξανδρούπολη»


Αδελφοί δεν είναι εύκολο να γράφεις κάτι θαυμαστό που είναι χειροπιαστό γιατί το ομολογεί η ίδια η Γερόντισσα Ακυλίνα που είναι Ηγουμένη στο Παγκοσμίου Ορθόδοξης  Ιστορικής φήμης Μοναστήρι της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Σεϊδανάγιας πλησίον της Δαμασκού.
Ουσιαστικά έρχεται η Γερόντισσα Ακυλίνα από την Εμπόλεμη – Αιματωβαμμένη και Μαρτυρική  Συρία με τους νέους Νεομάρτυρες της εποχής μας…
 Έρχεται   Θεία Οικονομία στην Ελληνική Συνοριογραμμή μας στον Έβρο, στην ακριτική Αλεξανδρούπολη και στο Πανεπιστήμιο της για ιατρικούς λόγους που εκθέτει η ιδία και  τότε της παρουσιάζεται  κατ όναρ ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ στις 7 Οκτωβρίου 2017.
ΤΗΝ  παροτρύνει ο ΑΓΙΟΣ να τον βρει στο « σπίτι του»  , στο γνωστό πανέμορφο εκκλησάκι της περιοχής του Μαίστρου στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης που τιμάται  στην μνήμη των Αγιορειτών Πατέρων και του ιδίου.
Αυτά μας τα πληροφόρησαν αυτόπτες μάρτυρες και τα είδαμε σε βίντεο που κυκλοφορεί.
 Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ είναι οικουμενική και ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ αγκαλιάζει και την Συρία.
Είναι τόσο ζωντανός ο Άγιος που για να  διευκολύνει την Ηγουμένη Ακυλίνα  στην προσπάθεια ανεύρεσης του   συγκεκριμένου χώρου, της παρουσιάζει το Εκκλησάκι αυτό  μέσα σε ΦΩΣ και  μαζί  τον άνθρωπο που το ανοικοδόμησε,  τον κ. Ανέστη Μαυροκέφαλο
λέγοντας της …
 Αυτό είναι σπίτι μου
  • Και αυτό το παιδί μου,  είναι γιός μου
  • Θα το δεις .
Όπως ακούγεται στο βίντεο.
Η συνάντηση γίνεται και τυχεροί όσοι παραβρέθηκαν εκεί σε μοναδικές πνευματικές στιγμές που ακουμπούσε ο Ουρανός την Γη  με τα θαυμάσια του .
Μικρά παιδάκια και μεγάλοι άκουγαν από την ευλογημένη αυτή Γερόντισσα που διακονεί την Ιστορική Ιερά Μονή της της ΠΑΝΑΓΙΑΣ Σεϊδανάγιας  που ανοικοδομήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό …
Άκουγαν στην λουλουδιασμένη  απλωταριά του προαύλιου χώρου , από τα ίδια τα χείλη της Ηγουμένης Ακυλίνας τα θαυμάσια της Υπεραγίας Θεοτόκου και συγκεκριμένα το ΘΑΥΜΑ που έκανε η ΠΑΝΑΓΙΑ μας και συνετάραξε την Οικουμένη με τον κατασφαγμένο Σαουδάραβα μεγιστάνα  από τον ταξιτζή  – Σύριο δολοφόνο που έκρυψε τα κομμάτια του σώματος του στο πορτ – μπαγκαζ   τα οποία  συνέρραψε η ΘΕΟΤΟΚΟΣ και τον επανέφερε στην ζωή θαυματουργικά.
Είναι πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά που περιγράφεται αυτό το ΘΑΥΜΑ όχι από κάποιον που το άκουσε αλλά από κάποιον που το έζησε σαν μάρτυρας για αυτό και έχουμε σήμερα τόσες λεπτομέρειες…
Όπως όταν οι αστυνομικοί  την  στιγμή που  άνοιξαν το
πόρτ -μπαγκάζ στο Ταξί που έκρυψε ο δολοφόνος το κομματιασμένο θύμα του , άκουσαν την  φωνή της Υπεραγίας Θεοτόκου.
-κλείστο, ακόμα δεν τελείωσα ( την συρραφή )
Αδελφοί σταματάει το μυαλό και το δικό  μας  το χέρι να προσπαθούμε  να περιγράψουμε  τα ΘΑΥΜΑΣΙΑ, όπως ακούγονται και θεώνται στο βίντεο .


ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ – ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΗΣ Ι Μ ΣΕΪΔΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Ποιος νους  δύναται να κατανοήσει τα θαυμαστά  γεγονότα  όπως εκτίθενται στο παραπάνω ζωντανό βίντεο σε μια χρονική συγκυρία που όλα τα Εθνικά μας θέματα είναι ανοικτά και τρέχουν , μάλιστα την στιγμή χρειαζόμαστε την άνωθεν βοήθεια δίχως μεμψιμοιρίες και ανθρώπινες αδυναμίες.
Στεκόμαστε  σε μια θαυμαστή συγκυρία δίχως να αποσκοπούμε σε κοσμικές αγιογραφίες και διαφημίσεις αλλά σε κάτι που έχει να κάνει με την παρουσία των Αγίων μας στις Εθνικές Επάλξεις στα σύνορα μας , στην ακριτική Αλεξανδρούπολη.
Συγκεκριμένα στον άνθρωπο που έφτιαξε το Ναύδριο  αυτό και ο  ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ τον σύστησε κατ όναρ  στην Ηγουμένη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ Σεϊδανάγιας  στις 7 Οκτωβρίου του 2017 …υποδεικνύοντας  την ..έλα στο σπίτι μου
Στο ίδιο άνθρωπο που τυχαίνει να ήταν πνευματικό παιδί του ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ  σύμφωνα με μαρτυρία του ιδίου που κυκλοφορεί από πολλών χρόνων , ό ίδιος ο ΑΓΙΟΣ του είπε αρχές δεκαετίας του 90
ΜΑΡΤΥΡΙΑ Ανέστη Μαυροκέφαλου
«Γέροντα, του λέω, «απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει;»
Μου απαντά: «Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δε θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη»
Αδελφοί μου  ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ φυλάει σκοπιά στα νοητά σύνορα της Πατρίδας μας, φυλάει Θερμοπύλες και βρίσκεται ένα βήμα από το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ την Κωνσταντινούπολη,   που μας ανακοίνωσε θεόπνευστα  ότι θα το δούμε στις μέρες μας .
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ παρουσιάζεται στην Αλεξανδρούπολη στην Ηγουμένη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ Σεϊδανάγιας  που προέρχεται από μια εμπόλεμη περιοχή , σημειολογία που δείχνει ότι είμαστε προ των πυλών γεωπολιτικών εξελίξεων .
Δεν μπορούμε  να μην πιστέψουμε  στα λεγόμενα της Ηγουμένης Γερόντισσας Ακυλίνας της ΠΑΝΑΓΙΑΣ Σεϊδανάγιας  καθότι και σε εμάς προσωπικά παρουσιάστηκε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ λέγοντας μας
  • Έρχεται η ΑΝΑΣΤΑΣΗ της Ελλάδος και της Κύπρου
 Για αυτό τον λόγο το παραπάνω κείμενο μας  διακατέχεται από ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση και δέος .

Η ΕΛΛΑΔΑ μας  δεν θα χαθεί , πρέπει να δώσει και άλλα θαυμαστά στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό.
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

«Διά μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν να με φυλάξει αβλαβή απ’ του εχθρού την πανουργίαν» by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης



Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)
Μετέβη στην Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος – Κουτλουμουσίου στην υπακοή του λίαν εναρέτου Ιερομονάχου Κυρίλλου, Γέροντος της μικρής και φτωχής Καλύβης των Εισοδίων της Θεοτόκου, του κατοπινού Ηγουμένου της Μονής Κουτλουμουσίου. Δεν έμεινε όμως πολύ εκεί καθώς ήθελε, λόγω κάποιου πειρασμού. Αναχωρούσε από τόπο σε τόπο για κάτι καλύτερο και ευαρεστότερο στον Κύριο. Μετέβη στη Μονή Φιλοθέου, όπου είχε ένα μακρινό συγγενή του εκεί, τον Ιερομόναχο Συμεών, και ανέλαβε με προθυμία διακόνημα. Συνέχισε την αυστηρή του άσκηση, την αγρυπνία και προσευχή, πάντα στο πνεύμα της ταπεινώσεως, αλλά και της δόλιας επιθέσεως των πονηρών πνευμάτων. Συχνά τον ταλαιπωρούσαν σοβαρά προβλήματα της υγείας του. Ένα διάστημα αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κόνιτσα για θεραπεία, δίχως να πάει στο σπίτι του, συνεχίζοντας απαράβατα το μοναχικό του πρόγραμμα. Επιστρέφοντας στη Μονή Φιλοθέου, εκάρη Μικρόσχημος στις 3.3.1957 κι ονομάσθηκε Παΐσιος, προς τιμήν του Αγίου Μεγάλου Παϊσίου, όνομα που τίμησε περισσά κι αγαπήθηκε από πολλούς, μα πολλούς ανθρώπους.
Έγραφε τότε με στίχους στην αγαπητή του μητέρα: «Διά μητέρα εις το εξής, θα έχω την Παναγίαν να με φυλάξει αβλαβή απ’ του εχθρού την πανουργίαν. Μάνα μου με κατάνυξιν, στην έρημον εδώ στην ησυχίαν θα εύχομαι πάντα διά εσέ και δι’ όλην την πολιτείαν».
Αγαπούσε πολύ ο Γέροντας Παΐσιος τα απλά, καλοκάγαθα κι ενάρετα Γεροντάκια του Αγίου Όρους, για να τα συμβουλεύεται και μιμείται, όπως τον μακαριστό Γέροντα Αυγουστίνο τον Ρώσο Κελλιώτη Φιλοθεΐτη, τον θεατή του ακτίστου Θαβωρίου Φωτός και της Παναγίας, τον ευλαβή ερημίτη Πέτρο, που προείδε το τέλος του κι ήθελε να γίνει υποτακτικός του κι άλλους πολλούς, που αναφέρει στο ωραιότατο βιβλίο του «Αγιορείται Πατέρες» που δείχνει την αληθινή εικόνα του αγιοτρόφου αγιότεκνου Άθωνα στα πρόσωπα των ασκητικών αυτών ιερών μορφών.
Ενώ ζητούσε με πόθο ψυχής ένθεο να φύγει για την έρημο, η Παναγία τον πήγε στον κόσμο. Την Παναγία τη λάτρευε κι Εκείνη πολλές φορές τον βοηθούσε στη ζωή του. Η έντονη θεομητροφιλία του είναι συγκινητική. Της έκανε πάντα υπακοή.
Η Παναγία τον έφερε στο Μοναστήρι της στο Στόμιο Κονίτσης. Ήταν Αύγουστος του 1958. Με τις ακάματες ενέργειές του και πάντα με τη βοήθεια της Παναγίας ανακαίνισε το κατεστραμμένο Μοναστήρι της, με σκληρούς αγώνες, εράνους, προσευχές και θυσίες. Ο ίδιος έγινε φωτεινό παράδειγμα αληθινού Μοναχού κι ακριβούς χριστιανού για όλους τους προσκυνητές και τους γύρω κατοίκους που τον σέβονταν υπερβολικά και στο πρόσωπό του έβλεπαν πιο αληθινή έκφραση του μοναχισμού.
Τον Οκτώβριο του 1958 μετέβη στην Κέρκυρα, για να κάνει την Ανακομιδή των Λειψάνων του παπά που τον είχε βαφτίσει στα Φάρασα. Επρόκειτο για τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Με τη βοήθεια ενός φίλου του που ήταν μαζί στον στρατό και του είχε σώσει τη ζωή, με προσευχή κι ευλάβεια σύναξε τα Τίμια Λείψανα και τα πήρε μαζί του. Αργότερα τα παρέδωσε στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής Θεσσαλονίκης, όπου έγιναν πηγή αστείρευτων θαυμάτων.
Προσπαθούσε διακριτικά στο Στόμιο και τη φιλοξενία να διατηρεί και το αυστηρό μοναχικό του πρόγραμμα να μη χαλά. Συχνά έφευγε και κρυβόταν σε σπηλιές για πιο απερίσπαστη προσευχή. Ενδιαφερόταν όμως και για τους φτωχούς κι ανήμπορους των γύρω χωριών και τους βοηθούσε ποικιλότροπα. Φρόντιζε επίσης για την ψυχική σωτηρία των ανθρώπων που ο Θεός του έφερε κοντά του. Με ζήλο και διάκριση έδιωξε τους ευαγγελικούς από την Κόνιτσα και τους μακρακιστές. Επίσης μετά από κατήχηση βάπτισε μερικούς μουσουλμάνους. Η αγάπη του για την ορθόδοξη πίστη ήταν απεριόριστη.
Ο Θεός για τον υπεύθυνο, φιλότιμο και μόνιμο αγώνα του, τον ενίσχυε κατά καιρούς με θείες παρακλήσεις, εξαίσιες παρηγοριές και οράματα. Ο Γέροντας ήταν πάντα προσεκτικός κι έλεγε: «Χρειάζονται τα οράματα, και από τον Θεό να είναι, να μην τα παραδεχόμαστε εύκολα. Και ο Θεός τρόπον τινά χαίρεται, διότι έτσι δείχνουμε ταπείνωση και προσοχή, που ζητά από μας. Γνωρίζει εκείνος μετά να μας δείξει αυτό που θέλει και να μας διδάξει με άλλον τρόπο». Αυτή είναι η πραγματική διάκριση, η μεγαλύτερη αρετή κατά τον Αββά Ποιμένα.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Πώς να μην τον χαριτώσει ο Θεός; by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης



Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)
Ο ευλαβής Γέροντας υπεραγαπούσε την ευλάβεια, τη θεική δικαιοσύνη, και προτιμούσε να αδικείται και να χαίρεται και ποτέ να μην αδικεί. Έλεγε διδακτικά: «Οι ωραιότερες στιγμές που έζησα ήταν της αδικίας. Όποιος δέχεται τον άδικο, δέχεται τον αδικημένο Χριστό στην καρδιά του». Τα λόγια αυτά δεν είναι απλά ωραία λόγια, αλλά είναι καρπός μακράς εργασίας και κατασκήνωση στην απάθεια.
Ήταν ένας φιλότιμος αγωνιστής και γι’ αυτό μιλούσε πολύ για φιλότιμο, μια λέξη που δεν υπάρχει σε κανένα ξένο λεξικό. Κατά τον Γέροντα, φιλότιμο είναι «ευλαβικό απόσταγμα της καλωσύνης, η λαμπικαρισμένη αγάπη του ταπεινού ανθρώπου». Έλεγε χαρακτηριστικά κι εύστοχα: «Ο φιλότιμος βομβαρδίζεται από ευλογία, ενώ ο γκρινιάρης γεννά κακομοιριά. Η καρδιά δεν καθαρίζεται με απορρυπαντικό, αλλά με φιλότιμο». Πάντα αγωνιζόταν φιλότιμα και όχι καθηκοντολογικά. Ο καθωσπρεπισμός, η τυπικότητα, η ξερή ευγένεια, του ήταν ξένα και άγνωστα.
Η βαθειά του πίστη τον έκαναν πάντοτε να έχει βέβαιη ελπίδα και μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό, που ποτέ δεν τον απογοήτευσε η μεγαλόδωρη θεία του πρόνοια. Γι’ αυτό ήταν πάντοτε ευγνώμων, ευχαριστών και δοξολογών τον Πανάγαθο, Πολυεύσπλαχνο και Πανοικτίρμονα. Είχε πίστη θερμή, ζωντανή, αδιακύμαντη. Όλα τα συζητώ, έλεγε, εκτός από το θέμα περί υπάρξεως Θεού.
Ίδιον του απαθούς και ταπεινού ανθρώπου είναι η ειρήνη, που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, της προσευχής και της ζωντανής σχέσεως του ανθρώπου με τον ειρηνάρχη και ειρηνοδότη Θεό. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε: «Βρες την ειρήνη στην καρδιά σου και χιλιάδες κόσμος θα σωθεί». Αυτή την ειρήνη είχε και μετέδιδε ο ειρηνικός κι ευλογημένος π. Παΐσιος λέγοντας στους πολλούς επισκέπτες του: «Η πραγματική ειρήνη έρχεται, αν τακτοποιηθεί εσωτερικά ο άνθρωπος και προσέχει να μη δίνει δικαιώματα, γιατί ο πειρασμός προσπαθεί να του αφαιρέσει την ειρήνη με αιφνιδιασμούς. Έτσι πράγματι είναι αγαπητοί μου αδελφοί. Ειρήνη έχει κυρίως ο απαθής. Μια ειρήνη “υπέρ πάντα νούν” ».
Η καθαρότητά του και η εγνωσμένη αρετή του τον έκαναν να είναι μέγας ψυχοανατόμος και ψυχαναλυτής όπως ο Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Η πείρα του και κυρίως η πλούσια χάρη του Θεού που κατοικούσε εντός του, τον έκανε διακριτικό πατέρα. Πρέπει να ομολογήσουμε πως η διάκριση είναι μια αρετή που πολύ απουσιάζει από τη δύσκολη εποχή μας. Τη διάκριση χρησιμοποιούσε διακριτικά προς ακριβή βοήθεια των ταλαιπωρημένων από αμφιβολίες, διχασμούς και μειονεξίες ανθρώπων. Ήταν ένας καλός ακτινολόγος με ένα πολύ καλό ακτινογραφικό μηχάνημα, που από τις ακτινογραφίες του έκανε άριστες διαγνώσεις προς σωτηρία ψυχών. Ένα ακτινολογικό ιατρείο που εφημέρευε καθημερινά επί χρόνια, έδινε στον καθένα τις κατάλληλες «βιταμίνες» που είχε ανάγκη, καθώς έλεγε.
Η ζωή του όλη ήταν μία αδιάλειπτη προσευχή. Έψαχνε συνεχώς να βρίσκει τρόπους να συνομιλεί εγκάρδια, ολόψυχα και ολόθερμα με τον Θεό. Να επικαλείται τον Χριστό, να ζητά τις πρεσβείες της Θεοτόκου και των Αγίων, να επιχέει το έλεός του ο Κύριος σε όλους τους αναγκεμένους, τους πονεμένους, τους δυστυχισμένους και τους αβοήθητους κεκοιμημένους. Ήταν αλήθεια ένας τίμιος, αξεκούραστος εργάτης της προσευχής. Ζούσε για να προσεύχεται. Ανέπνεε για να προσεύχεται. Δεν μετρούσε την προσευχή. Δεν υπολόγιζε τον κόπο. Δεν ζύγιαζε το κουράγιο. Η προσευχή τον αναπτέρωνε. Με το όνομα του Ιησού μάστιζε τους πολέμιους και του ήταν μόνιμη γλυκειά τροφή «υπέρ μέλι και κηρίον».
Η ταπεινοφροσύνη του δεν επέτρεπε στις τιμές να καυχιέται και στις συκοφαντίες να στενοχωρείται, δείγμα της απάθειας, αφού κατά τον Αββά Ισαάκ τον Σύρο «ο αληθινός Μοναχός πρέπει τον έπαινο και την κατηγορία να ακούει με το ίδιο αυτί». Το ήθος του, η στάση του, η τάξη του ήταν ένα ανοιχτό βιβλίο. Δίδασκε σιωπών.
Η χριστιανική αγάπη είναι πάντα διφυής· προς Θεό και άνθρωπο. Δεν μπορεί να αγαπάς τον Θεό και να μην αγαπάς τον άνθρωπο και το αντίθετο. Ο όλος αγάπη άνθρωπος του Θεού Παίσιος, πίστευε ακράδαντα πως, «όταν παίρνεις κάτι, δέχεσαι ανθρώπινη χαρά. Το πνευματικό πάρσιμο γίνεται με το δόσιμο». Άλλοτε έλεγε: «Οι κοσμικοί λένε το δώρο δεν δωρίζεται. Εμείς ταπεινωνόμαστε και παίρνουμε το δώρο και μετά το δωρίζουμε σε κάποιον κι έχουμε διπλή χαρά» και είναι μεγάλη η αλήθεια επίσης που έλεγε: «Ο εγωισμός και η αγάπη δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι δύο δίδυμα αδελφάκια σφιχταγκαλιασμένα. Όποιος έχει αγάπη έχει και ταπείνωση κι όποιος έχει ταπείνωση έχει και αγάπη». Ήθελε αν μπορούσε να κόψει κομματάκια την καρδιά του να τη μοιράσει στον πονεμένο κόσμο από αγάπη. Γι’ αυτό προσευχόταν πολύ για τον κόσμο. Πόσο πάσχει ο κόσμος από την έλλειψη αυτής της αληθινής αγάπης.

Αγαπώντας τον Θεό πολύ, τον αγάπησε κι ο Θεός πολύ και τον πλούτισε με χαρίσματα, που τους πιστούς δεν εκπλήσσουν, αλλά θεωρούνται φυσικά φαινόμενα της δαψιλούς επισκέψεως της θείας Χάριτος. Τον έβλεπαν να μην πατά στη γη, να διέρχεται αθέατος, να συνομιλεί φιλικά με τα άγρια ζώα και να του κάνουν υπακοή, να καίγεται για όλους, να μιλά ακούραστα, να παλεύει με τους δαίμονες αξεκούραστα, να εκπέμπει άρρητη ευωδία, να συνεννοείται άνετα με αλλοδαπούς, να θαυματουργούν οι προσευχές του, να αποκαλύπτει την κατάσταση των κεκοιμημένων, να θαυμάζουν πολλοί την πλούσια διορατικότητα και προορατικότητά του, να συνομιλεί με Αγίους, να τον λούζει το Άκτιστο Φως.
Ο Γέροντας Παΐσιος δεν ήταν άτλας, γίγαντας, υπεράνθρωπος, αλάνθαστος, ξύλινος ή σιδερένιος, γρανιτένιος, απρόσιτος, κατηφής κι απλησίαστος. Γινόταν πλαστελίνη στα χέρια του Θεού και για χάρη των πονεμένων ανθρώπων, έχοντας εγκολπωθεί τη χριστομίμητη αγάπη και την υψοποιό ταπείνωση. Δεν ήταν μορφωμένος, επιστήμονας, ψυχολόγος, θεολόγος διπλωματούχος, κοινωνικός λειτουργός, ιατρός και ιεροκήρυκας υψηλού άμβωνος με πύρηνα κηρύγματα. Ήταν ολιγογράμματος πατέρας, αδελφός και φίλος, που πάντα σού άφηνε χώρο, καθόταν πιο χάμω. Αποσυρόταν στην αντίδραση. Βοηθούσε πιο πολύ με την προσευχή του, με τη σιωπή του, με το ζωντανό παράδειγμά του. Τα λόγια του ήταν εγκάρδια, αληθινά ζυμωμένα με δάκρυα, γι’ αυτό ανέπαυαν, παραμυθούσαν, εμψύχωναν, οδηγούσαν στη μετάνοια. Έγινε δάσκαλος οικουμενικός, με αμέτρητους μαθητές μικρούς και μεγάλους, Μοναχούς και λαϊκούς, μένοντας πάντα ησυχαστής, ασκητής, γνήσιος Αγιορείτης. Ο μικροκαμωμένος, φιλάσθενος, αδύναμος, αδύνατος, κοκκαλιάρης πατήρ, έγινε ιατρός και βοηθός πολλών. Νοιαζόταν πιο πολύ για τους άλλους, παρά για τον εαυτό του. Πως να μην τον χαριτώσει ο Θεός; Πως να μην τον λαμπρύνει ο Ήλιος της δικαιοσύνης;
Ευχαριστούμε τον Θεό που μας τον έφερε κοντά μας για να μας νουθετήσει κι ελέγξει με την αρετή του. Τον ευγνωμονούμε για τα δώρα του.
Υποκλινόμενοι στη μακρά κι αδιάκοπη άσκησή του, που σημαίνει ολοκληρωτική αφιέρωση και γενναία ψυχή, περισσότερο από τα τεκμηριωμένα χαρίσματά του, τον παρακαλούμε θερμά να εύχεται, να ευλογεί, να πρεσβεύει…

Άγιος Παΐσιος: Η σωστή εξομολόγηση by Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης


– Γιατί μερικές φορές, ένώ ή συνείδηση μας ελέγχει, δέν κάνουμε τον ανάλογο αγώνα, γιά νά διορθωθούμε;
– Αυτό  μπορεί  νά  συμβή  καί  από  ενα  τσάκισμα  ψυχικό.  Όταν  είναι  κανείς πανικοβλημένος  άπό  κάποιον  πειρασμό,   θέλει  νά  άγωνισθη,   άλλά  δέν  έχει  διάθεση,   δέν έχει ψυχική δύναμη. Τότε πρέπει νά τακτοποιηθή εσωτερικά μέ τήν εξομολόγηση. Μέ τήν
εξομολόγηση παρηγοριέται, τονώνεται καί ξαναβρίσκει μέ τήν Χάρη του Θεού τό κουράγιο γιά  αγώνα.  Αν  δέν  τακτοποιηθή,   μπορεί  νά  τού  έρθη  καί  άλλος  πειρασμός,   οπότε, θλιμμένος  όπως  είναι,   τσακίζεται  περισσότερο,   τον  πνίγουν  οί  λογισμοί,   απελπίζεται  καί μετά δέν μπορεί νά άγωνισθη καθόλου.
– Καί άν αυτό συμβαίνη συχνά;
– Άν συμβαίνη συχνά, πρέπει ό άνθρωπος νά τακτοποιήται συχνά, νά άνοίγη τήν καρδιά του στόν πνευματικό, γιά νά παίρνη κουράγιο. Καί όταν τακτοποιηθή, πρέπει νά βάλη τήν μηχανή νά  τρέξη, νά άγωνισθη φιλότιμα καί εντατικά, γιά νά πάρη καταπόδι τον έξω άπό ‘δώ.
– Γέροντα, όταν δέν αίσθάνωμαι τήν ανάγκη γιά εξομολόγηση, τί φταίει;
– Μήπως  δέν  παρακολουθείς  τον  εαυτό  σου;  Ή  εξομολόγηση  είναι  μυστήριο.  Νά πηγαίνης καί απλά νά λές τις αμαρτίες σου. Γιατί, τί νομίζεις; Πείσμα δέν έχεις; Εγωισμό δέν έχεις;  Δέν  πληγώνεις  τήν  αδελφή;  Δέν  κατακρίνεις;  Μήπως  εγώ  τί  πηγαίνω  καί  λέω; Θύμωσα, κατέκρινα… καί μου διαβάζει ό πνευματικός τήν συγχωρητική ευχή. Άλλά καί οί μικρές  αμαρτίες  έχουν  καί  αυτές  βάρος.  Όταν πήγαινα  στόν  Παπα-Τύχωνα νά  εξομολογηθώ,   δέν  είχα  τίποτε  σοβαρό  νά  πώ  καί  μου  έλεγε:  Άμμούδα,   παιδάκι  μου, άμμούδα! Οί μικρές αμαρτίες μαζεύονται καί κάνουν έναν σωρό άμμούδα, πού είναι όμως βαρύτερη  άπό  μιά  μεγάλη  πέτρα.  Ό  άλλος  πού  έχει  κάνει  ένα  αμάρτημα  μεγάλο,   τό σκέφτεται συνέχεια, μετανοεί καί ταπεινώνεται. Έσύ έχεις πολλά μικρά. Έάν όμως εξέτασης τις συνθήκες μέ τις όποιες έσύ μεγάλωσες καί τις συνθήκες μέ τις όποιες μεγάλωσε ό άλλος, θά δής ότι είσαι χειρότερη άπό εκείνον. Νά προσπαθής επίσης νά είσαι συγκεκριμένη στήν εξομολόγηση σου. Δέν φθάνει νά πή κανείς λ.χ. ζηλεύω, θυμώνω κ.λπ., άλλά πρέπει νά πή τις συγκεκριμένες πτώσεις του, γιά νά βοηθηθή. Καί, όταν πρόκειται γιά κάτι βαρύ, όπως ή  πονηριά,   πρέπει  νά  πή  καί  πώς  σκέφθηκε  καί  πώς  ενήργησε  αλλιώς  κοροϊδεύει  τον Χριστό. Αν ό άνθρωπος δέν όμολογή τήν αλήθεια στον πνευματικό, δέν τού άποκαλύπτη τό σφάλμα του, γιά νά μπόρεση νά τόν βοηθήση, παθαίνει ζημιά, όπως καί ό άρρωστος κάνει μεγάλο κακό στήν υγεία του, όταν κρύβη τήν πάθηση του άπό τόν γιατρό. Ένώ, όταν έκθετη
τόν εαυτό του όπως ακριβώς είναι, τότε ό πνευματικός μπορεί νά τόν γνωρίση καλύτερα καί νά τόν βοηθήση πιο θετικά.
Ύστερα,   όταν  κανείς  άδικήση  ή  πληγώση  μέ  τήν  συμπεριφορά  του  έναν  άνθρωπο, πρέπει  πρώτα  νά  πάη  νά  τού  ζητήση  ταπεινά  συγχώρηση,   νά  συμφιλιωθή  μαζί  του,   καί έπειτα  νά  έξομολογηθή  τήν  πτώση  του  στον  πνευματικό,   γιά  νά  λάβη  τήν  άφεση.  Έτσι έρχεται ή Χάρις τού Θεού. Αν πή τό σφάλμα του στον πνευματικό, χωρίς προηγουμένως νά ζητήση  συγχώρηση  άπό  τόν  άνθρωπο  πού  πλήγωσε,   δέν  είναι  δυνατόν  νά  ειρήνευση  ή ψυχή του,   γιατί  δέν  ταπεινώνεται.  Έκτος  άν  ό άνθρωπος πού πλήγωσε έχη  πεθάνει  ή  δέν μπορή νά τόν βρή, γιατί άλλαξε κατοικία καί δέν έχει τήν διεύθυνση του, γιά νά τού ζητήση, έστω καί  γραπτώς, συγγνώμην,   άλλά έχη διάθεση νά  τό  κάνη,   τότε  ό Θεός τόν συγχωρεί, γιατί βλέπει τήν διάθεση του.
– Αν, Γέροντα, ζητήσουμε συγχώρεση καί δέν μάς συγχώρηση;
– Τότε  νά  κάνουμε  προσευχή  νά  μαλακώση  ό  Θεός  την  καρδιά  του.  Υπάρχει  όμως περίπτωση  νά  μη  βοηθάη  ό  Θεός  νά  μαλακώση  ή  καρδιά  του,   γιατί,   άν  μας  συγχώρηση, μπορεί νά ξαναπέσουμε στο ίδιο σφάλμα.
– Γέροντα, όταν κανείς κάνη ένα σοβαρό σφάλμα, υπάρχει περίπτωση νά μήν μπορή νά τό έξομολογηθή αμέσως;
– Γιατί νά τό άφήση; Γιά νά ξινίση; Όσο κρατάς ένα χαλασμένο πράγμα, τόσο χαλάει. Γιατί νά άφήση νά περάσουν ένας-δύο  μήνες, γιά νά πάη στόν πνευματικό νά τό έξομολογηθή; Νά πάη τό συντομώτερο. Αν έχη μιά πληγή ανοιχτή, θά άφήση νά περάση ένας μήνας, γιά νά τήν θεραπεύση; Ούτε νά περιμένη νά πάη, όταν θά έχη πολύ χρόνο ό πνευματικός, γιά νά έχη πιο πολλή άνεση. Αυτό τό ένα σφάλμα, τάκ-τάκ νά τό λέη αμέσως καί μετά, όταν ό πνευματικός θά έχη χρόνο, νά πηγαίνη γιά πιο πολύ, γιά μιά συζήτηση κ.λπ. Δέν  χρειάζεται ώρα πολλή,   γιά  νά δώσω εικόνα  του εαυτού  μου. Οταν ή συνείδηση δουλεύη σωστά, δίνει ό άνθρωπος μέ δυο λόγια εικόνα της καταστάσεως του. Όταν όμως ύπάρχη μέσα του σύγχυση, μπορεί νά λέη πολλά καί νά μή δίνη εικόνα. Νά, βλέπω, μερικοί μου  γράφουν  ολόκληρα  τετράδια,   είκοσι-τριάντα  σελίδες  αναφοράς  μέ  μικρά  γράμματα, καί μερικές σελίδες υστερόγραφο… Όλα αυτά πού γράφουν, μπορούσαν νά τά βάλουν σέ μιά σελίδα.